Położenie mostu

Most w Abidjan zbudowany w latach 1954-1957 łączy stolicę Wybrzeża Kości Słoniowej Abidjan z wyspą Mały Bassam stanowiącą rejon przemysłowy wnętrza kraju. W roku 1931 oddano w tym miejscu do użytku most pontonowy (program uprawnienia budowlane na komputer). W tym czasie uważano za rzecz niemożliwą budowę mostu na podporach stałych ze względu na głębokość namułów na dnie zatoki. Stalowe przęsła dawnego mostu były ustawione na 12 pontonach o długości 33,0 m, ułożonych wzdłuż rzeki oraz na 2 pontonach o długości 30,0 m ustawionych w poprzek rzeki.

Most miał 361 m długości, niósł drogę o szerokości 8,50 m oraz 2 chodniki o szerokości po 1,50 m. W jezdnię był wbudowany tor kolei wąskotorowej o rozstawie szyn 1,00 m. Jedno z przęseł mostu było podnoszone dla umożliwienia żeglugi (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ułożenie ruchu kołowego i kolejowego na poziomie wybrzeży ułatwiało rozwiązanie dojazdów, ale powodowało równocześnie wiele kolizyj ruchu. Most nie odpowiadał potrzebom ruchu, który się rozwinął po drugiej wojnie światowej.
W roku 1950 ogłoszono konkurs, w wyniku którego po trzech latach wybrano do dalszych opracowań dwa rozwiązania przedstawione przez przedsiębiorstwo Boussiron. Założenia budowy nowego mostu wymagały całkowitego oddzielenia ruchu kolejowego, samochodowego, rowerowego i pieszego.

Żądanie to zostało spełnione w rozwiązaniu dwupoziomowym, w którym dołem biegły tory kolejowe, a górą o 5,30 m wyżej ruch kołowy, pieszy i rowerowy (uprawnienia budowlane).
Ogólne cechy mostu. Most jest dwupoziomowy, długość jego wynosi 372,00 m. Ruch z obu brzegów jest doprowadzony bezkolizyjnie po ślimakach i wiaduktach ułożonych w różnych poziomach. Ogólna długość dróg doprowadzających ruch na most wynosi około 1200 m, a długość wiaduktów na każdym brzegu wynosi po 89 m.

Szerokość jezdni przeznaczonej na pojazdy kierowane wynosi 14,00 m. Ścieżki dla rowerzystów i pieszych mają szerokość po 4,00 m. W dolnym poziomie mostu wewnątrz belek skrzynkowych biegną dwa tory o szerokości 1.00 m. Między belkami ułożona jest ścieżka szerokości 4,40 m na kable i przewody (program egzamin ustny).

Filary mostu

Filary mostu są ustawione na palach z rur sprężonych, średnicy wewnętrznej 1,50 m. Cztery z tych pali pod każdą podporą są ustawione pionowo, a cztery - pochyło.
Wszystkie części mostu: belki skrzynkowe, pomosty i ogniwa pali były prefabrykowane na jednym z brzegów i spławiane na miejsce ich ustawienia.
W budowie zastosowano sprężanie dla ułatwienia połączeń i uniknięcia rys.
Do większości prefabrykatów użyto betonu na cemencie hutniczo-pucolanowym dla zabezpieczenia konstrukcji od działania kwasów humusowych zawartych w namułach zalegających na dnie, soli morskich niesionych przez powietrze i gazów zawartych w dymie parowozów przejeżdżających wewnątrz belek przęseł (opinie o programie).

Było to pierwsze zastosowanie tego gatunku cementu do budowy przęseł.
Filary. Zanim wybrano sposób fundamentowania, rozpatrzono możliwość zastosowania różnych rodzajów pali wierconych i studni. Pale o średnicach od 40 do 60 cm nie dawały pewności zabezpieczenia podpór od działania sił poziomych pochodzących od parcia wiatru i hamowania, gdyż błoto zalegające na 25 m głębokości nie daje dostatecznego odporu na poziome przesunięcia pali. Studnie wiercone metodami klasycznymi mogłyby być doprowadzone do głębokości 30 m ze względu na małą zwartość namułów. Ale ten sposób fundamentowania wydawał się ryzykowny dlatego, że mogła zajść potrzeba głębszego założenia fundamentów.
Z tych względów wydawało się, że najlepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie zespołów kesonów i studni (segregator aktów prawnych).

Keson mógłby przenieść siły poziome na namuly i mógłby być oparty na warstwach dostatecznie wytrzymałych w razie napotkania ich na głębokości nie przekraczającej 30 m. W warstwach zwartych piasków i żwirów zalegających pod namułem zagłębianie kesonów byłoby trudne i z tego względu słuszniej byłoby zastosować w nich studnie wiercone czy też pale dużej średnicy.

Ciśnienie poziome warstw zwartych zabezpieczałoby je od wyboczenia. o ile ich średnica nie byłaby mniejsza od 0,90 m. Słupy mogłyby być wykonane za pomocą sprzętu Bcnoto - w rurach wiertniczych wyciąganych. Poza tym na tej głębokości słupy nie podlegałyby szkodliwemu działaniu gnijących namułów roślinnych (promocja 3 w 1).