Półwysep Iberyjski

Znaczne obszary płytowe położone w obrębie platform prekambryjskiej i paleozoicznej posiadają cechy równin strukturalnych (dna Kotlin Nowej i Starej Kastylii, Nizina Francuska, wyżyny: Siedmiogrodzka, Mołdawska, Nad- wołżańska), rozciętych dolinami rzecznymi. U ujść dolin jarowych do Morza Czarnego powstały delty (Dniepr) i limany. Jeziorem reliktowym powstałym z limanów jest Morze Azowskie. W ujściowych odcinkach rzek nad Morzem Kaspijskim (Nizina Nadkaspijska) rozciągają się rozległe równiny nadrzeczne oraz równiny powstałe wskutek wynurzenia dna morskiego, w znacznym stopniu zajęte przez pustynie piaszczyste (program uprawnienia budowlane na komputer).

Charakterystyczny, zbliżony kształtem do kwadratu Półwysep Iberyjski cechuje się złożony genezą. Większość obszaru była fałdowana w orogenezie hercyńskiej. Stare, zdegradowane masywy hercyńskie zostały w okresie ruchów alpejskich wypiętrzone blokowo, tworząc pasma Gór Kastylijskich, Kanlabryjskich, Iberyjskich, Katalońskich i Sierra Morena. Pasma te oddzielają od siebie tektoniczne kotliny - Aragońska, Starej Kastylii, Nowej Kastylii i in. W trakcie ruchów alpejskich powstały najwyższe poza Alpami pasma górskie Europy - Góry Betyckie oraz Pireneje (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Góry Betyckie stanowią tektoniczne przedłużenie gór Ar-Rif (część Atlasu) na pn. Afryki Wschodniej, ich dalszym przedłużeniem jest archipelag Balearów. U pn. podnóża Gór Betyckie leży podgórskie zapadlisko Niziny Andaluzyjskiej, wypełnione osadami rzecznymi Gwadalkiwiru. Zamykające Półwysep Iberyjski od pn. Pireneje tworzą barierę, stanowiącą o względnej izolacji i odmienności przyrodniczej i kulturowej półwyspu (uprawnienia budowlane).

Fragment ciągu orogenicznego

Karpaty i Bałkany. Europejskie struktury alpejskie cechują się wyjątkowo zawiłym układem, co być może wiąże się z włączeniem niektórych starszych masywów w obręb ruchów alpejskich. Kręty przebieg górotworów alpejskich widać dobrze na przykładzie orogenu karpacko-bałkańskiego, umownie dzielonego przełomem Dunaju na dwa łańcuchy górskie Karpat i Bałkanów. Orogen ten, wygięty na pn. w kierunku wsch., a na pd. w kierunku /ach., ma kształt odwróconej litery “S". Części wewnętrzne łuków zajmują rozległe obniżenia podgórskie - Kotlina Panońska na pn. zach. i Nizina Wołoska na pd. zach.; na obszarze tej ostatniej zaznacza się wyraźnie starszy, hercyński element Wyżyny Dobrudży (program egzamin ustny).

Fragment innego ciągu orogenicznego, biegnącego równolegle do wybrzeży Morza Adriatyckiego i lońskiego, widoczny jest na pd. zach. Ten jednolity górotwór nie posiada wspólnej nazwy, na pn. nazywa się Górami Dynarskimi, dalej na pd. Górami Albańskimi i Pindos. Zewnętrzny pas tego orogenu wyznaczony jest miejscami ciągiem górzystych Wysp Dalmatyńskic hi ońskich. Na pd. przecina go poprzeczne zapadlisko Zatoki Korynckiej, nawiązujące do pn., silnie sejsmicznej granicy płyty anatolijskiej (opinie o programie). Pomiędzy oboma strukturami alpejskimi widoczny jest szereg zrębowych pasm i masywów górskich, kulminujących najwyższymi na Półwyspie Bałkańskim: Musałą (2925 m n.p.m.) i Olimpem (2917 m n.p.m.). Są to fragmenty starszej struktury tzw. masywu rodopskiego, kształtowanego już od starszego paleozoiku i włączonego następnie w obręb alpidów. Geologicznym przedłużeniem masywu rodopskiego są wyspy na Morzu Egejskim. Alpy i Apeniny (segregator aktów prawnych).

Alpy - najwyższe góry Europy - ciągną się potężnym, wygiętym ku pn. zach. tukiem od Morza Liguryjskiego na pd. zach. po przełom Dunaju koło Wiednia na pn. wsch. Część zach. Alp jest wyższa i bardziej zwarta, część wsch. niższa i szersza. Charakterystyczne są tu, nawiązujące do skał o mniejszej odporności, równoleżnikowe obniżenia, zajmowane przez górne odcinki dolin alpejskie h rzek: Renu, Rodanu, Innu, Adygi. Drawy, Sawy i in. Doliny te oraz obniżenia grzbietu gł. od dawna wykorzystywano jako szlaki komunikacyjne (promocja 3 w 1). Pn. przedpole Alp zajmują Wyżyny Przedalpejskie: Szwajcarska. Bawarska i Austriacka. Wyżynę Szwajcarska zamykają od pn. zach., zaliczane do alpidów góry |ura, które dały nazwę środkowemu okresowi ery mezozoicznej. Luk Alp na pd. przechodzi w łańcuch górski Apeninów.