Pomiar czerwieni bielu

Ponieważ czerwień bielu rozwija się tylko przy dość dużej wilgotności drewna można sądzić, iż sztuczne suszenie tarcicy wyklucza dalszy rozwój tej wady i przejście w zgniliznę. Nikitin i Komarow stwierdzili, że papier wyprodukowany z drewna świerkowego, porażonego w silnym stopniu przez czerwień i siniznę jest czysty i nie wykazuje obniżenia własności mechanicznych.
Pomiar czerwieni bielu przeprowadza się w taki sam sposób jak pomiar sinizny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Czerwień twardzieli stanowi początkowe stadium zgnilizny wewnętrznej. Występuje ona w drewnie drzew iglastych, najczęściej w drewnie sosny, poza tym w drewnie świerka i jodły. Czerwień twardzieli powstaje zwykle w drewnie drzew rosnących; jedynie w drewnie dębowym pojawia się ona w czasie składowania. Barwa porażonego drewna jest początkowo różowa, następnie czerwonobrunatna, niekiedy przechodzi w fioletową lub ciemnobrunatną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W ściętym drewnie iglastym rozwój czerwieni ulega zahamowaniu na skutek wysychania drewna. Przy składowaniu w warunkach wilgotnych czerwień może się dalej rozwijać i stopniowo przejść w zgniliznę. Z tego względu w drewnie konstrukcyjnym ogranicza się dopuszczalność czerwieni twardzieli.

Czerwień twardzieli obniża nieznacznie udarność porażonego drewna. Inne własności mechaniczne nie wykazują poważniejszych różnic w porównaniu z własnościami drewna zdrowego dopóki w wyniku dalszego rozwoju czerwień twardzieli nie przejdzie w zgniliznę wewnętrzną (uprawnienia budowlane).
Niedopuszczalność czerwieni w drewnie kopalnianym przeznaczonym do wykonania obudowy górniczej podyktowana jest tym, że drewno porażone czerwienią nie ma własności ostrzegawczych; łamie się bowiem ono bez uprzedniego trzeszczenia, które ostrzega przed grożącym wypadkiem.

Pomiar czerwieni twardzieli

Pomiar czerwieni twardzieli przeprowadza się tak samo jak pomiar zgnilizny wewnętrznej; mierzy się ją na czołach drewna okrągłego i wyraża jej wymiar w ułamku średnicy sortymentu. W tarcicy podaje się wymiary czerwieni w ułamkach szerokości i długości sortymentu. W fornirach określa się największą szerokość pasma czerwieni w cm lub w ułamku szerokości arkusza (program egzamin ustny).
Zaparzenie. Mianem zaparzenia określa się patologiczne zmiany w świeżym drewnie beztwardzielowych gatunków liściastych, powstające wskutek długotrwałej aktywności zamierających komórek miękiszowych i wskutek rozwoju grzybów saprofitycznych. Zewnętrznym objawem zaparzenia jest stopniowa zmiana naturalnej barwy drewna na jednolicie brunatną (opinie o programie).

Początkowo tworzą się na czołach kłód małe, brunatne plamki, które w miarę dalszego powiększania zlewają się w jednolitą, brunatną plamę na tle jaśniejszego, zdrowego drewna. W dalszym stadium rozwoju zaparzenie przechodzi w zgniliznę; na ciemnym tle powstają wówczas jaśniejsze plamy i ciemne, prawie czarne linie. Czoła zaparzonych kłód wykazują jedynie słabe zmiany zabarwienia; po okresie początkowym plamy na czołach zupełnie znikają, tak że o zaparzeniu można się przekonać dopiero po wykonaniu zaciosów lub przy przecinaniu drewna.

Na świeżych przekrojach plamistość lub zbrunatnienie są widoczne zupełnie wyraźnie. Wada ta powstaje podczas składowania drewna okrągłego w ciepłych i wilgotnych warunkach. Zaparzeniu może ulec również tarcica, zwłaszcza większej grubości; zaparzenie występuje wówczas zwykle w miejscach zetknięcia się tarcicy z przekładkami lub w przypadku składowania tarcicy wilgotnej bez przekładek (na głucho) (segregator aktów prawnych).

W drewnie okrągłym zaparzenie rozwija się od czoła, przybierając kształt klinowatych smug, zwężających się w głąb kłody; długość smug sięga niekiedy do 1 m wzdłuż sortymentu. Zaparzenie rozwija się też od bocznej powierzchni kłody, zwłaszcza w miejscach, gdzie kora jest uszkodzona. Wówczas przy silnym rozwoju wady powstaje zabarwienie o zarysie sierpowatym lub pierścieniowym. W kierunku promieniowym zmiana zabarwienia rzadko przekracza głębokość 5 cm. Według Palla zaparzeniu może ulec nie tylko drewno świeżo ścięte, lecz i drewno, które po uprzednim wyschnięciu zostało ponownie nawilgocone wskutek niewłaściwego składowania (promocja 3 w 1).