Pomosty

Niekiedy powstają na wodzie cale miasteczka, jak np. na Morzu Kaspijskim koło Baku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Na większych głębokościach ze względu na duży koszt platformy wieżowej, dąży się raczej do projektowania platform możliwie niewielkich, mieszczących tylko niezbędny sprzęt wiertniczy i ciężką a wysoką wieżę wiertniczą. Resztę urządzeń lokuje się na przycumowanych do wieży statkach lub barkach. Obecnie wymiary średnie powierzchni platformy wynoszą ok. 20X40 m.
Na lądzie montuje się część wieży z rur stalowych, co pozwala starannie wykonać i skontrolować wszelkie spawane węzły licznych tężników. Część tę popularnie nazywa się „szablonem” (template) albo „płaszczem” (jacket), gdyż służy ona w czasie budowy jako prowadnica dla pali.

Po przeholowaniu jej na pontonach lub barkach na miejsce przeznaczenia wieżę stawia się na dnie morza, po czym w narożne i ewentualnie pośrednie rury pionowe (lub lekko skośne) wpuszcza się pale (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Mogą to być w niższych wieżach pale stalowe (dwuteowe), w wyższych z reguły są to pale żelbetowe, puste o dużej średnicy (60-120 cm i więcej), z obu stron otwarte. Pale te wbija się w dno w osłonie kolumn wieży.
Dla związania kolumn z palami wypełnia się przestrzeń między tymi a wewnętrznymi ścianami rur wieży zaprawą cementową na całą ich długość (uprawnienia budowlane). Aby zaprawa ta nie wypłynęła, każda rura nasunięta na pal musi być u dołu zamknięta za pomocą najczęściej nadymanej uszczelki gumowej. Uszczelkę tę wypełnia się azotem pod wysokim ciśnieniem przed przystąpieniem do cementowania wnętrza rury. Po stwardnieniu betonu, na wystających z wody palach i wieży montuje się platformę właściwą.

Główne przyczyny

Ciężar platformy powinien w zasadzie przenosić się tylko na pale, które w platformach posadowionych na dużych głębokościach muszą mieć udźwigi dochodzące nieraz do 3000 tys. kG (program egzamin ustny).
Próbne obciążenia pali są w warunkach platform pełnomorskich praktycznie niemożliwe, udźwigi więc wyznacza się na drodze tylko teoretycznej, co nieraz bywało przyczyną przecenienia rzeczywistych udźwigów pali w danych warunkach i prowadziło do awarii. Poza tym należy uwzględniać ewentualne zginanie pali wskutek działania sił poziomych, co znacznie powiększa wymagania stawiane palom. Interesujące rozważania na temat udźwigu takich pali zawiera praca (opinie o programie).

Obecnie na świecie eksploatowanych jest kilka tysięcy platform stałych. W miarę upływu lat doskonali się ich konstrukcję i wyposażenie oraz sposoby wykonawstwa, z natury utrudnione ze względu chociażby na duży udział rzemieślniczych prac, przede wszystkim spawania w trudnych morskich warunkach lub często pod wodą. Platformy stałe stosunkowo często ulegały uszkodzeniom lub zniszczeniu przez huragany. Główne przyczyny leżały z jednej strony w wadach technologicznych materiału i spawek, z drugiej w zagrożeniu stateczności platform wskutek podmycia.

Wymienione wyżej trudności i awarie sprawiły, że na większych głębokościach zaczęto stosować inne, nowsze typy platform, które wypierają niemal zupełnie platformy nieruchome, posadowione trwale na dnie (segregator aktów prawnych).
Platformy zanurzalne (submersible) mają pływający kadłub (ponton), na którym umieszczona jest na odpowiedniej wysokości platforma na wieży lub na innych podporach.

Często same podpory - puste „butle” o dużych średnicach 10-15 m (zwężające się u góry do 8-10 m), zapewniają pływalność, potrzebną na czas przeholowania platformy na miejsce przeznaczenia. Tam kadłub (lub podpory) się zatapia i stawia na dnie - na stałe lub na pewien okres, po upływie którego można platformę podnieść na wodę, przeholować na inne miejsce i ponownie kadłub zatopić. Właściwa platforma po zatopieniu kadłuba wystaje nad wodę na potrzebną wysokość (promocja 3 w 1).