Powierzchnia dolna ław

W tym wypadku, gdy poszczególne ławy łączy się w jedną płytę, wywołuje to niezbyt duże zwiększenie objętości fundamentu, a niekiedy nawet jego zmniejszenie. Bardzo uproszczony schemat budynku, mającego w rzucie poziomym prostokąt, oparty na ławach szerokości 1,80 m. Powierzchnia dolna ław wynosi 9,75 • 5,75 - 6,15 • 2,15 = 42,84 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Gdy ławy zastąpimy łączną płytą, to możemy wysunąć krawędź jej poza obrys ścian tylko o 5 cm; wówczas powierzchnia dolna płyty wyniesie 8,60 • 4,60 = 39,56 m². Jak widzimy, w tym wypadku powierzchnia spodu fundamentu uległaby niewielkiemu zmniejszeniu, lecz jednocześnie trzeba by zwiększyć ilość zbrojenia.

Przy układzie ścian i ław o spotykanych zwykle w praktyce zarysach, a więc nieraz o skomplikowanych powiązaniach, przejście z oparcia na ławach na wykonanie płyty może nieraz znacznie uprościć wykonanie fundamentu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Terzaghi w jednej ze swoich prac doradza, aby łączyć ławy w jedną płytę, gdy powierzchnia ław przekracza 50% całej powierzchni zabudowy. Należy zaznaczyć, że norma ta w naszych warunkach byłaby nieco przesadna i że trzeba ją ograniczyć raczej do 70% (uprawnienia budowlane).

W wielu wypadkach płyty są jedynym rozwiązaniem fundamentowym, toteż należy przeprowadzić ich staranne obliczenia. Wspomnimy tu o płytach - fundamentach pod kominy fabryczne), o fundamentach płytowych pod śluzami komorowymi, o fundamentach pod maszyny, gdzie we wszystkich poważniejszych wypadkach potrzebne są obliczenia dynamiczne o fundamentach kotłów itp. Obliczeń dokonuje się według zasad statyki lub w dostosowaniu do tych zasad, zastępując (przy fundamentach pod maszyny) działanie sił dynamicznych zwiększonymi siłami statycznymi (program egzamin ustny).

Wytyczane lica ścian

W tych razach gdy stosujemy fundament w postaci płyt przede wszystkim w celu zabezpieczenia się od wody gruntowej, trzeba myśleć o przeciwstawieniu się wyporowi wody. Można to uczynić albo przez przeciwdziałanie ciężarem samej płyty (może to jednak doprowadzić do zbytniej jej grubości, gdyż na każdy metr wyporu wody trzeba przeciw 0,46 m grubości płyty betonowej) albo przez nadanie płycie takiej konstrukcji, żeby wprowadzić do współdziałania ciężar ścian. W tym celu do płyty o grubości (opinie o programie). Wytyczane lica ścian oznacza się po rogach kołkami. Gdy budynek lub chociażby jego część stanowi prostokąt, należy koniecznie skontrolować prawidłowość wytyczenia przez sprawdzenie przekątnych. Przy innych zarysach budynku w planie trzeba również ustalić dodatkowe linie przekątne i zmierzyć je w celu sprawdzenia (segregator aktów prawnych).

Przy pochyłym terenie należy przeprowadzić wstępne prowizoryczne wytyczenie i dokonać wyrównania terenu do poziomu, po takim wyrównaniu przeprowadzić powtórnie dokładne wytyczenie z wyznaczeniem narożnych punktów kołkami. Jest rzeczą zrozumiałą, że nie można się tym zadowolić, gdyż przy wykonaniu wykopów fundamentowych kołki nie mogłyby pozostać na miejscu i wytyczenie trzeba by wznawiać w znacznie utrudnionych warunkach terenowych. Wobec tego w pewnym oddaleniu od wykopu wbija się słupki, do nich przybija deski i tworzy się w ten sposób ławy kierunkowe. Naciągając cienkie druty ponad narożnymi kołkami łatwo przenieść linie lica ścian na deski i zaznaczyć te linie ołówkiem lub przez wbicie gwoździa (promocja 3 w 1).

Wbicie dalszych gwoździ, odpowiadających skrajom ław i murów fundamentowych lub osiom słupów umożliwia w każdej chwili naciągnięcie drutów, np. między ławami kierunkowymi 1 - 1 lub 2 - 2. Opuszczając od drutu pion można wyznaczyć w dole fundamentowym skraj ławy muru fundamentowego; trzeba się tylko wystrzegać, aby opuszczając pion w oparciu o drut nie odciągnąć go jednocześnie w bok.