Powierzchnia robocza zbrojarza

Powierzchnia robocza zbrojarza montującego szkielety do słupów będzie o wiele większa od powierzchni roboczej np. blacharza przygotowującego uchwyty do rynien. Podobnie inny będzie poziom stanowiska roboczego dekarza rozkładającego papę na dachu, a inny murarza murującego fundamenty (program uprawnienia budowlane na komputer). W niektórych procesach technologicznych ilość sprzętu i narzędzi potrzebnych do produkcji jest bardzo zróżnicowana. Wystarczy np. porównać sprzęt stosowany podczas montażu budynku z elementów wielkowymiarowych ze sprzętem noszonym zazwyczaj w skrzyneczce przez cieślę.

Przepisy bhp wpływają na organizację stanowisk roboczych poprzez wymagania stworzenia takich warunków pracy, które zapewniają uniknięcie nieszczęśliwych wypadków. Wymagają one np. wykonywania barier i poręczy na pomostach roboczych rusztowań. Przepisy bhp określają, że pomosty do schodzenia po materiały należy wykonywać ze wzniesieniem nie większym od 1 : 3. Przepisy bhp nakazują również stosowanie odpowiedniego sprzętu i odzieży ochronnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wynika z powyższego, że należycie organizując miejsce pracy, należy dokładnie przeanalizować każdy proces roboczy i zależnie od jego charakteru rozstawić ludzi, maszyny oraz rozmieścić materiał.
Organizacja miejsca pracy przemyślana w ten sposób, aby zaoszczędzała zbędnego trudu i przyczyniła się do wzrostu wydajności pracy jest wdzięcznym polem działania dla racjonalizatorów pracy.

Zainteresowanie problematyką organizacyjną w ujęciu naukowym wiąże się z dynamicznym rozwojem przemysłu w początkach naszego stulecia, a tym samym jest nauką stosunkowo młodą. Naukową organizację pracy w przemyśle polskim rozpoczął wprowadzać Karol Adamiecki (1866-1933), autor pierwszego polskiego dzieła na ten temat pt. „O nauce organizacji” (uprawnienia budowlane).
Nestorem naukowej organizacji budowy był Aleksander Ltyżewski, profesor Politechniki Warszawskiej. Według niego „teoria organizacji wykrywa warunki, pod wpływem i zachowaniem których uzyskuje się optymalne wyniki określonej działalności”.
Najczęściej spotykane jest pojęcie organizacji w znaczeniu czynnościowym, tzn. dotyczące określenia czynności występujących na budowie i jej zapleczu.
Czynności takie nazywają się organizowaniem.

Naukowa organizacja

Natomiast naukowa organizacja zajmuje się badaniem przebiegu i wyników działalności w różnych warunkach, a następnie wykrywaniem prawidłowości w postaci zasad i wskazówek, w wyniku których osiąga się rezultat optymalny. Naukowa organizacja zajmuje się wszelką działalnością ludzką, szczególnie zaś zorganizowaną działalnością produkcyjną (program egzamin ustny).
Powodzenie działania zorganizowanego zależy od przestrzegania cyklu działania zorganizowanego, który obejmuje wymienione niżej etapy:
1) uświadomienie sobie i jednoznaczne określenie celu działania (zadania),
2) określenie niezbędnych środków oraz sposobów działania
z uwzględnieniem ograniczeń w zakresie zasobów,
a) realizację zadania,
b) kontrolę i analizę realizacji zadania (opinie o programie).
Podstawową sprawą jest w tym zakresie określenie celu, który powinien być zawsze jasny, wewnętrznie niesprzeczny i osiągalny.
Jeżeli trzeba zrealizować kilka celów jednocześnie, należy je najpierw uporządkować pod względem ich wzajemnej ważności (segregator aktów prawnych). Rozróżnia się cztery podstawowe grupy celów, a mianowicie:
- cele nadrzędne (CN)
- cele wiodące (CW)
- cele zadaniowe (CZ)
- cele posiłkowe (CP).

Na przykład celem nadrzędnym - CN może być poprawienie sprawności gospodarowania, natomiast CW - prowadzącym do realizacji CN - np. poprawienie wykorzystania maszyn budowlanych, CZ - poprawienie dopasowania zespołu środków mechanizacji pod względem wydajności, wreszcie CP - zmniejszenie zużycia energii maszyny X w zespole.
Z pojęciem działań zorganizowanych wiążą się nierozerwalnie pojęcia: skuteczność, korzystność, ekonomiczność, ekonomizacja działań i produktywność społeczna.
Działanie skuteczne to takie działanie, które zbliża do pomyślnej realizacji celu. Oceniając skuteczność pomija się koszty osiągania celu.

Działanie korzystne ma miejsce wówczas, gdy cenność wyników użytecznych działania jest większa (lub równa) od cenności poniesionych kosztów (promocja 3 w 1).
Działanie niekorzystne zachodzi wtedy, gdy cenność wyników użytecznych jest mniejsza od cenności kosztów.