Powstawanie skał i gruntów

Jedynie przy ściankach szczelnych, wbijanych w grunt w postaci brusów, często względy ekonomiczne dyktują zastosowanie ścianek drewnianych lub stalowych, a znacznie rzadziej - żelbetowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Na zakończenie należy jeszcze nadmienić, że kierunki rozwojowe, zaznaczające się w dziedzinie fundamentowania, również wysuwają beton lub żelbet na czołowe miejsce wśród tworzyw.
Współczesna wiedza dąży do opracowania ścisłych metod obliczania fundamentów bezpośrednich z uwzględnieniem sprężystości podłoża i fundamentu (płyty, belki). Żelbet jako materiał budowlany pozwala na uwzględnienie parametrów sprężystości przy projektowaniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Inne materiały, takie jak stal i drewno, nie mogą stanowić długotrwałego materiału w ośrodku gruntowym, cegła zaś nie może być użyta w konstrukcjach pracujących na zginanie.
Przy fundamentach głębokich dąży się do wprowadzenia do podłoża budowlanego słupów różnej konstrukcji, o dużej nośności.
Zaznacza się chęć zastąpienia słupów kłopotliwych przy wykonywaniu studni i kesonów słupami wykonanymi przy wykorzystaniu techniki wiertniczej. W tym przypadku również beton stanowi materiał podstawowy dla słupów monolitycznych, zaś żelbet - materiał dla słupów rurowych. Przykładów takich można oczywiście przytoczyć wiele, wszystkie one w naszych warunkach gospodarczych przemawiają na korzyść betonu lub żelbetu (uprawnienia budowlane).

W budownictwie gruntem nazywa się tworzywo zewnętrznej skorupy ziemskiej, znajdujące się w zasięgu obciążeń od wznoszonych obiektów budowlanych lub użytkowane do wykonania budowli ziemnych. Obecna budowa skorupy ziemskiej jest wynikiem wielu procesów geologicznych.
Procesy zachodzące wewnątrz kuli ziemskiej powodują między innymi wylewy magmy i tworzenie się nowych skał na powierzchni ziemi (skały wylewne) lub w jej głębszych partiach (skały głębinowe) (program egzamin ustny).
Wylewy magmy powodują wzrost temperatury i ciśnienia, wskutek czego z istniejących skał powstają skały metamorficzne o teksturze łupkowej.

Procesy zachodzące na powierzchni kuli ziemskiej powodują powstawanie utworów osadowych, częściowo z wietrzejących skał, częściowo zaś ze szczątków organizmów zwierzęcych i roślinnych.
Do utworów osadowych zalicza się: piaskowce, wapienie, dolomity, margle, zlepieńce, gipsy, węgiel kamienny i sól kamienną oraz grunty.

Ziarna kwarcu

Skały składają się z różnych minerałów. Głównymi składnikami są: kwarc, skalenie, kalcyt, dolomit, mika, krzemiany itd. Składniki te mają różne zabarwienie, różne współczynniki rozszerzalności cieplnej i różną odporność na działanie kwasów. Na skutek zmian temperatury na powierzchni ziemi składniki skal podlegają niejednakowemu rozszerzaniu, co powoduje powstawanie na ich powierzchni najpierw drobnych, a w miarę upływu czasu coraz większych szczelin. Woda oraz powietrze powodują wietrzenie chemiczne składników skał i powstawanie nowych związków chemicznych (opinie o programie).

Wietrzenie skaleni polega nu rozpuszczeniu się ich w wodzie i ponownej krystalizacji w roztworze; przechodzą one w tak zwane minerały iłowe, które jako cząstki iłowe wchodzą w skład gruntów spoistych (iły, gliny) i nadają im spoistość, plastyczność oraz małą przepuszczalność. Kwarc i muskowit nie ulegają wietrzeniu i pozostają w postaci ziaren, które po wypłukaniu przez wodę tworzą piasek.
Niekiedy można spotkać na powierzchni terenu pozostałości skały w postaci bloków, które dzięki większej odporności nie uległy zwietrzeniu. Noszą one nazwę „ostańców”.
Zależnie od składu mineralogicznego skał powstają różne grunty, które ogólnie nazywa się glinami wietrzelinowymi; są one mieszaniną nierozpuszczalnych cząstek iłowych oraz niezwietrzałych ziaren kwarcu, muskowitu, wodorotlenków żelaza. Gliny wietrzelinowe odznaczają się tym, że w miarę zwiększania się
głębokości ich zalegania występują w nich coraz większe odłamki niezwietrzałej skały o ostrych krawędziach (segregator aktów prawnych).

W przypadku intensywnego wymywania drobnych cząstek wodami opadowymi z gliny wietrzelinowej powstaje rumosz wietrzelinowy w postaci okruchów skalnych i drobnego tłucznia. Jeżeli wietrzeniu podlega zbocze skalne, u podnóża jego tworzą się usypiska z bloków i rumoszu.

Wymyte z gliny wietrzelinowej cząstki iłowe i mniejsze okruchy są zmywane do potoków, a następnie daleko transportowane wodą (promocja 3 w 1).