Asfalt ponaftowy dmuchany

Najdogodniejszą kontrolą gotowego produktu jest badanie temperatury mięknienia i czasu wysychania.
Jako opakowanie stosuje się bębny blaszane szczelnie zamykane.
Masę nakłada się szpachlą lub łopatką na zimno lub lekko ogrzaną na zagruntowane powierzchnie, zachowując podczas pracy ostrożność z ogniem (program uprawnienia budowlane na komputer).
W tym przypadku stosuje się asfalt ponaftowy dmuchany lub mieszaninę asfaltów ponaftowych z asfaltem naturalnym o temperaturze mięknienia 55H-70cC.

Jako wypełniacze stosuje się wypełniacze pyłowe, mączkę wapienną z dodatkiem wypełniaczy aktywnych, jak np. krzemionki strąconej. Dla mas, które mają być odporne na kwasy i zasady, należy stosować wypełniacze odporne na wpływy chemiczne, np. krzemionkę lub andezyt mielony (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Masę produkuje się w kotłach ogrzewanych ogniem lub parą, zaopatrzonych w silne mieszadła wolnobieżne o osi poziomej. Do asfaltu stopionego, lecz jeszcze dość gęstego, dodaje się stopniowo wypełniaczy. W czasie dodawania wypełniaczy temperaturę masy w kotle należy powoli podnosić, tak aby utrzymymać stałą gęstość masy.
W celu kontroli gotowego produktu należy przeprowadzić badania temperatury mięknienia.
Jako opakowanie używane są bębny łub beczki drewniane bez szczelnego zamknięcia (uprawnienia budowlane).

Sposób użycia jest następujący. Masę należy wyjąć z opakowania i ogrzewać w kotłach aż do stopienia. Nie należy topić jednorazowo więcej niż 100-f-200 kg masy, przy czym należy załadować do kotła zawsze całą zawartość bębna lub beczki, nie dzieląc jej na części. W czasie ogrzewania należy masę często mieszać, aby uniknąć jej przepalenia i osiadania wypełniaczy. Stopioną masę nakłada się na zagruntowaną uprzednio powierzchnię za pomocą łopatek i twardych szczotek (program egzamin ustny).

Izolacje ciężkich typów

Do produkcji tych mas stosuje się jako podkład miękki pak, który nie powinien zawierać składników olejowych o temperaturze wrzenia poniżej 270°C. Jakość stosowanego do produkcji paku powinna być starannie dobrana i kontrolowana. Najlepiej nadają się tu paki wysokogatunkowe plastyfikowane lub z dodatkiem żywic syntetycznych. Masy te nie są dotychczas u nas produkowane (opinie o programie).

Izolacje ciężkich typów układane są jako przegrody wodoszczelne wielowarstwowe, przy czym warstwy materiałów bitumicznych składają się z kolejno nakładanych warstw mas bitumicznych plastycznych i z materiałów wodoszczelnych rolowych, w których substancja bitumiczna jest naniesiona na tekturę lub tkaninę stanowiącą nośnik właściwego materiału izolacyjnego. Rola mas bitumicznych plastycznych w izolacjach wielowarstwowych jest podwójna: z jednej strony stanowią one warstwę wodoszczelną podobnie jak opisane uprzednio masy izolacyjne, z drugiej zaś strony spajają ze sobą warstwy materiałów rolowych, tworząc w ten sposób grubą i elastyczną przegrodę nie przepuszczającą wody. Materiały przeznaczone do tego celu nazywane są lepikami (segregator aktów prawnych).

Niezależnie od własności lepiku jako materiału tworzącego warstwę izolacyjną (omówioną poprzednio), wymaga się od lepików przede wszystkim własności wiążących. Wytrzymałość na1 zerwanie warstwy lepiku powinna być co najmniej równa wytrzymałości papy na rozwarstwienie. Ponadto dobry lepik powinien po związaniu posiadać konsystencję i strukturę możliwie zbliżoną do struktury materiałów izolacyjnych, których sklejenie jest zadaniem lepiku. Lepiki w chwili nakładania ich na powierzchnię, do której ma być przylepiona następna warstwa, muszą być płynne i dawać się łatwo rozpościerać (promocja 3 w 1).

Płynność ta musi się utrzymywać przez pewien okres czasu, który potrzebny jest do przyklejenia materiału rolowego, po czym lepik powinien w możliwie krótkim czasie wiązać i tężeć. Do takiej konsystencji można doprowadzić lepik albo przez ogrzanie go aż do stanu płynnego w momencie użycia lub przez rozpuszczenie go w lotnych rozpuszczalnikach, które podczas wiązania ulatniają się, pozostawiając zasadniczy materiał lepiku bez zmian.