Poziom ciśnienia akustycznego

Pomieszczenie takie wykonuje się w tym celu, aby uzyskać odpowiednio dużą izolacyjność akustyczną, taką żeby zakłócenia zewnętrzne w całym mierzonym zakresie częstotliwości nie mogły mieć wpływu na wartości poziomów ciśnienia akustycznego mierzonych wewnątrz. Przykład takiego wytłumionego pomieszczenia (program uprawnienia budowlane na komputer). Kontrolę akustyczną przeprowadza się tu przy zastosowaniu mikrofonu miernika oraz analizatora dźwięku S, który określa poziom ciśnienia akustycznego w funkcji częstotliwości, oraz czujnika który określa amplitudę przemieszczenia prędkości lub przyspieszenia drgań badanego urządzenia. Zapis poziomu ciśnienia akustycznego (lub amplitud drgań) wykonany przez pisak rejestrujący Z może być następnie porównywany z zapisem wzorcowym urządzenia uznanego za dobre (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pomiary poziomu dźwięku umożliwiają dokonanie wstępnej oceny hałasu. Ponieważ hałas stanowi przeważnie zbiór dźwięków o różnej częstotliwości i różnych poziomach, bardziej szczegółową ocenę szkodliwego wpływu hałasu na słuch oraz uzyskanie danych do opracowania sposobów zmniejszenia jego oddziaływania można uzyskać przez analizę poszczególnych jego składowych. Analizę taką wykonuje się przy użyciu przyrządów pomiarowych wyposażonych w filtry pomiarowe, nazywanych analizatorami dźwięku (uprawnienia budowlane).

Jak widać z rysunku, analizowany dźwięk jest odbierany przez mikrofon M i po wzmocnieniu doprowadzany do zacisków rozdzielających ten dźwięk pomiędzy poszczególne filtry (oktawowe lub tercjowe, albo o jeszcze węższym paśmie przenoszenia). Przełączanie filtrów może być dokonywane ręcznie lub automatycznie, a wyniki odczytywane bezpośrednio na podstawie wskazań przyrządu pomiarowego wskazówkowego lub zapisów dokonywanych przez pisak rejestrujący (uprawnienia budowlane).

Przykład wykresu

Przykład wykresu sporządzonego na podstawie pomiarów (przy użyciu filtrów oktawowych), których wyniki zostały odczytane bezpośrednio z przyrządu pomiarowego. U góry tego rysunku oznaczono wartości tonów granicznych poszczególnych pasm (opinie o programie). Z rysunku tego widać, że poziom ciśnienia akustycznego dźwięku w paśmie, którego częstotliwości graniczne wynoszą 11,3 i 22,6 Hz, ma wartość 58 dB; wartość tę naniesiono w połowie szerokości wymienionego pasma, a więc zgodnie ze wzorem w miejscu, które odpowiada częstotliwości środkowej jśr V 11,3 • 22,6 = 16 Hz tego pasma. Wszystkie zmierzone i naniesione na wykres wartości poziomu ciśnienia akustycznego, odpowiadające pozostałym pasmom, po połączeniu liniami prostymi tworzą widmo badanego dźwięku; w przypadku oceny szkodliwości podany wykres widmowy konfrontuje się z odpowiednim kryterium.

W celu uzyskania dokładniejszych informacji o mierzonym dźwięku, analizę przeprowadza się w węższych pasmach, np. półoktawowych lub tercjowych. Widmo tego samego dźwięku co poprzednio, przeanalizowane przy zastosowaniu filtrów tercjowych (segregator aktów prawnych).

U dołu tego rysunku pokazano częstotliwości środkowe poszczególnych pasm tercjowych w zakresie od 10 do 10 000 Hz, natomiast u góry pasma te ponumerowano numerami od 10 do 40. Dla danego numeru n i odpowiadającej mu częstotliwości / zachodzi zależność n = 10 lg /, a więc np. pasmu tercjowemu o częstotliwości środkowej f = 1000 Hz odpowiada kolejny numer n = 30.

Jeżeli w analizowanym zakresie częstotliwości badany przebieg jest zbliżony do szumu, to w przypadku, gdy szerokość analizowanego pasma jest mniejsza, mniejszy będzie również poziom ciśnienia akustycznego takiego pasma. Z porównania rysunków 3.14a i b widać, że np. w paśmie oktawowym o częstotliwości środkowej 2000 Hz poziom ten wynosi 80 dB podczas gdy poziom ciśnienia akustycznego w tym samym paśmie tercjowym wynosi 75 dB (segregator aktów prawnych).

Rozpatrzmy porównywane dwa widma w innym zakresie, np. w otoczeniu częstotliwości 125 Hz. Jak widać z rysunku, niezależnie od szerokości pasma, poziom ciśnienia akustycznego odpowiadający tej częstotliwości jest taki sam i wynosi 82 dB. Świadczy to o tym, że dźwięk, który występuje w analizowanym zakresie częstotliwości, nie jest dźwiękiem złożonym, a tonem prostym, który na tle szumu można przedstawić w postaci pojedynczego prążka.