Pozostawienie prześwitu

Między poziomem chodnika a dolnym obrysem konstrukcji przekrycia wymagane jest pozostawienie prześwitu co najmniej 1,80 m, aby zapewnić swobodne przejście dla obsługi suwnicy (program uprawnienia budowlane na komputer). Przejście wzdłuż toru suwnicy wykonuje się zwykle w poziomie toru, przy czym szerokość przejścia powinna wynosić co najmniej 40 cm; przejścia mogą się znajdować po jednej lub obydwu stronach suwnicy. Między słupem i suwnicą należy przewidzieć luz wynoszący minimum 6 do 7,5 cm (raczej 10 cm), zależny od rodzaju suwnicy, aby zapewnić jej swobodę ruchu.

Najmniejsza wolna odległość pionowa od najbardziej wystającej w górę części konstrukcji suwnicy lub jej wózka (tzw. kota) do dolnego obrysu konstrukcji przekrycia nie może wynosić mniej niż 10 cm przy suwnicach ręcznych oraz mniej niż 40 cm - przy suwnicach o napędzie elektrycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do zaprojektowania torów suwnic niezbędna jest znajomość obciążeń, rodzaju i pracy suwnicy oraz jej podstawowych wymiarów, wpływających na gabaryty budynku, w którym suwnica ma być zainstalowana.
Dane te w sposób wyczerpujący podają katalogi znormalizowanych suwnic; przy opracowaniu projektu hali czy warsztatu wymiary te należy przekonsultować z technologiem.

Na otwartych placach tory suwnic znajdują się zazwyczaj na rozporach dwóch równoległych ram wieloprzęslowych (uprawnienia budowlane). Rozpiętość przęseł ram przyjmuje się zwykle 9, 12, a nawet 15 m. Ponieważ suwnice na placach składowych muszą mieć na ogół większy udźwig, więc i konstrukcja ramowa, po której poruszają się suwnice, bywa dość masywna.
W tym przypadku specjalnego przejścia wzdłuż torów nie ma potrzeby projektować, gdyż do tego celu wystarczają rygle ram, ewentualnie ukształtowane w postaci belek półteowych. Dojście do kosza suwnicy stanowi drabina umieszczona przy słupie albo drabina przystawna (program egzamin ustny). Na przejście wzdłuż torów można się dostać po klamrach zabetonowanych w słupie lub po drabinie, która przy mniejszych urządzeniach może być przystawna.

Z uwagi na wpływy termiczne, ramy żelbetowe powinny być zdylatowane co 20 m. Stosowanie większych odstępów między dylatacjami spowoduje w rezultacie znaczne zwiększenie zużycia materiałów, głównie stali zbrojeniowej.
Ponieważ w kierunku poprzecznym ramy nie mają żadnych stężeń, stateczność ich musi być zapewniona poprzez odpowiednie utwierdzenie słupów w fundamentach, przy czym obowiązują ustalenia p. 2.2.2 normy PN-59/B-03020, dotyczące fundamentów budowli wolno stojących z wysoko położonym środkiem ciężkości (opinie o programie).

Słupy przydylatacyjne

Słupy przydylatacyjne opiera się na jednej wspólnej stopie fundamentowej.
Omawiane ramy, zwykle 2-3-przęsłowe, oblicza się na obciążenie stale od ciężaru własnego i śniegu, na obciążenie pionowe zmienne od obciążenia suwnicą (jak w belkach podsuwnicowych), na parcie wiatru (na ramę i na suwnicę), na siły poziome prostopadłe i równoległe do toru suwnicy (wg p. 2.2 PN-64/B- -02012 [58]) oraz ma zmiany temperatury i skurcz betonu.

Kozły odbojowe wykonywane są na końcach torów podsuwnicowych i torów wózka suwnicy, aby zabezpieczyć wózek i suwnicę przed stoczeniem się z toru łub też przed uderzeniem w ścianę obudowy (segregator aktów prawnych).
Z określonym typem suwnicy wiąże się jej największa nośność, przy czym maksymalne obciążenie użytkowe suwnicy, łącznie z przeciążeniem, nie powinno przekraczać dopuszczalnego udźwigu Q, określonego w katalogowej charakterystyce suwnicy. Jeśli udźwig suwnicy został podany w postaci ułamka, to jego licznik określa maksymalny udźwig wciągarki suwnicy, a mianownik - wciągu pomocniczego.

Na tory suwnic działają obciążenia pionowe i poziome.
Siły pionowe, przekazywane na tor przez koła suwnicy, należy ustalać w zależności od ciężaru własnego G mostu suwnicy wraz z wózkiem, łącznie z maksymalnym dopuszczalnym udźwigiem Q, przy skrajnym ustawieniu wózka na suwnicy (promocja 3 w 1).

Otrzymuje się wtedy największy (Pmax = P\) i najmniejszy (Pm,n = P2) nacisk koła suwnicy na szynę toru. Siły pionowe zaczepia się w pionowej osi kół suwnicy, w środkowym punkcie główki szyny.