Praktyczne zastosowanie

Do badania higroskopijnej równowagi drewna stosować można próbki różnych kształtów i wymiarów. W Rosji stosuje się próbki o wymiarach 3x3x1 cm, a ważenie kontrolne przeprowadza się w odstępach 24 godzin (program uprawnienia budowlane na komputer).

Praktyczne zastosowanie podanych powyżej metod laboratoryjnych stanowią komory klimatyzacyjne, wyposażone w urządzenia pozwalające na regulowanie temperatury i wilgotności względnej powietrza we wnętrzu szczelnej komory. Drewno umieszczone w komorach osiąga po pewnym czasie odpowiadający danym warunkom stan równowagi higroskopijnej, któremu przy desorpcji odpowiada wyższa, przy adsorpcji niższa wilgotność. Przy pomocy komór klimatyzacyjnych możemy próbki przeznaczone do badania mechanicznych własności drewna doprowadzić do określonego poziomu wilgotności stwarzając w ten sposób jednolity poziom porównawczy. Klimatyzację stosuje się w pomieszczeniach muzealnych przeznaczonych do przechowywania cennych przedmiotów z drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Izotermy higroskopijnej równowagi są to krzywe określające zależność między wilgotnością drewna a temperaturą i względną wilgotnością powietrza.
Porównanie higroskopijnej równowagi różnych gatunków drewna przy średniej wilgotności względnej powietrza wykazuje nieznaczne różnice. Tłumaczy się to tym, że średniej wilgotności względnej powietrza odpowiada powietrznosuchy stan drewna. W tym przedziale wchodzą w grę zjawiska adsorpcji; decydującą rolę odgrywa w nich ilościowy udział celulozy w drewnie, gdyż od niego zależy powierzchnia reagujących micel (uprawnienia budowlane).

Zawartość celulozy w drewnie różnych gatunków wykazuje nieznaczne różnice, zamykające się w granicach 50-60%; następstwem
tego są nieznaczne różnice w poziomie higroskopijnej równowagi drewna. Natomiast duże różnice występują przy względnej wilgotności powietrza zbliżającej się do 100%, co odpowiada punktowi nasycenia włókien; zależnie od gatunku drewna zamyka się on w granicach 22%-35% wilgotności (program egzamin ustny).

Higroskopijna równowaga drewna

Różnice te spowodowane są różnym nasileniem kondensacji kapilarnej; jest ona uzależniona od liczby i od wymiarów submikroskopowych przestrzeni, które zmieniają się w zależności od gatunku drewna. W kapilarach o dużych średnicach może się gromadzić większa ilość wody (opinie o programie).

Przy względnej wilgotności powietrza wynoszącej 100% (para nasycona) higroskopijna równowaga drewna jest równoznaczna z punktem nasycenia włókien. I tak np. przy temperaturze 21° C i przy 100% względnej wilgotności powietrza wilgotność drewna wynosi 33%; jest to równocześnie stan równowagi higroskopijnej i punkt nasycenia włókien. Dalsze wchłanianie pary wodnej z powietrza jest niemożliwe, wilgotność drewna może się zwiększyć jedynie przez wnikanie wody w pory drewna. Równowagę higroskopijną drewna opracowano w postaci tabel liczbowych i wykresów, z których można odczytać przybliżoną wilgotność drewna (wartość przeciętna dla wszystkich gatunków drewna) w określonych warunkach temperatury i względnej wilgotności powietrza. I tak np. przy temperaturze 15 C i względnej wilgotności powietrza 40% # wilgotność drewna wynosi według Batesona 8,5 %, według Czulickiego 10,0%, według tabeli Instytutu Badawczego Leśnictwa 7,8% (segregator aktów prawnych).

Higroskopijna równowaga drewna powietrznosuchego zamyka się, zależnie od pory roku i od stanu pogody, w granicach 13-20%; za wartość przeciętną przyjmuje się 15% wilgotności. W Niemczech stan powietrznosuchy określa się wilgotnością 12%. W pomieszczeniach ogrzewanych centralnie higroskopijna równowaga drewna wynosi 8-10% wilgotności (w jesieni do 12%), w pomieszczeniach ogrzewanych piecami 10-13%.

Higroskopijność drewna i związane z nią wahania wilgotności drewna stanowią przyczynę wielu ujemnych cech i trudności w zastosowaniu drewna. W parze z higroskopijnymi zmianami wilgotności idą zjawiska kurczenia się lub pęcznienia oraz pękania i paczenia się drewna (promocja 3 w 1).