Blog

22.04.2020

Zakotwienie zbrojenia

W artykule znajdziesz:

Zakotwienie zbrojenia

Zakotwienie zbrojenia

Zakotwienie zbrojenia wieszaka 4-8 i pręta ściskanego 4-7 w węźle 4. Zbrojenie rozciągane wieszaka zakotwione jest w betonie ulegającym ściskaniu, przy czym zostaje ono wygięte w łuk poczynając od krawędzi ściskanego betonu przed przecięciem się osi teoretycznych prętów schodzących się w węźle 7 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy wieszakach przejmujących obciążenie tylko ciężaru własnego i odpowiedniej części pasa dolnego ten sposób odgięcia może nie mieć dużego znaczenia, natomiast przy wieszaku obciążonym ciężarem transportu podwieszonego ten sposób zakotwienia mógłby być jednym z powodów rys wskutek wyprostowywania się prętów rozciąganych zbrojenia pod dużym obciążeniem. W tym przypadku byłoby wskazane rozpoczęcie odginania zbrojenia wieszaków w poziomie powyżej punktu przecięcia osi teoretycznych prętów węzła (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zakotwienie zbrojenia wieszaka w węźle 8 dokonane jest przez objęcie tym zbrojeniem prętów zbrojenia pasa dolnego. Przy obciążeniu wieszaka transportem podwieszonym byłoby wskazane dla uniknięcia możliwości zmiany wzajemnego położenia zbrojenia wieszaków i pasa dolnego połączenie ich ze sobą przez spawanie.
W dźwigarze została przyjęta zasada obustronnego zbrojenia wszystkich, nawet mało obciążonych prętów rozciąganych kraty, co pozwala na przejęcie przez zbrojenie momentów powstałych w tych prętach wskutek sztywności połączeń węzłowych (uprawnienia budowlane).
Podciągi zostały wykonane jako belki opierające się swobodnie na wspornikach słupów i łączone ze sobą i ze słupami betonem monolitycznym w ustrój ramowy.

W zależności od posiadanego sprzętu montażowego wykonywane są one albo w postaci dwóch identycznych prefabrykatów o wymiarach 15 X 140 cm każdy, albo jednego - o wymiarach 30 X 140 cm. Nie ulega wątpliwości, że w miarę rozwoju sprzętu montażowego stosowanie podwójnych prefabrykatów zostanie wyeliminowane jako kosztowniejsze.

Zmniejszenie ciężaru

Dla zmniejszenia ciężaru i zużycia betonu w podciągach przewidziane są otwory w kształcie wielokątów. Otwory prostokątne umieszczone w osiach dźwigarów szedowych służą dla oparcia tych dźwigarów na podciągach (program egzamin ustny).
Sposób połączenia podciągów i słupów w ustrój ramowy stosowany jest również w budownictwie radzieckim oraz NRD. Połączenie to ma wiele wad. Górne podcięcie belek na głębokość 30 cm i długość 270 cm wymaga przy łączeniu w jedną całość wykonania dużej ilości robót monolitycznych.

Przy łączeniu wolnopodpartych belek w ustrój ciągły powstaje zawsze konieczność stosowania styku uniwersalnego, tj. polegającego na łączeniu w jednym przekroju wszystkich wkładek zbrojenia. W danym przypadku styk uniwersalny został wykonany przez dodanie wkładek w strefie rozciąganej na podporach. Tego rodzaju styki budzą wiele zastrzeżeń. Polskich badań zachowania się podobnych styków w czasie eksploatacji jest brak. Warunki, nie stanowiące zresztą jeszcze urzędowych przepisów, jakim według badań R. Rabicha (NRD) powinny odpowiadać monolityczne połączenia omawianego tu typu. Zastosowane w danej konstrukcji połączenia podciągów nie spełniają wszystkich wyżej omówionych warunków (opinie o programie). Biorąc pod uwagę, że układ ramowy w danym konkretnym przypadku pracuje pod obciążeniem niemal wyłącznie statycznym i nie jest poddany bezpośredniemu działaniu obciążeń dynamicznych, należy przypuszczać, że może on należycie spełniać swe zadanie. Połączenie tego typu stosowane jest również i w belkach podsuwnicowych, co jednak w świetle badań niemieckich byłoby nie wskazane (segregator aktów prawnych).

Z punktu widzenia montażowego ujemną stroną tego połączenia jest niemożliwość rozpoczęcia montażu dźwigarów szedowych przed uzyskaniem określonego stopnia stwardnienia betonu monolitycznego w połączeniach. Jest to szczególnie ważne ze względu na konieczność uzyskania należytej przyczepności do betonu dodanych wkładek zbrojenia (promocja 3 w 1).
Połączenie prefabrykatów w ustrój ramowy w węzłach omawianego tu typu daje się najkorzystniej rozwiązać za pomocą spawania wystających z prefabrykatów wkładek zbrojenia. W tym przypadku wymiary podcięcia górnego prefabrykatów, a tym samym i ilość robót monolitycznych znacznie się redukuje, ilość zbrojenia strefy rozciąganej poważnie się zmniejsza i strefa rozciągana jest przygotowana do podjęcia odpowiednich sił natychmiast po zakończeniu spawania.

Najnowsze wpisy

25.03.2024
Egzaminy dla osób ukaranych

Osoby ukarane z tytułu odpowiedzialności zawodowej zgodnie z artykułem 96 Ustawy Prawo Budowlane, które zostały zobowiązane do ponownego zdania egzaminu,…

22.03.2024
Wniosek o ponowny egzamin na uprawnienia budowlane

Wniosek o ponowne wyznaczenie terminu egzaminu na uprawnienia budowlane należy złożyć w przypadkach, kiedy nie możesz uczestniczyć w wyznaczonym terminie…

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami