Prawidłowe projektowanie

Do łączenia poszczególnych pierścieni płaszcza silosów z cienkich blach stosuje się złącza zatrzaskowe, które polegają na użyciu specjalnych kształtowników ze stopu aluminium, zaprasowanych na brzegach blach pierścieni i łączonych na zamek na placu budowy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do połączeń montażowych elementów drugorzędnych i robót wykończeniowych (poręcze, okucia otworów) stosuje się zwykle spawanie, zarówno ze względów technicznych (gładkość powierzchni) jak też organizacyjnych. Roboty te wykonuje się w ostatniej fazie budowy, gdy istnieją dobre warunki do wykonywania spoin.

Prawidłowe projektowanie połączeń spawanych ma zasadnicze znaczenie dla technologiczności konstrukcji. Należy tu rozpatrzyć szereg następujących czynników.
Metody spawania. Rozwiązania konstrukcyjne należy w jak największym stopniu dostosować do warunków spawania automatycznego i półautomatycznego, a w szczególności do parametrów urządzeń do produkcji kształtowników spawanych w liniach automatycznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zakres spawania. Należy stosować jak najmniej spoin. Dotyczy to zarówno ograniczenia ogólnej liczby elementów spawanych, przez zastąpienie ich gotowymi kształtownikami walcowanymi, jak również stosowania minimalnej, wynikającej z obliczeń wytrzymałościowych, grubości spoin pachwinowych.

Wraz z liczbą i grubością spoin rośnie znacznie nakład kosztów na materiały pomocnicze, energię i robociznę. Wzrastają również odkształcenia i naprężenia spawalnicze, powodując dodatkowe zwiększenie kosztów prostowania konstrukcji i zmniejszenie jej wartości eksploatacyjnej (uprawnienia budowlane). Zużycie elektrod na jedną tonę surowej stali w Polsce jest dwukrotnie większe niż w USA co wynika między innymi z nadmiernej ilości i grubości stosowanych spoin.
Wykonywanie spoin.

Ciągłość spoin

Spoiny powinny być zasadniczo wykonywane w warsztacie, gdzie istnieją ku temu znacznie dogodniejsze warunki niż na montażu (program egzamin ustny). Spawanie montażowe należy ograniczyć do zakresu niezbędnego, zapewniając przez odpowiednie rozwiązanie dogodny dostęp do spawania oraz ustalając wzajemne położenie łączonych elementów za pomocą śrub montażowych.
Rodzaj złączy wynika głównie z warunków wytrzymałościowych. W złączach przenoszących siłę osiową stosowane są zazwyczaj spoiny czołowe, w złączach ścinanych zaś - spoiny pachwinowe, nie wymagające ukosowania brzegów materiału. Spoiny otworowe (bruzdowe) są pracochłonne i należy ich unikać.

Spoiny pachwinowe wykonuje się w zasadzie jako ciągłe (opinie o programie). Spoiny przerywane są dopuszczalne tylko w konstrukcjach obciążonych statycznie i nie narażonych na działanie agresywnego środowiska lub wpływów atmosferycznych. Z uwagi na mniejszą pracochłonność wykonania złącza, w niektórych przypadkach spoiny pachwinowe przerywane mogą być wskazane przy spawaniu ręcznym długich, stosunkowo mało obciążonych złączy o znaczeniu konstrukcyjnym (żebra, przepony itp.). Nieekonomiczne jest stosowanie spoin pachwinowych przerywanych grubych zamiast cienkich ciągłych (segregator aktów prawnych).

U sytuowanie spoin. Rozwiązanie konstrukcyjne powinno umożliwiać wykonanie głównych złączy warsztatowych przy spawaniu automatycznym, półautomatycznym i ręcznym - w położeniu podolnym, a w przypadku spawania elektrożużlowego w położeniu pionowym. Spoiny montażowe mogą być wykonywane w każdym położeniu, a więc również w pozycji naściennej i pułapowej. W takich przypadkach należy jednak zapewnić dobry dostęp do układania spoin i tak ukształtować złącze, aby zakres spawania w pozycjach przymusowych, zwłaszcza w pozycji pułapowej, był jak najmniejszy (promocja 3 w 1). W tym celu można stosować na przykład niesymetryczne ukosowanie w połączeniach doczołowych.

Przy spawaniu ręcznym w pozycjach przymusowych zwiększa się zużycie elektrod i stopiwa w stosunku do spawania w pozycji podolnej o następujące wartości:
- w pozycji naściennej o 20%,
- w pozycji pionowej 30-50%,
- w pozycji pułapowej 60-100%.