Prawidłowość iniekcji

Korozja wżerowa, znacznie bardziej niebezpieczna i trudna do wczesnego wykrycia, ma charakter lokalny i zachodzi w miejscach swobodnego dostępu tlenu i wilgoci atmosferycznej, najczęściej w miejscu zarysowania betonu otaczającego stal lub w stykach. Atak korozji postępuje w głąb, co nie znajduje odbicia np. w przyroście ugięć, lecz prowadzi do nagłego zerwania drutu lub pręta, bez zjawisk ostrzegawczych. Źródłem korozji wżerowej mogą być również uszkodzenia powierzchni stali (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podstawowym środkiem zabezpieczającym stal przed korozją jest szczelna otulina betonowa. Spoiwo cementowe jest środowiskiem alkalicznym (pH > 9), w którym na powierzchni stali wytwarza się warstwa pasywacyjna tlenków żelaza i wapnia (Fe₂O_s • CaO) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ze względu na możliwość lokalnych nieszczelności betonu, przy większej agresywności środowiska, należy zwiększać minimalne warstwy otulenia wymagane w normach. W kablobetonie, zarówno przy kanałach betonowych, jak i dla kabli w osłonach, podstawowe znaczenie ma zabezpieczenie stali w kanale. Za granicą używa się niekiedy stali zabezpieczonych powierzchniowo ocynkowanych lub pokrytych powłokami lakierniczymi bądź bitumicznymi. W krajowych realizacjach konstrukcji kablobetonowych stosuje się praktycznie wyłącznie iniekcję kanałów zawiesiną cementowo-wodną z dodatkiem środka pianotwórczego. Prawidłowość iniekcji i całkowite otulenie stali w przekroju kanału są więc warunkiem koniecznym trwałości konstrukcji kablobetonowych (uprawnienia budowlane).

W środowiskach agresywnych dla betonu, a także w razie stwierdzenia zarysowań lub obniżonej odporności na zarysowania, na powierzchnię elementów sprężonych nakłada się powłoki malarskie z farb chemoodpornych chlorokauczukowych lub poliwinylowych. Najtrwalsze są powłoki epoksydowe. Szczególnie zagrożone miejsca konstrukcji, np. styki segmentowej konstrukcji kablobetonowej, zabezpiecza się warstwą laminatu złożonego z żywicy epoksydowej i tkaniny z włókna szklanego (program egzamin ustny). Przy lokalnych zagrożeniach konstrukcji agresywnymi cieczami jako zewnętrzne zabezpieczenie stosuje się folie z tworzyw sztucznych naklejane na beton z powłoką chemoodporną. Środki bitumiczne należy traktować jako zabezpieczenia jedynie okresowe lub doraźne.

Konstrukcje z betonu

Dotychczasowe doświadczenia wykazały, że szczególnie dużo nieprawidłowości występuje w wykonawstwie zabezpieczeń cięgien sprężających w dwu rodzajach konstrukcji:

• w długich elementach kablobetonowych, z kanałami betonowymi,
• w konstrukcjach z cięgnami zewnętrznymi (uzwojenia zbiorników).

Trudności w realizacji zabezpieczeń o gwarantowanej trwałości w kablobetonie są jednym z powodów tendencji do zastępowania, tam gdzie to możliwe, elementów kablobetonowych przez strunobetonowe (opinie o programie).

W przeciętnych warunkach, w porównaniu z innymi konstrukcjami z betonu, należy liczyć się z nieco mniejszą odpornością konstrukcji sprężonych, gdyż:

• przekroje betonu są mniejsze,
• stal wysokiej wytrzymałości jest mniej odporna na działanie wysokich temperatur,
• występują przyspieszone zjawiska relaksacji naprężeń w stali i duże,
• przemieszczenia oraz zarysowania elementów (segregator aktów prawnych).

Tych niekorzystnych zjawisk nie jest na ogół w stanie skompensować szczelniejszy beton i większa dokładność wykonania. W warunkach pożarowych decydujące znaczenie ma grubość otulenia stali betonem i trwałym tynkiem oraz zdolność izolacyjna tych materiałów. Na tej podstawie zalicza się konstrukcje do odpowiednich klas odporności ogniowej. Przy indywidualnej ocenie odporności ogniowej konstrukcji konieczne jest uwzględnienie rodzaju kruszywa w betonie (odporniejsze są kruszywa drobnokrystaliczne i sztuczne) oraz usytuowanie stali sprężającej względem powierzchni betonu narażonych na działanie ognia. Pomóc mogą tu wyniki licznych badań, m. in. francuskich (promocja 3 w 1). Badania te wykazały np., że przeciętne stropy sprężone o gładkim suficie wytrzymują temperatury pożarowe przez 1,5-2 h, a więc spełniają wymagania stawiane tym konstrukcjom przez prawo budowlane (wymagana klasa C, wyjątkowo B).