Pręty okrągłe skratowania

Niektóre stosowane rozwiązania konstrukcyjne pasów dźwigarów kratowych, przystosowane do połączenia prętów okrągłych skratowania. Najprostszym rozwiązaniem jest zastosowanie na pasy teowników (program uprawnienia budowlane na komputer). Ze względu na wąski asortyment teowników niekiedy zastępuje się je przekrojem z dwóch kątowników dostawionych w styk i sczepionych ze sobą. Jest to układ niekorzystny w warunkach agresji korozyjnej. Rozwiązanie z rozsuniętymi kątownikami na grubość pręta okrągłego jest mniej korzystne ze względu na utrudnione składanie i wykonanie spoin oraz ze względu na konserwację.

Jest ono właściwe przy produkcji zmechanizowanej, gdy dokonuje się zgrzewania całego węzła. Dla uzyskania większej sztywności poprzecznej stosuje się pasy z ceowników (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stosowanie blach węzłowych w tego rodzaju belkach kratowych z wykratowaniem z prętów okrągłych jest niecelowe z uwagi na większą pracochłonność. Znaczną sztywność w obu prostopadłych kierunkach i na skręcanie mają elementy o dwuściennym lub czterościennym wykratowaniu, stosowane na belki i słupy o znacznej długości, a małym obciążeniu.

Pręty okrągłe skratowania łączy się z pasami najczęściej na odcinku prostym. W celu zmniejszenia mimośrodów w połączeniu i uzyskania bardziej równomiernego rozkładu naprężeń w spoinach, zwłaszcza w przypadku grubych prętów, stosuje się niekiedy droższe rozwiązanie z wycięciem gniazd w pasach. Niezależnie od przekroju pasów zaleca się odginanie prętów okrągłych pod kątem a = 45-60° (uprawnienia budowlane).

Przy dużym kącie odgięcia, stosowanym w kracie typu N w węźle powstaje mimośród, powodujący zginanie słupka. W przypadku skratowania w postaci ciągłego wężyka z prętów dłuższych niż 3 m napotyka się trudności wykonania kilku wygięć z zachowaniem dokładnych wymiarów.
Belki kratowe z zastosowaniem prętów okrągłych należą do konstrukcji pracochłonnych, wskutek dużej ilości robót wykonywanych ręcznie, szczególnie robót spawalniczych. Przy masowej produkcji istnieją możliwości zmechanizowania czynności obcinania i gięcia prętów, jak również zgrzewania całych węzłów (program egzamin ustny).

Połączenie pręta okrągłego

Korzystniejsze pod względem wykonawczym są konstrukcje z zastosowaniem przekrojów kształtowanych na zimno, w których połączenia wykonuje się za pomocą zgrzewania.
W konstrukcjach z zastosowaniem prętów okrągłych należy zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie właściwych wymiarów spoin. W połączeniach pręta na zakładkę z blachą lub ścianką kształtownika nie jest możliwe uzyskanie pełnego przetopu grani spoiny ze względu na mały kąt uniemożliwiający zbliżenie elektrody do grani.

W obliczeniach należy zatem uwzględnić wymiary spoiny zgodnie z warunkami jej wykonania (opinie o programie).
Połączenie pręta okrągłego z krawędzią blachy wymaga ukosowania krawędzi w celu uzyskania właściwej grubości spoiny. Natomiast połączenie pręta z krawędzią kształtownika (teownika lub kątownika) może być wykonane bez ukosowania, gdyż przy zaokrąglonej krawędzi kształtownika powstaje naturalny rowek spoiny.
Pręty okrągłe stykuje się doczołowo, z ukosowaniem końców na kształt klina (segregator aktów prawnych). Za pomocą spoiny czołowej wykonuje się także połączenia pręta z różnymi elementami poprzecznymi. Przykładem mogą tu być płytki zabetonowane w celu mocowania elementów konstrukcji. Dla śrub fundamentowych stosowane jest rozwiązanie z klockami połączonymi spoinami pachwinowymi. Zachowanie jednakowego poziomu oparcia klocków wymaga zastosowania przy spawaniu oprzyrządowania.

Rozwiązanie to jest kilkakrotnie tańsze od kotew kutych (promocja 3 w 1).
W kratownicach o podwójnej kracie i o sztywnych słupach, krzyżulce rozciągane przy dużej długości wymagają wstępnego napięcia. W tym celu stosowane są nakrętki na końcach prętów lub śruby rzymskie. Rozwiązanie to powoduje znaczne osłabienie przekroju przy dużej pracochłonności wykonania.