Proces produkcji cegieł

Do wyrobów wapienno-piaskowych zalicza się cegły, płyty i bloki budowlane, produkowane z piasku kwarcowego (powyżej 92°/o SiC>2) i wapna mielonego niegaszonego lub wapna suchogaszonego (6 do 8% CaO) jako podstawowych składników. Masę piaskowo-wapienną po dokładnym wymieszaniu pozostawia się w zbiornikach do całkowitego zgaszenia cząstek wapna oraz dla uzyskania jednorodnych własności (program uprawnienia budowlane na komputer). Następnie masę prasuje się w formach, nadając jej kształt cegieł, bloków lub płyt.

Po uformowaniu wyroby poddaje się działaniu pary w autoklawach pod ciśnieniem 7-8 at n (temperatura ok. 175°C). Autoklawizacja powoduje szybki przebieg reakcji twardnienia, polegający na tworzeniu się uwodnionego krzemianu jednowapniowego według reakcji Ca (OH)2 + Si02 = CaO • Si02 • H20 nadającego odpowiednią wytrzymałość wyrobom. Po wyjściu z autoklawu wyroby piaskowo-wapienne mogą być po kilku dniach składowania użyte na budowie. Z czasem ulegają one dalszemu twardnieniu wskutek wiązania CO2 (z powietrza) i dodatkowego tworzenia się węglanu wapniowego (CaCOg), obok utworzonego już uwodnionego krzemianu wapniowego. Wytrzymałość cegieł wapienno-piaskowych waha się w granicach od 75 do 180, a nawet 200 kG/cm2; nasiąkliwość może wynosić do 20% ciężarowo (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Proces produkcji cegieł wapienno-piaskowych obejmuje następujące czynności:
- wydobycie piasku z kopalni,
- przygotowanie wapna (rozdrabnianie i przemiał),
- zgaszenie wapna wymieszanego z piaskiem (w silosach lub bębnach),
- dodatkowe wymieszanie masy,
- uformowanie cegieł w prasach,
- naparzanie w autoklawach pod ciśnieniem (uprawnienia budowlane).

Istotne w produkcji cegieł wapienno-piaskowych są następujące czynności:
- przygotowanie mieszanki wapienno-piaskowej o właściwym składzie i dokładne jej wymieszanie,
- uformowanie cegieł pod należytym ciśnieniem i
- prawidłowe przeprowadzenie procesu naparzania z zastosowaniem odpowiedniego ciśnienia pary (program egzamin ustny).

Pojemność cieplna

Zawartość wapna w mieszance może się zmieniać w zależności od jakości wapna i jest przeliczana na aktywne (czynne) CaO. Zawartość wapna wynosi przeciętnie 6-i-8% w przeliczeniu na aktywne CaO. Masa wapienno-piaskowa (krzemowo-wapienna) musi być starannie wymieszana w celu uzyskania jednorodnego składu i dokładnego otoczenia ziaren piasku pyłem wapiennym, co przyspiesza reakcję chemiczną podczas naparzania w autoklawie (opinie o programie).
Tworzący się krzemian jednowapniowy uwodniony spaja ziarna piasku, nadając cegle właściwą wytrzymałość. W przypadku niedostatecznego przemieszania tworzą się skupiska wapna pomiędzy ziarnami piasku pokrytymi pyłem wapiennym.
Właściwemu wymieszaniu sprzyja odpowiednia wilgotność masy, na co należy zwrócić szczególną uwagę.

W celu otrzymania masy, w której cząstki wapna byłyby równomiernie rozmieszczone i otaczały poszczególne ziarna piasku, niezbędne jest, aby przemiał wapna był jak najdrobniejszy i aby wilgotność mieszaniny nie przekraczała określonej granicy (segregator aktów prawnych).
Masę na surówkę można przygotować metodą silosową lub metodą bębnową. W obu przypadkach mieszaninę zmielonego wapna z piaskiem poddaje się gaszeniu.
Nasiąkliwość w zależności od marki cegły wynosi aż do 20%. Przewodność cieplna jest większa niż cegły zwykłej z gliny.

Przeciętnie współczynnik przewodzenia ciepła wynosi dla cegieł wapienno-piaskowych 0,75 kcal/m h °C (dla cegły zwykłej A = 0,65).
Pojemność cieplna (ciepło właściwe) cegły wapienno-piaskowej o normalnej wilgotności w murze wynosi 0,20 kcal/kg °C (ceramicznej - 0,22 kcal/kg C).
Cegłę wapienno-piaskową stosuje się podobnie jak cegłę ceramiczną do części nośnych budynków mieszkalnych i obiektów przemysłowych (promocja 3 w 1).

Nie należy jej natomiast stosować do fundamentów ze względu na małą odporność na działanie wilgoci i mrozu oraz w miejscach narażonych na stałe nawilgocenie. Również nie należy stosować tej cegły do palenisk kanałów ogniowych, narażonych na wysokie temperatury, natomiast może być stosowana do kanałów dymnych i kominów w zwykłych budynkach.