Procesy patologiczne

Obfite wydzielanie się gum drzewnych jest następstwem przebiegających w drzewie procesów patologicznych. Substancja międzykomórkowa tworząca blaszki środkowe zbudowana jest w młodych tkankach głównie z substancji pektynowych. W starszych, drewniejących komórkach udział pektyny w blaszkach środkowych maleje, wzrasta natomiast udział ligniny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wysunięte zostało przypuszczenie, że substancje pektynowe przechodzą w miarę dojrzewania drzewa w hemicelulozy, które z kolei przechodzą w ligninę; w ten sposób hemicelulozy stanowiłyby związki o charakterze przejściowym, stanowiące pośrednie ogniwo w toku przemian substancji pektynowych na ligninę.
Podstawowym składnikiem substancji pektynowych jest kwas galakturonowy, obok niego w skład pektyny wchodzą pentozy, heksozy i kwasy uronowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Produktem pełnej hydrolizy substancji pektynowych jest kwas galakturonowy, galaktoza, arabinoza, kwas octowy i alkohol metylowy.

Zawartość substancji pektynowych w drewnie iglastym wynosi 4-6%, w drewnie liściastym 6-8%. Udział pektyny w młodszych częściach drzewa oraz w tkankach kambialnych jest większy niż w tkankach dojrzałego drewna. W największej ilości występują substancje pektynowe w owocach i korzeniach, gdzie udział pektyny może dochodzić do 50% (uprawnienia budowlane).
Substancje pektynowe odgrywają dużą rolę w budowie błony komórkowej; stąd wynika ich duże znaczenie dla drzewnictwa. Substancje pektynowe zawierają hydrofilowe grupy karboksylowe COOH; wiąże się z tym duża zdolność wchłaniania wody, w ślad za czym idzie silnie zarysowane pęcznienie.

Według Frey-Wysslinga anizotropia pęcznienia i kurczenia się drewna związana jest z pęcznieniem nierównomiernie rozmieszczonych w drewnie substancji pektynowych. Wzdłuż promieniowych ścian komórki ułożone są w blaszkach środkowych grubsze warstwy pektyny niż warstwy ułożone wzdłuż ścian stycznych. W związku z tym drewno pęcznieje i kurczy się silniej w kierunku stycznym niż w kierunku promieniowym, gdzie sumaryczna grubość warstw pektyny jest mniejsza (program egzamin ustny).

Błonnikowy szkielet błony komórkowej

Pod działaniem gorącej wody substancje pektynowe miękną i stają się bardziej plastyczne, a przy dłuższym działaniu rozpuszczają się w wodzie. Właściwość tę wykorzystuje się w cieplno-wodnej (hydrotermicznej) obróbce drewna, powodującej zwiększenie plastyczności i rozluźnienie więzi międzykomórkowej, co ułatwia gięcie drewna. Zbyt długie gotowanie lub parzenie drewna powoduje nadmierne uplastycznienie lub rozpuszczenie warstw pektyny, co nadmiernie osłabia spójność drewna i odbija się ujemnie na przebiegu dalszej obróbki. Przy produkcji papieru rozpuszczone substancje pektynowe powodują samozaklejanie masy papierniczej, wpływając w ten sposób na zwiększenie wytrzymałości i jakości papieru (opinie o programie).

Błonnikowy szkielet błony komórkowej jest inkrustowany ligniną, czyli drzewnikiem. Lignina nie występuje w przyrodzie w wolnej postaci. Mianem drzewnika określa się ligninę naturalną, a więc ligninę w tej postaci, w jakiej ona występuje w drewnie. Erdmann, biorąc pod uwagę rozpuszczalność celulozy w odczynniku Schweizera (amoniakalny roztwór tlenku miedzi) oraz fakt, że drewno nie rozpuszcza się w tym odczynniku, doszedł do wniosku, że substancja inkrustująca, powodująca drewnienie błony komórkowej, jest powiązana chemicznie z celulozą i z innymi węglowodanami (segregator aktów prawnych).

Hipotezę tę potwierdzili Cross i Bevan, Hagglund i Bjorkmann określając związek między ligniną i celulozą mianem lignocelulozy. Sposób powiązania ligniny z celulozą nie jest dotychczas wyjaśniony, przypuszcza się, że rolę tę spełniają wiązania eterowe. Również nie jest dotychczas wyjaśniona rola, jaką spełnia lignina w drewnie; przypuszcza się, że nadaje ona drewnu twardość i sztywność, co przy dużym udziale ligniny może być przyczyną kruchości drewna (promocja 3 w 1).

W dalszym ciągu należy przypuszczać, że poszczególne składniki drewna, jak celuloza, hemicelulozy, lignina, żywice, woski, tłuszcze i związki mineralne, nie występują w drewnie w postaci pozbawionej wzajemnego wpływu na siebie mieszaniny, lecz że są one powiązane z sobą w sposób fizyczny i chemiczny.