Program badań atestacyjnych

Badania mogą dotyczyć nowych typów elementów (badania atestacyjne) i elementów, co do których istnieją zastrzeżenia odnośnie projektu lub wykonawstwa (badania kontrolne).

Program badań atestacyjnych (badania prototypów) powinien zawierać następujące części:
- przedmiot badań (opis techniczny elementu, wymiary elementu, rysunki i przekroje, rodzaje materiałów i ich wytrzymałość, z których wykonano element) (program uprawnienia budowlane na komputer),
- założenia do programu badań (warunki pracy elementu w całości konstrukcji budowli, cechy charakterystyczne elementu, jak np. ciężar własny i obciążenie użytkowe, wartości momentu zginającego, niszczącego oraz współczynnik pewności),
- cel badań (określenie zadania poszczególnych etapów badań kwalifikujących element do stosowania w budownictwie),
- szczegółowy program poszczególnych etapów badania,
- schematy statyczne dla poszczególnych rodzajów badań (wyliczenie wielkości obciążeń ciągłych i skupionych z podaniem ich rozstawu na badanym elemencie w oparciu o obliczenia statyczne dokumentacji projektowej),
- wytypowanie rodzaju aparatury pomiarowej dla pomiaru odkształceń i ustalenie stopnia dokładności pomiaru (wyliczenie teoretyczne przewidywanych odkształceń elementu w poszczególnych punktach pomiarowych i wielkości odkształceń dla pomiaru naprężeń oraz wytypowanie odpowiedniej pod względem zasięgu i dokładności aparatury pomiarowej) (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
- wytypowanie maszyn wytrzymałościowo-badawczych lub stendów badawczych dla poszczególnych rodzajów badań,
- szkice rozmieszczenia aparatury pomiarowej oraz określenie liczby poszczególnych rodzajów aparatury,
- szkice urządzeń pomocniczych do przeprowadzenia badań (wymienić wszystkie uchwyty, statywy, szalki obciążeniowe, dźwignie itp. lub szkice projektowanych innych nietypowych urządzeń pomocniczych),
- opracowanie dziennika badań i rejestracji wyników badań,
- ustalenie programu pomocniczych badań laboratoryjnych dla określenia cech wytrzymałościowych materiałów, z których wyprodukowany jest element,
- wytyczne odnośnie opracowania wyników badań (ułożenie odpowiednich tablic zbiorczych, wykresów itp.),
- ustalenie koncepcji dla przeprowadzenia analizy wyników badań (uprawnienia budowlane),
- ułożenie programu i kolejności sporządzania dokumentacji fotograficznej z badań,
- wytyczne odnośnie opracowania orzeczenia atestującego odnośnie całości wyników badań (ustalenie wskaźników wielkości dopuszczalnych będących podstawą do wydania atestu),
- harmonogram poszczególnych etapów badań (ułożenie poszczególnych terminów badań uwzględniających różne terminy jak okres wiązania betonu uzupełniającego, terminy rozdeskowania elementu, temperaturę dnia oraz okresy wietrznej pogody uzgodnione z PIHM),
- ustalenie ogólnej pracochłonności wykonania badań (obliczenie liczby godzin zatrudnienia inżyniera, technika, laboranta pomiarowego, pracowników fizycznych wykwalifikowanych i nie wykwalifikowanych) (program egzamin ustny).

Program badań kontrolnych

Program badań kontrolnych powinien zawierać poza powyższymi punktami określenie przyczyny przeprowadzenia badań kontrolnych (określenie przyczyny wynikającej z niewłaściwości wykonawstwa jak np. nieprawidłowa jakość betonu, niewłaściwie usytuowane zbrojenie, brak dostatecznej przyczepności stali lub odpowiedniego zakotwienia itp., względnie z niewłaściwości projektu lub jako badania kontrolne dotyczące bieżącej produkcji) (opinie o programie).

Cel badań jest zgodny z wymogami normy RWPG „Norma projektowania konstrukcji betonowych i żelbetowych”, która podaje sposób obliczania elementów dla trzech stanów granicznych: I - obliczenie nośności, II - sprawdzenie ugięć, III - sprawdzenie zarysowania (segregator aktów prawnych).

Konieczność zbadania nośności może zachodzić w następujących przypadkach:
1) przy stwierdzeniu omyłek w projekcie lub niezgodności projektu z normami, wg którego wykonano elementy,
2) w przypadku wykrycia wad w wykonaniu elementu w zakładzie produkcyjnym lub na placu budowy,
3) przy normalnej kontroli jakości produkcji elementów w zakładzie prefabrykacji w celach atestacyjnych,
4) przy stwierdzeniu niewłaściwego składowania, transportu lub montażu,
5) przy atestacji elementów,
6) w pracach naukowo-badawczych (promocja 3 w 1).