Program kształtowania systemu

Z dokonanego rozpoznania wynika, że szczególnego znaczenia z punktu widzenia celów strategii nabierają cztery główne problemy:

1. dokonanie analizy i oceny środowiska ekoregionu ze względu na możliwości zwiększenia retencji wody i poprawy gospodarki wodnej w całym dorzeczu Wisły;
2. restrukturalizacja gospodarki ekoregionu z punktu widzenia możliwości poprawy bilansu wodnego kraju i ochrony środowiska (program uprawnienia budowlane na komputer);
3. określenie ekologicznie uwarunkowanej strategii gospodarowania wodą w EW oraz jego roli w bilansie wodnym kraju;
4. ocena wpływu na środowisko realizacji systemu hydrotechnicznego zagospodarowania Wisły wraz z drogą wodną Wschód-Zachód oraz jego głównych inwestycji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Program zagospodarowania Ekoregionu Wisły można ograniczyć do kilku programów cząstkowych, obejmujących główne sytuacje problemowe kształtowania zagospodarowania, gospodarowania zasobami i rozwoju funkcji. Zespół programów cząstkowych winien jednak tworzyć strukturę komplementarną. Wzajemne relacje i powiązania programów cząstkowych oraz ich odniesienia do poszczególnych obszarów winny stanowić kryterium ich weryfikacji (uprawnienia budowlane).

Program kształtowania systemu powiązań przyrodniczych nawiązujący do systemu europejskiego Kształtowanie przyrodniczej struktury obszaru EW jako ważnego elementu równowagi ekologicznej w tej części kontynentu ma zasadnicze znaczenie. Szczególnie ważnym zadaniem w tej dziedzinie jest uchronienie przed degradacją ekosystemów naturalnych, o wysokim potencjale oraz aktywności przyrodniczej, a także wzmacnianie powiązań pomiędzy nimi. Obszary te tworzyłyby wspólny, przestrzennie powiązany system, służący zachowaniu równowagi przyrodniczej Ekoregionu Wisły, a poprzez wzmacniany układ - powiązań zewnętrznych w ekoregionach sąsiadujących. Program restytucji środowiska przyrodniczo-kulturowego na obszarach zdegradowanych (program egzamin ustny).

Stopień zagrożenia

Program powinien uwzględniać stopień zagrożenia i degradacji środowiska na poszczególnych obszarach. Uwzględniając istniejące zakłócenia, należy dążyć do ukształtowania nowego stanu równowagi z zastosowaniem działań, których istotą jest nadrzędność racji środowiskowych nad gospodarczymi oraz podporządkowanie działań przestrzennych uwarunkowaniom przyrodniczym. Komplementarnymi działaniami będzie zespół przedsięwzięć o charakterze technologicznym (opinie o programie).

Program winien uwzględniać trzy grupy problemów: poprawę stanu czystości wód, zwiększenie zasobów dyspozycyjnych oraz ochronę przed powodzią. Preferując działania proekologiczne w całym obszarze zlewni Wisły, związane z ekologizacją gospodarowania wodą, zwiększeniem retencji i zmniejszeniem odpływu, program winien formułować sekwencje przedsięwzięć inwestycyjnych mających na celu przede wszystkim poprawę jakości wód. Ważne jest wprowadzenie działań z zakresu inżynierii ekologicznej, mających na celu wspomaganie funkcjonowania ekosystemów. Program zahamowania degradacji środowiska i poprawy jakości życia w obszarach ekologicznego zagrożenia (segregator aktów prawnych).

Tam, gdzie to możliwe, program winien wzmacniać a nawet odtwarzać naturalne mechanizmy regulujące, a główne swe działania opierać na modernizacji, rekonstrukcji i rozbudowie środków ochrony oraz wprowadzaniu zmian technologicznych. Działania profilaktyczne powinny przyjąć nowy model gospodarowania. Procesem ekologizacji rozwoju należy sukcesywnie obejmować wszystkie sfery gospodarowania, a zmiany powinny dotyczyć lepszego wykorzystania terenów, zasobów wodnych, surowców oraz technologii nisko- i bezodpadowych oraz energooszczędnych.

Program rozwoju funkcji istotnych z punktu widzenia ekorozwoju. Program winien formułować proekologiczne kierunki działalności, które tworząc nową jakość rozwoju i przynosząc korzyści ekonomiczne, nie powodowałyby negatywnych skutków ekologicznych (promocja 3 w 1). Do proekologicznych kierunków działalności należy zaliczyć wybrane przemysły nowej technologii (bezodpadowe i z recyclingiem odpadów), wybrane formy rolnictwa, leśnictwa, rekreacji. Ekologizacją rozwoju trzeba sukcesywnie objąć cały obszar ekoregionu i wszystkie sfery działalności społeczno-gospodarczej, szczególnie oparte na biologicznych metodach produkcji oraz biologicznych systemach utylizacji zanieczyszczeń.