Projektowanie węzłów wiązarów uprawnienia budowlane

Projektowanie węzłów wiązarów o przekroju trójkątnym przysparza pewnych trudności związanych z ich przestrzennym kształtowaniem. Najszybciej rozwiązuje się takie węzły, wykonując modele z papieru (program uprawnienia budowlane na komputer).

Umożliwiają one znalezienie potrzebnych wymiarów spoin, jak również zrozumienie ich rzeczywistej pracy. Interesujące rozwiązanie wiązara trójprzegubowego ze ściągiem. Konstrukcja dachowa składa się z dwóch elementów. Element taki ma po dwa pasy górne i dolne. Pasy górne o stałym odstępie są połączone skratowaniem, natomiast pasy dolne schodzą się w środku długości elemenu.

Przez kalenicę biegnie pręt rurowy, służący do wzajemnego oparcia elementów za pomocą przegubu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Każdy element - stanowiący połówkę wiązara - ma wystarczający współczynnik pewności przeciw zwichrzeniu, dlatego też najczęściej nie stosuje się płatwi.

Do dachów o trójkątnym układzie przestrzennym można zaliczyć również ustrój tarczownicowy. Każda połówka wiązara w przekroju poprzecznym ma wygląd „piły”, ciągnącej się wzdłuż całego budynku. Jeden ząb „piły” składa się z dwóch płaskich kratownic nachylonych do poziomu pod kątem 45° (uprawnienia budowlane). Zarówno u góry, jak u dołu dwie sąsiednie kratownice łączą się za pomocą przegubów w postaci zawiasów. W poziomie pasa dolnego znajdują się, biegnąc wzdłuż całego budynku, pręty wystarczająco sztywne, zapewniające stały odstęp kratownic składowych. W kalenicy znajduje się pręt rurowy, który umożliwia przegubowe połączenie dwóch połówek wiązara dachowego. Wszystkie pręty kratownic wykonuje się z pojedynczych kątowników.

Przestrzenne ukształtowanie ustroju, mimo zastosowania kształtowników o małych wymiarach, zapewnia stateczność dachu (program egzamin ustny).

Obliczanie wiązarów

Lekkie wiązary dachowe oblicza się tak samo jak płatwie kratowe.

Belkę ażurową uzyskuje się najprościej przez rozcięcie kształtownika walcowanego na gorąco, np. dwuteownika, według linii łamanej. Obie części przesuwa się do zetknięcia grzebieni, a na długości odcinków styku układa się spoinę czołową w kształcie litery V po zukosowaniu krawędzi palnikiem gazowym. Otrzymany w ten sposób element ma otwory sześciokątne (opinie o programie). W zależności od długości kształtownika wyjściowego i od przyjętych długości odcinków łamanej linii cięcia uzyskuje się po zestawieniu belki o różnych wysokościach i wymiarach okienek.

Dwa sposoby zestawienia belki ażurowej. Linia cięcia jest niesymetryczna. Belkę o niesymetrycznym rozmieszczeniu otworów otrzymuje się z jednego kształtownika po obróceniu części dolnej B względem części górnej A, zapełniając wycinkiem z blachy brakującą na skraju część środnika. Przy wytwarzaniu takiej belki nie otrzymuje się odpadów. Belkę o symetrycznym rozmieszczeniu otworów otrzymuje się z jednego kształtownika przez przesunięcie części dolnej B względem części górnej A. Wystające końce odcina się.

Długość kształtownika wyjściowego powinna być większa od gotowej belki ażurowej o długość odpadu (segregator aktów prawnych).
Kształtownik jest przecięty wzdłuż symetrycznej linii łamanej. Belkę o niesymetrycznym rozmieszczeniu otworów otrzymuje się z jednego kształtownika po przesunięciu względem siebie części składowych. Końce przycina się, a brakującą na skraju część środnika wypełnia się blachą. Podobnie otrzymuje się belkę o symetrycznym rozmieszczeniu otworów. Jednak wówczas odpady są większe.

Przy seryjnym wytwarzaniu belek ażurowych o symetrycznym rozmieszczeniu otworów nie ma odpadów. Kształtowniki wyjściowe rozcina się według symetrycznej linii łamanej. Otrzymuje się dwa typy gotowych belek. Jeden typ składa się tylko z części A, drugi zaś tylko z części B. Gotowe belki o jednakowej długości mają różną liczbę otworów.

Z kształtowników walcowanych na gorąco można także wytwarzać belki o zmiennej wysokości. Wówczas na środniku kształtownika wyjściowego grzebieniowe odcinki linii łamanej prowadzi się pod kątem w stosunku do krawędzi stopek. Po odwróceniu i złożeniu belka ażurowa ma pochylenie, którego kąt jest dwa razy większy niż kąt cięcia wyjściowego kształtownika. Spadek belki jest jednostronny. Aby uzyskać element ażurowy o spadku dwustronnym, należy użyć dwóch przeciętych kształtowników wyjściowych (promocja 3 w 1).

Otrzymane w ten sposób spadki belek są jednak małe i mogą być uzyskane dla elementów niezbyt długich.