Promień świetlny

Ogólnie można powiedzieć, że promień świetlny przechodzący przez określony punkt modelu zostaje wygaszony wówczas, gdy jeden z kierunków naprężeń głównych pokrywa się z płaszczyzną drgań spolaryzowanego liniowo promienia lub wówczas, gdy wartość różnicy naprężeń głównych w danym punkcie osiąga pewną określoną wielkość (program uprawnienia budowlane na komputer).

Polaryskopy elastooptyczne zawierając w sobie układy optyczne pozwalają odwzorowywać na ekranie lub błonie fotograficznej modele i efekty optyczne towarzyszące obciążeniu modelu. I tak: przy odpowiednim, określonym położeniu osi polaryzacji polaryzatora, np. pod <£ a, zostaną wygaszone promienie świetlne przechodzące przez wszystkie punkty modelu, w jakich jeden z kierunków naprężeń głównych pokrywa się z kierunkiem osi polaryzacji, a odpowiadające punkty obrazu na ekranie będą ciemne tworząc w efekcie linię ciągłą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wymieniona linia stanowiąca miejsce geometryczne punktów, w których naprężenie główne nachylone jest względem pewnej osi odniesienia pod stałym kątem, jest linią izokliniczną (izokliną). Mając możliwość zmiany kierunku osi polaryzacji polaryzatora i doprowadzenia osi analizatora do położenia z nim skrzyżowanego, możemy każdorazowo określić izoklinę o odpowiednim parametrze «i, «2, o3…, np. co 5° lub 10°, i w konsekwencji uzyskać obraz izoklin dla danego modelu i obciążenia. Analizując z kolei punkty b i c dojdziemy do wniosku, iż na ekranie uzyskamy ponadto drugi układ linii zwanych izochromami (uprawnienia budowlane).

Załóżmy, że długość fali świetlnej użytego światła wynosi X. Promienie świetlne, które przejdą przez punkty, dla których kolejno 5 = IX, 6 = 2X, 8 = 3X, 8 = mX, zostaną wygaszone, a na ekranie otrzymamy odpowiednie linie ciemne dla m = 1, 2, 3 itd. Mając na uwadze zależność (11-55) lub (11-57) widzimy, iż linie spełniające odpowiednio zależność m = const są układem linii, dla których różnica naprężeń głównych jest stała i proporcjonalna do m. Linie te zwane są izochromami, a wartość m jest zwana rzędem izochromy. Izochroma stanowi więc miejsce geometryczne punktów, w których różnica naprężeń głównych ma wartość stałą, określoną jednoznacznie dla danego rzędu izochromy. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z zależnością na ekranie zaobserwujemy jednocześnie obraz izoklin i izochrom (program egzamin ustny).

Obrazy izoklin

Krzywe te odróżniamy od siebie np. obracając polaryzator i skrzyżowany z nim analizator; wówczas mamy stały obraz izochromy niezależny od kierunku polaryzacji i przesuwające się obrazy izoklin.

Dla eliminacji obrazu izoklin prowadzi się badania przy wykorzystaniu polaryzacji kołowej wprowadzając w układ polaryskopu tzw. płytki ćwierćfalowe. Nie zajmując się omawianiem zjawisk optycznych w polaryskopie przy wykorzystaniu światła białego, nadmieniamy jedynie, iż i tu otrzymujemy izokliny jako linie ciemne, a izochromy jako linie barwne, przy czym każdej barwie odpowiada inna ale stała dla danej barwy wartość różnicy naprężeń głównych. Kilka zdjęć izoklin i izochrom (opinie o programie).

Na podstawie badań elastooptycznych można wyznaczyć izokliny oraz izochromy, a ponadto obserwując rozkład izochrom określić obszary i miejsca koncentracji naprężeń. W wielu przypadkach technicznych te bezpośrednio z badań uzyskane informacje są dostateczne dla poczynienia odpowiednich zmian kształtu badanego elementu. Często jednak zachodzi potrzeba określenia stanu naprężenia w określonych punktach modelu, a więc i bezpośrednio elementu konstrukcyjnego (segregator aktów prawnych). Dla wypełnienia tego zadania należy w płaskim stanie naprężenia określić jeden z kierunków naprężeń głównych oraz wielkości naprężeń głównych 01, o2 w danym punkcie.

Istnieją różne metody wyznaczenia wartości (oj o2), a następnie określania wartości naprężeń głównych oj i o2; omówiono je szczegółowo w literaturze przedmiotu.
Stosunkowo najprościej, aczkolwiek z najmniejszą dokładnością, określa się wartość (ox - o2), a więc rząd izochromy, w przypadku badań w świetle białym. Jak powiedzieliśmy już wyżej, obraz izochrom jest wówczas barwny, a każdej barwie odpowiada inna - ale stała dla danej barwy wartość (oi - o2), a więc i odpowiednie Tmax (promocja 3 w 1).