Promienie

Promienie, które powstają w płytce optycznie anizotropowej nie mają jednakowych własności. Promień podlegający zwykłym prawom załamania nosi nazwę promienia zwyczajnego, drugi zaś - promienia nadzwyczajnego. Promień zwyczajny zachowuje się tak, jak w środowisku optycznie izotropowym i ma stały współczynnik załamania światła, natomiast współczynnik załamania światła promienia nadzwyczajnego ma wielkość zależną od kierunku. Na przykład współczynnik
łamania światła kalcytu dla promienia zwyczajnego wynosi 1,65, as dla promienia nadzwyczajnego 1,48-1,65 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ciała, w których różnice współczynników załamania światła są duże, np. kalcyt 1,65-1 ,48 = 0,17), nazywa się silnie załamującymi światło, czyli dwójłomnymi; ciała o małej różnicy współczynników, np. kwarc (1,544-1,553 = 0,009) lub ortoklaz (1,526-
-1,518 = 0,008), nazywane są słabo dwójłomnymi.
Światło, które przeszło przez płytkę kalcytu ma inne własności niż światło zwyczajne. Światło o tych odmiennych własnościach nazywa się światłem, spolaryzowanym. Drgania światła spolaryzowanego odbywają się w jednej płaszczyźnie, w przeciwieństwie  światła zwyczajnego o drganiach we wszystkich płaszczyznach prostopadłych do kierunku rozchodzenia się światła. Drgania promienia zwyczajnego i nadzwyczajnego są prostopadłe do siebie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Coraz częściej do otrzymania światła spolaryzowanego używa się syntetycznych substancji dwójłomnych w postaci działających na zasadzie różnej absorpcji dwóch
wiązek świetlnych. Eksploatowane przez dziesiątki lat w Islandii Drgania światła: a złoża kalcytu (zwanego, zwłaszcza dawniej, zatem lub szpatem irytowanego b _ sp°* islandzkim) uległy wyczerpaniu, a innych, równie dużych, dotychczas nie odkryto. Folia polaroidowa, z której wycina się płytki
zastępujące pryzmaty kalcytu, składa się z drobnych kryształów - położenie prostopadłe herapatytu (jednosiarczanu chininy) ułożonych równolegle w spoiwie, noszącym nazwę mastyki nitrocelulozowej (uprawnienia budowlane).

Minerały optycznie izotropowe

Gdy na prawie przezroczystą folię nałoży się drugą, lecz pod kątem 90° lub do niego zbliżonym, następuje ściemnienie, analogiczne do obserwowanego w mikroskopie polaryzacyjnym po skrzyżowaniu pryzmatów kalcytowych tzw. nikoli (program egzamin ustny).
W kryształach optycznie anizotropowych, charakteryzujących się podwójnym załamaniem światła, występują kierunki, w których nie ma podwójnego załamania. W kryształach należących do układu tetragonalnego, heksagonalnego i trygonalnego nie ma podwójnego załamania w kierunku głównej osi kryształu.

Kryształy te nazywa się optycznie jednoosiowymi. Kryształy innych układów (rombowego, jednoskośnego i trójskośnego) mają dwa takie kierunki, w których nie ma podwójnego załamania; noszą one nazwę optycznie dwuosiowych. W kierunku osi optycznej światło zachowuje się jak w ciałach optycznie izotropowych, tj. w ciałach bezpostaciowych oraz w kryształach układu regularnego (opinie o programie).
Współczynniki załamania światła minerałów są różne; jest to ważna cecha rozpoznawcza, pozwalająca na oznaczanie minerałów nieraz o bardzo podobnych własnościach.
Minerały optycznie izotropowe, tj. bezpostaciowe, jak opal, oraz krystalizujące w układzie regularnym, jak diament, granaty, spinele i fluoryt, mają tylko jeden współczynnik załamania światła, oznaczany symbolem n (segregator aktów prawnych).

Minerały optycznie anizotropowe należące do innych układów krystalograficznych mają dwie lub trzy wartości głównych współczynników załamania światła. W minerałach optycznie jednoosiowych współczynniki te określane są symbolem nw dla promienia zwyczajnego dla promienia nadzwyczajnego. Minerały optycznie dwuosiowe mają trzy współczynniki załamania światła o symbolach (promocja 3 w 1).