Prostowanie i podgrzewanie

Metoda zgrzewania tarciowego jest ekonomiczniejsza od zgrzewania łukowego. Za pomocą zgrzewania tarciowego mogą być łączone części ze stali węglowych, stopowych i innych metali. Końce elementów zgrzewanych mogą mieć różne kształty przekroju poprzecznego. Zgrzewanie tarciowe ma zastosowanie w masowej produkcji narzędzi trzpieniowych, niektórych elementów maszyn, różnego rodzaju elementów śrubowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Gładkość powierzchni tarcia nie odgrywa większej roli w procesie zgrzewania. Wymiary poprzeczne zgrzewanych części są ograniczone wymiarami uchwytów i długością zamocowania w urządzeniu.

Po spęczeniu zgrzewanych części rozgrzany metal zostaje wyciśnięty promieniowo, tworząc kołnierzowe obrzeże, które usuwa się mechanicznie. W produkcji elementów konstrukcji metalowych zgrzewanie tarciowe dotychczas nie było stosowane. Przewiduje się jego zastosowanie do wytwarzania masowo występujących elementów, takich jak kotwie młotkowe i płytowe do mocowania słupów w fundamentach.
W produkcji stalowych konstrukcji spawanych występuje operacja prostowania elementów odkształconych w wyniku spawania. W wielu przypadkach zakres czynności prostowania jest tak samo pracochłonny jak zakres prac spawalniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stosowane metody prostowania wpływają ponadto w pewnym stopniu na zmianę własności plastycznych stali. Operacje prostowania są włączone w cykl produkcyjny z konieczności, gdyż pomimo wstępnych zabiegów przed spawaniem nie udaje się całkowicie wyłączyć wpływu naprężeń własnych i uniknąć odkształceń po spawaniu. Jest to dodatkowa kosztowna operacja w procesie produkcyjnym. Jest wskazane zmniejszenie zakresu prostowania przez ustalenie przypadków, kiedy prostowanie nie jest konieczne, lub przez określenie wielkości odchyłek dopuszczalnych (uprawnienia budowlane).

Prostowanie mechaniczne polega na wywieraniu na element, podparty w dwu lub więcej punktach, nacisku doprowadzającego materiał do miejscowych trwałych odkształceń w skrajnych włóknach. Elementy prętowe o przekrojach złożonych z wielu części prostuje się na prasach „bokserkach” (program egzamin ustny).

Sfałdowane blachy

Moc takich pras zezwala na prostowanie prętów o wysokości przekroju do 300 mm. Do prostowania elementów konstrukcji o większych wymiarach, wymagających przyłożenia dużych nacisków, stosuje się prasy specjalne. Prasa składa się ze sztywnej ramy i cylindra hydraulicznego, który może przemieszczać się w kierunku poprzecznym, podczas gdy cała rama może przesuwać się w kierunku podłużnym.

Sfałdowane blachy prostuje się na wielorolkowych prostownicach (opinie o programie).
Prostowanie zdeformowanych elementów po spawaniu wykonuje się najczęściej za pomocą nagrzewania palnikami gazowymi wielodyszowymi. Prostowanie przez podgrzewanie polega również na wywołaniu w materiale w strefie nagrzania do temperatury powyżej 650°C odkształceń trwałych. W procesie nagrzewania, podobnie jak przy spawaniu, następuje lokalne spęczenie materiału, które po ostygnięciu wywołuje skrócenie nagrzanej strefy. Wybierając określone miejsca nagrzania można wywołać w prostowanym elemencie wysokie naprężenia i wykorzystując ich działanie z mimośrodem skutecznie go prostować.
W technice prostowania należy zwrócić uwagę na wpływ temperatury nagrzania na zmiany strukturalne materiału. Dla stali węglowych zaleca się stosowanie temperatury nagrzewania w granicach 650-800°C, co odpowiada kolorowi ciemnoczerwonemu (segregator aktów prawnych). Dopuszcza się dodatkowo stosowanie „młotkowania” miejsc nagrzanych.

Ze względu na niebezpieczeństwo pęknięć nie wolno natomiast stosować żadnych zabiegów mechanicznych związanych z odkształceniem materiału w temperaturze 200-P -P350°C, której odpowiada występowanie niebieskiego nalotu. Nie wolno również przyspieszać niekontrolowanego studzenia przez polewanie wodą oraz wykonywać prostowania na zimno w temperaturach ujemnych (promocja 3 w 1).

Parametry nagrzewania będą różne dla różnych grubości materiału i różnych gatunków stali; mogą one być ograniczone dla stali stopowych i ulepszanych cieplnie.
Elementy o łagodnych krzywiznach nagrzewa się po stronie wypukłej w kilku miejscach polami klinowymi.