Proszek aluminiowy

Podczas wydzielania się wodoru powstają naprężenia wewnętrzne w masie betonowej, gdyż zaprawa rozepchnięta przez gaz jest jak naciągnięta guma. Późniejsze hartowanie wyrobów w autoklawie stan ten utrwala i zwiększa naprężenia. Zjawisko to wywołuje pewną kruchość wyrobów, podobnie jak powstawanie naprężeń wewnętrznych w wyrobach szklanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Właściwy środek gazotwórczy musi spełniać następujące warunki:
- wydzielanie gazu nie może być zbyt gwałtowne;
- nie powinny wydzielać się gazy trujące lub palne;
- w gotowym produkcie nie powinny występować wykwity;
- nie powinien wydzielać się tlen sprzyjający szybkiej korozji form stalowych (lub w wyrobach zbrojonych - szybkiej korozji zbrojenia) oraz działający żrąco na pracowników;
- nie powinien być zbyt kosztowny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Proszek aluminiowy spełnia zasadniczo te warunki. Posiada jednak pewne wady, a mianowicie wymaga bardzo dokładnego dozowania składników gazosylikatu, drobnego przemiału kruszywa oraz jest wrażliwy na działanie temperatury.
Równocześnie z wydzielaniem wodoru wapno gaszone w obecności ograniczonej ilości wody przechodzi w galaretowatą masę ziarnistą. Masa ta ma dążność do dalszego twardnienia i wreszcie przechodzi w ciało stałe. Jest to reakcja hydratacji wapna. Reakcja ta przebiega szybko i jest hamowana za pomocą dodatku gipsu surowego. Okres czasu, w którym mieszanka staje się galaretowatą masą, a następnie przechodzi w ciało stałe, nazywa się wiązaniem spoiwa (uprawnienia budowlane).

Ilość gipsu dobiera się więc tak, aby czas wiązania był dłuższy niż czas powstawania gazu. Zwykle czas wiązania wynosi ok. 40 minut.
Gdy proces chemiczny jest tak zaawansowany, że mieszankę można uważać za ciało stałe, rozpoczyna się twardnienie betonu. Twardnienie trwa w miarę dalszego przebiegu reakcji hydratacyjnych i przejawia się wzrostem wytrzymałości betonu. Do wzrostu wytrzymałości przyczynia się również wysychanie betonu wskutek parowania wody, odbywającego się w wysokiej temperaturze wywołanej gaszeniem wapna palonego (program egzamin ustny).

Naparzanie wysokoprężne

Po około 4 godzinach beton nabiera takiej wytrzymałości, że może być transportowany, krajany na części i poddany naparzaniu (opinie o programie).
Krajanie i piętrzenie form. Krajanie odbywa się mechanicznie za pomocą strun stalowych z nanizanymi kuleczkami stalowymi („perełkami"). Zadaniem kulek jest utworzenie nieco obszerniejszych kanalików dla łatwiejszego dotarcia ciepła i wilgoci w głąb autoklawizowanych wyrobów. Przed rozpoczęciem krajania otwiera się boki formy, a formę podnosi się dźwigiem hydraulicznym. Oddzielnie kraje się w kierunku poprzecznym i oddzielnie w kierunku podłużnym. Po podzieleniu masy na części boki formy się zamyka i za pomocą specjalnego dźwigu układa się formy, po 2 sztuki jedna na drugiej. Przez piętrzenie form po 2 sztuki wykorzystuje się lepiej pojemność autoklawu.
Formy spiętrzone na wózkach kierowane są do autoklawu mającego średnicę 2,20 m i długość ok. 45 m (segregator aktów prawnych).

Cykl naparzania trwa 18 godzin, w tym na odpowietrzenie i stopniowy wzrost ciśnienia do 8 at n przeznacza się 4,5 godziny, a na spadek ciśnienia i wydmuchanie pary — 3 godziny. W optymalnej temperaturze ck. 175° gazosylilkat przebywa 11,5 godziny. Przebiega wówczas reakcja chemiczna
i wskutek połączenia się wodorotlenku wapniowego z krzemionką otrzymuje się wodokrzemian wapniowy.
Dzięki wysokiemu ciśnieniu i wysokiej temperaturze następuje ogrzanie masy gazobetonowej z jednoczesnym zachowaniem wody w stanie ciekłym.

To zjawisko umożliwia szybki przebieg reakcji chemicznej, a tworzące się w znacznych ilościach wodokrzemiany wapniowe powodują szybkie twardnienie wyrobów i nadają im odpowiednią wytrzymałość (promocja 3 w 1).
Okresy wzrostu ciśnienia do 8 at n i spadku do 0 at n nie mogą być skrócone, gdyż zbyt gwałtowne nagrzewanie wyrobów lub pozbawienie ich ciepła wywołuje pęknięcia i rysy.