Prowadzenie robót

Jeżeli trzeba podbudować istniejący fundament, robi się to odcinkami po 1 m, gdy fundament jest słabszy, i odcinkami do 1,5 m, gdy fundament stanowi mocny monolit. Może się zdarzyć (bywa to w starych budynkach), że istniejący fundament składa się z muru złożonego z kamienia łamanego lub nawet polnego, kładzionego na słabej zaprawie; w takim razie trzeba ten fundament nie tylko podbudować, lecz w ogóle przemurować na nowo, wykonując tę robotę odcinkami jednocześnie z podmurowaniem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Aby można było wykonać podmurowanie, robi się na każdym odcinku odpowiedni wykop. Gdy grunt ma chociażby niedużą spójność, wówczas można go poniżej stopy fundamentu pozostawić bez rozparcia; natomiast wykop obok fundamentu, ze względu na jego zagłębienie, zawsze wzmacnia się przez odeskowanie, bardziej lub mniej szczelne, zależnie od rodzaju gruntu, i przez rozparcie. Aczkolwiek niekiedy zachodzi konieczność innego postępowania, podmurowuje się fundament zwykle na głębokość nie więcej niż 1 m, co ułatwia prowadzenie robót bez bardzo kłopotliwego umacniania wykopów w dolnej ich części (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Gdy trzeba podbudować fundament na znacznie większą głębokość, np. na 1,80 m, wówczas przeprowadza się tę robotę w dwóch pasach po 90 cm wysokości za każdym razem.

Układając plan wykonania robót trzeba narożniki pozostawiać w kolejności na sam koniec, gdyż przy podkopaniu występują one jak wsporniki z jednostronnym tylko oparciem na sąsiednich odcinkach (uprawnienia budowlane). Pożądaną rzeczą wobec tego jest zmniejszać nawet nieco długość narożnych odcinków. W celu przyśpieszenia robót można podbudowywać ścianę jednocześnie w paru miejscach, jednak nie zbliżając do siebie krawędzi sąsiednich rozkopów bardziej niż na 3 m.

Przy murowaniu stosuje się mur z cegły na zaprawie cementowej wprowadzając możliwie cienkie spoiny poziome, a po dojściu do spodu starego fundamentu podbija się płaskie twarde kamienie stanowiące rozklinowanie lub lepiej kliny z płaskiej stali lub żeliwa, przy czym obrzuca się je zaprawą cementową (program egzamin ustny). Pomimo przedsięwzięcia środków zapobiegawczych tego rodzaju, trzeba się zwykle liczyć z osiadaniem w granicach 1-3 mm, a niekiedy więcej.

Podbudowę starych fundamentów zaleca się już przy różnicy poziomów sąsiednich fundamentów ponad 0,5 m. Przy zakładaniu fundamentów bezpośrednio przylegających do istniejących, posadowionych na tym samym poziomie lub nieco wyższym, należy postępować zgodnie ze wskazówkami podanymi. Przy wykonywaniu robót trzeba dostosowywać się do kilku zasadniczych wymagań (opinie o programie). Przede wszystkim, jak wspomniano, podbudowuje się fundamenty krótkimi odcinkami długości ok. 1 m, a w tych przypadkach, gdy ławy są dostatecznie mocne, odcinki te mogą dochodzić do 1,5 m. Poza tym wykonanie całej pracy należy tak organizować, ażeby uniemożliwić jakiekolwiek obsuwanie się lub chociażby rozluźnienie się gruntu pod fundamentami. W tym celu nieraz są potrzebne dodatkowe miejscowe wzmocnienia. W przeciwnym razie, gdyby dopuścić do osłabienia oparcia fundamentów na gruncie obok wykonanego podkopu, wywołałoby to znaczne wzmożenie nacisków na grunt obok podkopu i stworzyłoby niebezpieczeństwo dalszego wypierania gruntu i nieraz katastrofalnego spękania budynku (segregator aktów prawnych). Jak łatwo zauważyć, prace przy podbudowie wymagają w każdym wypadku starannego wstępnego opracowania ich organizacji, a następnie muszą być prowadzone starannie pod stałym nadzorem technicznym.

Trzeba dodać, że w tych wypadkach, gdy powstaje konieczność podbudowy fundamentów na większą głębokość, np. 2-5 m, wówczas należy stosować szybiki z dokładnym ich umocnieniem na całej głębokości według kolejności (promocja 3 w 1). Podbudowywanie oddzielnych kwadratowych lub prostokątnych podstaw fundamentowych zwykle sprawia większe trudności w wykonaniu. Podział podstawy nawet na 4 kolejne ćwiartki wytwarza z każdej z nich konstrukcję nadwieszoną wspornikowo.