Prowizoryczny uchwyt

Prowizoryczny uchwyt w urządzeniu naciągowym jest również klinowy (szczegół c). Naciąg odbywa się za pomocą orczyka (zapewniającego równomierne naprężenie uzbrojenia) po dwie pary drutów na raz. Urządzenie naciągowe polega na zastosowaniu dźwigni (o przekładni 1 : 5) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obciążnik przeciwwagi uruchamiany jest przez wciągnik, zabezpieczający stopniowy wzrost siły naciągu. Przy naciągu forma opiera się o ramę z kształtowników
stalowych. Po naciągnięciu druty klinuje się na formie w opisany wyżej sposób. Beton naparza się w ciągu 16 godzin (w tym w ciągu 8 godzin w temperaturze 80°C), a po osiągnięciu wytrzymałości ok. 200 kG/cm2 zluźnia się zaciski strun. Widok wypełnionej formy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Technologia powyższa jest stosowana w różnych modyfikacjach w wielu wytwórniach w Rosji przedstawia formę z zakotwionymi w niej strunami. Urządzenie naciągowe dźwigniowe w rodzaju wyżej opisanego. Widać uchwyt orczykowy, służący w danym przypadku do naciągu wstępnego prętów o większej średnicy (uprawnienia budowlane). W niektórych wytwórniach radzieckich stosuje się do sprężania pręty profilowane o średnicy 16 mm i więcej. W ten sposób wykonuje się przede wszystkim płyty stropowe kanałowe. Sprężanie następuje na urządzeniach stacjonarnych tworzących w zasadzie tylko ramę i część denną formy.

W miejscach gdzie następuje naciąg, forma jest wzmocniona blachami i kształtownikami. Zakotwienie w formie tulei oporowej i dwudzielnego klina kotwiącego opiera się na odcinku kątownika i podkładce, nakładanej po naciągnięciu uzbrojenia. Wyrównanie drobnych odchyleń następuje za pomocą pierścienia stabilizującego. Przy naciągu ustawia się przesuwny stelaż, wspierający się bezpośrednio na ceowniku (program egzamin ustny). Naciąganie odbywa się hydraulicznie za pośrednictwem cięgna, zakończonego mufą wkręcaną w tuleję zakotwienia.

Urządzenie hamujące

Przed sprężeniem pręty wyciąga się do wydłużenia 5,5 lub 3,S’0/!) (w zależności od gatunku stali) w celu wzmocnienia, formę zaś smaruje się mieszaniną gliny i wapna dla zabezpieczenia jej przed przyczepnością do betonu i łatwego rozformowania (opinie o programie). Po stwardnieniu betonu sprężanie dokonuje się przez przecięcie palnikiem końców prętów, które usuwa się później z zakotwień przez wybicie młotkiem.

Technologia krótkich form pozwala - co na ogół jest niemożliwe w metodzie długich torów - na sprężenie dwu- lub więcej kierunkowe. Wystarczy w tym celu naciągnąć i zakotwić struny na wszystkich brzegach ramy oporowej. Aby uniknąć wielokrotnego powtarzania naciągu i klinowania podjęto próby nawijania naprężonego drutu w obu kierunkach w oparciu o odpowiednie sworznie na brzegach urządzenia. Zasada jego działania jest następująca.

Struna 1 przechodzi przez urządzenie hamujące przez chomąto prowadzące oraz jest nawijana za pomocą układu wózków na trzpienie oporowe (segregator aktów prawnych). Trzpienie układane są na podkładkach w odpowiednich korytkach na brzegu formy oporowej, którą stanowi płyta żelbetowa, zawierająca wewnątrz w razie potrzeby układ kanałów do nagrzewania. Urządzenie umożliwia obustronnie zwrotny ruch chomąta prowadzącego: ruch w kierunku szyn oraz ruch wózka na ramie (w kierunku poprzecznym); ten ostatni wywołany jest linami 8, które na przemian nawijają się i odwijają z bębnów. Urządzenie hamujące zapewnia stałe naprężenie strun w czasie ruchu; składa się ono z rolek hamujących (na zasadzie hamulca taśmowego), dodatkowego zacisku klinującego zaopatrzonego sprężynami hamującymi i z dynamometru (promocja 3 w 1).

Wózki poruszane są napędem elektrycznym. Na wózku znajduje się koło wraz z mechanizmem obracającym, umożliwiające obrót urządzenia hamującego oraz korba regulująca położenie (wysokość) chomąta.