Przejście holownika

Ostatnio w Polsce próby takiej dokonali Jóźwiak i Pieścik (program uprawnienia budowlane na komputer). Na podstawie pomiarów fali wywoływanej przejściem holownika przez Przekop Mieleński przedstawili oni wzór na wypadkową amplitudę falowania w bardzo ogólnej postaci, gdyż wprowadzone w nim współczynniki, zależne są od tak dużej liczby czynników, że „chcąc podać wzór, którym można by się posługiwać w praktyce, należałoby przeprowadzić nie kilkaset pomiarów, lecz kilkanaście lub kilkadziesiąt tysięcy dla różnych statków, różnych akwenów, różnych warunków Autorzy ci stwierdzili, że:
- głównym czynnikiem wpływającym na wysokość fali okrętowej jest prędkość statku,
- zarówno wysokość, jak i okres fali wzrastają z prędkością statku,
- wysokość fali maleje ze wzrostem odległości od kursu statku, natomiast okres jej pozostaje nie zmieniony,
- gdy statek przechodzi z wody głębokiej na płytką, wywołuje falę wyższą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Gdy prędkość statku osiąga wartość krytyczną, powstaje zjawisko połączenia się fal ukośnych z poprzecznymi w jedną falę podobną do fali samotnej z grzbietem prostopadłym do kursu statku, poruszającą się z tą samą prędkością co statek. Fala jest wtedy również najwyższa. Wodowaniu statku z pochylni, tak wzdłużnemu jak i poprzecznemu (t. III), towarzyszy również powstanie fali, która ma charakter zbliżony do fali okrętowej (uprawnienia budowlane).
Zagadnienie to badano w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, zarówno w terenie, jak i na modelach. Teoretycznym ujęciem fal powstających w czasie wodowania zajmował się Massel, dokonując próby wyznaczenia impulsu ciśnieniowego spowodowanego przez statek na powierzchni wody oraz potencjału prędkości z impulsem ciśnieniowym jako warunkiem początkowym, skąd wyprowadził ogólne równanie odkształcenia swobodnej powierzchni wody (program egzamin ustny).

Pomiary w terenie skutków wodowania wzdłużnego wykazały, że pierwsze utworzone fale, najczęściej w liczbie dwu, są zwykle falami długookresowymi o wysokościach znacznie przekraczających wysokości fal następnych. Widoczne to jest wyraźnie na falogramie. Parametry tych fal, które mogą być bądź oscylacyjne, bądź samotne, zależne są od wymiarów wodowanego statku i pochylni.

Kierunki fali wzbudzonej

Dalsze fale, mające już charakter przypadkowy, są znacznie niższe, krótkie i stromsze niż dwie fale pierwsze (opinie o programie). Przyczyną ich są kołysania boczne i zwłaszcza wzdłużne statku, dryf statku wskutek prądów, odbicia fal itp.
Jeżeli chodzi o fale „pierwsze" to źródłem ich jest tu przede wszystkim rufa statku, którą jak wiadomo wodowany statek schodzi z reguły z pochylni do wody. Podobnie, jak to jest z falą okrętową, kierunek jednej grupy tych fal jest ukośny, drugiej prostopadły do osi wodowania. Dziób zaczyna generować fale dopiero od momentu zejścia na wodę, ale fala jaką wywołuje jest znacznie mniejsza od rufowej. W większości wypadków wartość kąta # wynosi około 20° (Fr^ 0,75) (segregator aktów prawnych).

Dla statków o nośności od 12 500 do 14 500 t zaobserwowano w odległości około 100 m od pochylni wysokości pierwszej fali rzędu 80 cm (amplituda nad poziom spokoju rzędu 50 cm), podczas gdy wysokości drugiej fali były o około 30% niższe (odpowiednio rzędu 55 i 30 cm). Okresy i długości obu fal były tego samego rzędu wielkości (średnio T = 15 s; L= 130 m). Fale te w miarę oddalania się od progu pochylni zmniejszały się (w odległości dalszych 120 m, h rzędu 60 cm I fali i 40 cm II fali, a w odległości 285 m odpowiednio wysokość spadała do 20 cm w obu falach), natomiast rząd wielkości okresu i długości fali pozostawał ten sam. Niekiedy fala zmieniała na tej przestrzeni swój charakter z oscylacyjnej na samotną. Czas trwania generacji fali trwał około 100 s, falowanie utrzymywało się w basenach do 10 min (promocja 3 w 1).

Znając parametry i kierunki fali wzbudzonej przy wodowaniu, można, zakładając niezmienność ich długości i okresów, a spadek wysokości fali do 20 cm/100 m, wykreślić plan falowania (i odbić), i określić w ten sposób zakres rozchodzenia się fal i przypuszczalne ich wysokości oczekiwane w różnych punktach akwenów stoczniowych i portowych.