Przejście od pomostów stalowych do betonowych

Przejście od pomostów stalowych do betonowych zwiększyło pole przekroju pomostu, moment bezwładności na zginanie w płaszczyźnie pionowej i z płaszczyzny pionowej oraz moment biegunowy na skręcanie (program uprawnienia budowlane na komputer). Tę ostatnią cechę podkreśla fakt, że od początku budowy mostów wiszących o pomostach betonowych stosowano przekroje skrzynkowe przęseł, a więc przekroje o dużych momentach bezwładności biegunowej.

Wprowadzenie pomostów betonowych miało też jako skutek wzrost stosunku ciężaru własnego do obciążeń ruchomych. Zwiększenie momentów bezwładności pomostu umożliwiło zwiększenie odstępów zawieszeń. Przy stosunku wysokości ustrojowej pomostu do rozpiętości głównego przęsła około 1/50 i przy podziale tego przęsła na trzy przedziały o stosunkach rozpiętości do wysokości ustrojowej 1 :15 można utrzymać pomost cięgnami prostymi i pojedynczymi leżącymi tylko w jednej płaszczyźnie pionowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zwiększenie sztywności pomostu względem osi pionowej w poprzek mostu daje mostom drogowym dużą sztywność na parcie boczne wiatru. Zwiększenie momentu biegunowego bezwładności umożliwia przejście do zawieszeń jednodzielnych.

Wprowadzenie zawieszeń zakrzywionych zamiast prostych zmienia własności kinematyczne ustroju. Z ustrojów, których niezmienność jest uwarunkowana sztywnością pomostu, zmiana zawieszenia prowadzi do ustrojów niezmiennych kinematycznie, których elementy proste podlegają działaniu sił osiowych. Jedynym elementem zginanym przez ciężar własny i obciążenia jest pomost (uprawnienia budowlane). Zwiększenie stosunku ciężaru własnego do obciążeń ruchomych oraz zwiększenie momentu bezwładności względem osi poziomej poprzecznej pomostu obniża granicę opłacalności zastosowań ustrojów wiszących i granicę maksymalnych rozpiętości - do przedziału od kilkudziesięciu do paruset metrów. Mosty stalowe o pomostach niesprężonych są opłacalne przy większych rozpiętościach. Zastosowanie pomostów betonowych zmienia przeto zakres opłacalności mostów wiszących. Ta zmiana wpływa na zwiększenie liczebności zastosowań pokrywając jednocześnie w warunkach polskich wszystkie wymagania dotyczące największych rozpiętości.
Zmiany te są współzależne. Sztywność jest związana z eliminacją rozporu (program egzamin ustny).

Przejście na beton

Przejście na beton zmienia ciężar i zmienia sztywność. Jednospójność jest zależna od poprzednich zmian, wynikających z ukształtowania przekroju poprzecznego i z dużej sztywności na skręcanie. Możność zastosowania zawieszeń prostych zależy od sztywności pomostu.
Ustroje wiszące mostów drogowych i miejskich z lat 1950-1966 mają następujące zalety (opinie o programie).
Oszczędność na zakotwieniach i oszczędność na blokach kotwiących wskutek przejmowania przez nie tylko reakcyj pionowych i przeniesienia reakcyj poziomych na przęsła.
Częściowe sprężenie pomostu wytwarza ustrój o kablach wyprowadzonych na zewnątrz i o dużych mimośrodach, a więc o oszczędnym użyciu stali; kable umożliwiają przenoszenie momentów ujemnych w pobliżu podpór i dodatnich w środkowym przęśle sięgając aż do dolnej jego krawędzi.

Małą liczbę elementów zawieszeń, sprowadzonych do kilku lin, podczas gdy w klasycznych ustrojach liczba tych elementów wynosi od wielu dziesiątków do wielu setek a nawet tysięcy; nie ma w nich wieszaków sięgających od lin do pomostów, lecz tylko proste cięgna łączące pomost bezpośrednio ze słupami; nie ma też wielu elementów dodatkowych takich, jak siodełka służące do utrzymania wieszaków we właściwym położeniu na kablach (segregator aktów prawnych).
Małą wysokość ustrojową w porównaniu z mostami łukowymi, pozwalającą na budowę mostów wiszących szczególnie w tych przypadkach, w których wysokość ta powinna być sprowadzona do minimum. W mostach łukowych wysokość ustrojowa jest zależna tylko od szerokości pomostu, a nie od rozpiętości. W mostach wiszących wysokość ustrojowa jest zależna od rozpiętości ze względu na konieczność zachowania odpowiedniej sztywności, ale sztywność tych ustrojów zależy od rodzaju zawieszeń. Jeżeli są to zawieszenia krzywoliniowe, to konieczne jest zachowanie właściwego stosunku wysokości ustrojowej do rozpiętości środkowego przęsła (promocja 3 w 1).

Jeżeli są to zawieszenia prostoliniowe, to stosunek wysokości ustrojowej do rozpiętości jest zależny tylko od rozstawu zawieszeń, a ten może być dowolny. Z łatwością więc w tych konstrukcjach przy bardzo małych wysokościach ustrojowych można utrzymać ugięcia w wymaganych granicach od 1 : 900 do 1 :1200.