Przekrój betonowy

Przekrój betonowy pęka najwcześniej tam, gdzie odkształcenia są największe, czyli w przekroju skupiającym najwięcej niekorzystnych czynników (niejednorodność, wady przekroju, skupienie naprężeń wstępnych itd.) (program uprawnienia budowlane na komputer). Natomiast w elemencie żelbetowym naprężenia rozkładają się prawie równomiernie na całej długości i stąd powstawanie rys jest dużo późniejsze.
Jednak beton jest materiałem tak bardzo niejednorodnym i na jakość jego wpływa tak wielka ilość czynników, że w obecnym stanie techniki nie można z dostateczną pewnością przyjmować dużego przyrostu odkształcalności betonów uzbrojonych. Należy raczej za miarodajne przyjąć wartości niższe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najbardziej miarodajne w tym względzie są badania Ciskrelego wykonane na próbkach o przekroju kwadratowym.
Wytrzymałość betonu na rozciąganie założył Ciskreli 10 i 15 kG/nr, zaś w rzeczywistości osiągnięto ftr = 10,2 at i 15,5 at. Badane próbki oraz walce kontrolne były przechowywane do czasu badań wytrzymałościowych w środowisku wilgotnym. Powierzchnię próbek bielono w celu uzyskania lepszej widoczności rys.

Odkształcenia mierzono za pomocą tensometrów o bazie 200 mm. Ustawiano je na przeciwległych krawędziach próbki. Próbki obciążano stopniowo (do 0,1 ft.), utrzymując poszczególne naciski tylko przez czas potrzebny do wykonania odczytów na przyrządach (uprawnienia budowlane). Z chwilą utworzenia się rysy mierzono jej szerokość - jeśli rysa przechodziła w granicach bazy tensometru - utrzymując obciążenie, które rysę wywołało.
Zbadano 10 serii liczących po 3 próbki. 

Wielkości odkształceń każdej z próbek brano jako średnią odczytów dwóch tensometrów, natomiast jako miarodajną wartość odkształceń jednej serii uznano średnią z dwu mniejszych wartości, odrzucając wartość największą (program egzamin ustny). Na tej podstawie sporządzono wykres odkształceń. W wykresie tym występują punkty charakterystyczne dla przebiegu odkształceń. Do punktu A odkształcenia próbek są sprężyste, dalej - do punktu B - występują w małym stopniu odkształcenia plastyczne, natomiast po przejściu punktu B - wzrost odkształceń plastycznych jest bardzo intensywny.

Główne wątpliwości

Równocześnie rosną naprężenia w betonie zbliżając się do granicy wytrzymałości. W punkcie C zdolność odkształcenia betonu kończy się i następują pęknięcia. Rozważania nasze na temat żelbetowych elementów zginanych ograniczymy do ustrojów prętowych, aby wyeliminować złożone zależności przestrzenne. Nie oznacza to, że do poznania konstrukcji żelbetowych wystarczy tak jednostronne podejście, ale rozważając ustroje prętowe można dać dostatecznie wyczerpujący obraz pracy żelbetu na zginanie.

Kształt przekroju poprzecznego pręta zasadniczo może być dowolny (opinie o programie). Jednak przeważnie zginane elementy żelbetowe posiadają przekrój prostokątny lub teowy, przy czym płaszczyzna działania sił zewnętrznych pokrywa się zwykle z płaszczyzną symetrii podłużnej elementu.

Zakładając, że wysokość belki jest nieznaczna w stosunku do rozpiętości można przyjąć hipotezę Bernoulliego i wyznaczyć bez trudności naprężenie w dowolnym punkcie belki, jeśli jest ona wykonana z materiału sprężystego i jednorodnego. Jednak wiemy, że ogólne prawo Hooke’a, określające zależność między odkształceniami i naprężeniami nie stosuje się do betonu, a tym bardziej do żelbetu, w którym stan naprężeń jest wynikiem ścisłej współpracy dwóch materiałów (segregator aktów prawnych).

Główne wątpliwości w tym przypadku budzi hipoteza Bernoulliego. Jeżeli oprzeć się na rozważaniach teoretycznych, których dla jasności rozumowania tu nie przytaczamy, to można z całą pewnością stwierdzić, że zasada ta w żelbecie nie jest zachowana. Jednakże odchylenia od płaskości przekrojów są z reguły tak nieznaczne, że w większości przypadków można hipotezę tę przyjąć. Znaczniejsze odchylenia występują dopiero w stanach naprężeń bliskich powodujących zniszczenie.

Wtedy także wiele innych zjawisk wymyka się spod kontroli (promocja 3 w 1).
Ponadto w tej fazie, na skutek przekroczenia wytrzymałości betonu na rozciąganie w strefie występowania głównych naprężeń rozciągających powstaje szereg rys. Wpływają one trwale na zmianę rozkładu naprężeń wzdłuż belki.