Przekrój pionowy

Przekrój pionowy przez izolowany obiekt. Zamiast izolować ścianę pionową w uskoku, wykonano tu izolację na płaszczyźnie pochyłej, zastępując przy tym spulchnioną część gruntu chudym betonem.
Rozwiązanie takie z punktu widzenia wymagań w zakresie izolacji jest poprawne. Pod względem konstrukcyjnym budzi zastrzeżenia, ponieważ chudy beton nie jest wciągnięty do pracy statycznej konstrukcji, nadaje jej jedynie kształty dostosowane do wymagań izolacyjnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy większych różnicach poziomów posadowienia rozwiązanie takie byłoby nieekonomiczne.
Lepszym rozwiązaniem byłoby dostosować samą konstrukcję dźwigającą do pochyłej płaszczyzny izolowanej, a wymagane kształty wewnętrzne uzyskać przez zastosowanie lekkiej konstrukcji wewnętrznej. Będzie to możliwe raczej tylko przy niezbyt znacznych różnicach posadowienia sąsiednich części budowli.
Przy różnicach poziomów 1,0 m celowe jest stosowanie płaszczyzny pochyłej o kącie nachylenia względem poziomu wynoszącym 30°. Przy większych wysokościach uskoków można stosować kąt nachylenia większy do 45° (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Należy również wziąć pod uwagę właściwości gruntu, a w szczególności, pod jakim kątem nachylenia względem poziomu ściany wykopu są w stanie utrzymać się i nie grozić obsunięciem się podczas betonowania podłoża. Betonowanie to należy rozpocząć od najniższego miejsca wykopu.

Jednym z najbardziej poprawnych rozwiązań, zwłaszcza przy dużych różnicach poziomów poszczególnych posadowień, jest wykonanie głębszej części budowli w obrębie ścian szczelnych. Aby wyeliminować możliwość pośredniego przekazywania obciążeń pionowych z budowli na ścianę szczelną, należy między ścianą szczelną a warstwą ochronną izolacji ułożyć papę jako warstwę poślizgową (uprawnienia budowlane). Ścianę szczelną należy uciąć na ok. 20 cm poniżej płyty górnej, a przestrzeń wypełnić piaskiem, aby ewentualne osiadanie budowli nie przekazało się na ścianę szczelną. Jeśli ściana szczelna jest drewniana, to w celu uniknięcia wpływu jej odkształceń na ściany pomocnicze należy wyciągnąć elementy narożne ściany oraz co czwarty lub piąty bal. Płytę podłoża górnego poziomu wskazane jest przy tym wzmocnić wkładkami stalowymi.

Wypór wody

Jeżeli stworzenie naturalnego docisku jest niemożliwe, to należy zastosować zamiast warstwy ochronnej płytę żelbetową dociskową, przymocowaną i dociśniętą do izolowanej konstrukcji za pomocą kotew talerzowych lub zastosować izolację z folii z tworzyw sztucznych (program egzamin ustny).
Przy konstruowaniu fundamentów należy również pamiętać, aby zapewniony był równomierny nacisk na izolację, który nie powinien przekraczać 5 kG/cm2. Jeżeli stosuje się płytę fundamentową pod całym obiektem, to rzadko kiedy występują naprężenia wyżej wymienionego rzędu na izolację.

Poza tym im płyta ta będzie sztywniejsza, tym mniejsze będą odkształcenia i będzie zapewniony lepszy, bardziej równomierny nacisk na warstwę izolacyjną pod płytą.
Jeżeli jednak ze względów oszczędnościowych wykonuje się fundamenty ławowe pod ścianami lub stopowe pod poszczególnymi słupami, a posadzkę, która jedynie ma przenieść wypór wody, betonuje się po zakończeniu procesu osiadania fundamentów, to nacisk na izolację nie jest równomierny (segregator aktów prawnych). Pod ławami i stopami nacisk ten jest większy niż pod posadzką (opinie o programie). Pociąga to jednak za sobą konieczność wykonania dodatkowych zagięć izolacji, co, jak wiemy, nie jest godne zalecenia. Wydaje się, że najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie stopy o dostatecznie dużej powierzchni podstawy lub skonstruowanie jednolitej płyty fundamentowej pod całą budowlą.

Na pomostach mostów, tarasach itp. konstrukcjach zakańcza się izolacje powierzchni poziomych lub zbliżonych do poziomych, wywijając najczęściej zakończenia izolacji na płaszczyzny pionowe lub pod płyty koronujące (wieńczące). To ostatnie rozwiązanie jest najlepsze (promocja 3 w 1).