Przekształcanie zabudowy wiejskiej

Konieczność przekształcenia dotychczasowej struktury zabudowy wiejskiej, przewidywana zmiana struktury zawodowej mieszkańców wsi oraz konieczność zbudowania około 50% (licząc od istniejącego stanu) nowych budynków mieszkalnych o nowoczesnym programie użytkowym w perspektywie do 1980 roku skłania do poczynań w kierunku urbanizacji wsi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli w ślad za skupieniem zabudowy przyjdzie wyposażenie wsi w urządzenia sieciowe i innego rodzaju usługi, to wydaje się, iż należy już obecnie myśleć o przyszłościowej formie zabudowy wiejskiej w postaci zabudowy zurbanizowanej.
Ważnym czynnikiem mogącym poważnie zaważyć na poczynaniach w zakresie urbanizacji wsi będzie możliwość uzyskania rozwiązań budowlanych możliwie najbardziej ekonomicznych, a równocześnie o wysokim średnim standardzie użytkowym.

Poprzez urbanizację wsi m. in. rozumieć również należy znormalizowanie budownictwa, zwłaszcza mieszkaniowego pod względem powierzchni mieszkalnej i kubatury. Jest to bardzo istotna sprawa, ponieważ wiąże się ona z wielkością nakładu środków społecznych, tzn. materiałów budowlanych i robocizny. Obecnie na przykład w miastach średnia powierzchnia mieszkania wynosi ok. 50,0 m2, a jego kubatura ok. 150,0 m3 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Natomiast prawie każdy nowo budowany budynek mieszkalny indywidualny na wsi posiada kubaturę od 18-350 a nawet 500 m3. Oczywiście należy się zastrzec, iż urbanizacja wsi nie będzie zjawiskiem masowym w pierwszym okresie jej wprowadzania. Po wykazaniu jednak, że ta forma zabudowy przewyższa formę tradycyjną pod wieloma względami, zwłaszcza w zakresie wygód i zdobyczy technicznych jak również ekonomii w budowie - wydaje się, iż szybko znajdzie ona powszechne zastosowanie.

Powodzenie zależy w dużym stopniu od prawidłowych i rzetelnych opracowań pierwszych wzorów i rzetelnej oraz szybkiej ich realizacji. Ten postulat może spełnić jedynie budownictwo uprzemysłowione (uprawnienia budowlane).

Poza wymienionymi praktycznymi efektami osiągnięte zostały korzystne wskaźniki techniczno-ekonomiczne (sprawdzone na budowach prototypowych).

Szybkość montażu

Uogólniając uzyskano (w porównaniu z dotychczas stosowanymi rozwiązaniami typowymi):
a) zmniejszenie ciężaru konstrukcji, przeciętnie o ok. 60% w stosunku do dotychczasowych rozwiązań,
b) obniżkę zużycia stali o ok. 40%,
c) obniżkę kosztu 1 m2 powierzchni użytkowej o ok. 27-35%,
d) obniżkę pracochłonności o 26%,
e) zmniejszenie ilości transportu o ok. 50%,
f) całkowitą eliminację drewna (program egzamin ustny).

Wydaje się, iż przy pełnych możliwościach rozwojowych i uzyskaniu niezbędnego doświadczenia w zakresie specjalizacji produkcji budowlanej tego typu możliwe będzie osiągnięcie dalszych korzystnych wyników, które w dotychczasowych warunkach budownictwa wiejskiego mogą być już obecnie uznane za rewelacyjne, tym bardziej, że zostały potwierdzone konkretnymi realizacjami.

Badania prowadzone na przestrzeni całokształtu realizacji prototypowych wykazały:
- konieczność skupienia uwagi i położenia głównego nacisku na wytwórnie prefabrykatów w zakresie bezwzględnego przestrzegania projektowanego reżimu technologicznego, jakości i dokładności produkcji elementów (opinie o programie);
- pełną możliwość i sprawność montażu konstrukcji za pomocą lekkich urządzeń mechanicznych a nawet i ręcznie, co jest bardzo istotne w warunkach rozproszonego budownictwa wiejskiego (segregator aktów prawnych);
- konieczność wykonywania elementów łącznikowych w zakładzie prefabrykacji i dostarczenia ich razem z elementami konstrukcyjnymi na budowę, przy czym elementy łącznikowe powinny być odpowiednio zabezpieczone wstępnie przed korozją, a po wykonaniu montażu konstrukcji ponownie pomalowane środkami antykorozyjnymi;
- konieczność przestrzegania dokładnego montażu, co wiąże się z uprzednim dokładnym wytrasowaniem osi konstrukcyjnych na placu budowy i zapewnieniem fachowego nadzoru inżynierskiego, przy czym montaż ten mogą wykonywać robotnicy niefachowi (przyuczeni) pod nadzorem. Szybkość montażu zapewnia powtarzalność czynności i typizację węzłów konstrukcyjnych, co umożliwia zastosowanie potokowej realizacji budynków (promocja 3 w 1).