Przenikanie wody

W ten sposób warstwa proszku hydrofobowego stanowi zabezpieczenie przed przenikaniem wody nawet pod ciśnieniem słupa wody 1,5-2 m. Równocześnie proszek hydrofobowy jest dobrym materiałem ciepłochronnym. Dlatego można go używać przede wszystkim do izolacji jednocześnie wodoszczelnej i termicznej dachów płaskich lub stropodachów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Na konstrukcji stropodachu układa się na lepiku jedną warstwę papy i następnie warstwę proszku hydrofobowego o grubości do 10 cm.

Warstwę tę przykrywa się płytkami betonowymi o grubości ok. 2 cm. W ten sposób wykonany dach lub stropodach jest znacznie tańszy od dotychczas stosowanych rozwiązań. Należy dodać, że sporządzanie proszku hydrofobowego może się odbywać bezpośrednio na budowie w specjalnych, nieskomplikowanych urządzeniach, prostych w obsłudze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ostateczna jednak ocena przydatności proszków hydrofobowych do tego celu może nastąpić po uzyskaniu pozytywnych wyników badań na. budowach doświadczalnych.
Ostatnio w krajach zachodnio-europejskich czynione są próby zastąpienia pap dachowych (w rolach) płytkami (gontami) papowymi o różnych kształtach, które do deskowania przybija się gwoździami papowymi, a na zakładach nakleja się. Do podkładu betonowego płytki papowe przylepia się.

Płytki papowe w porównaniu z papą w rolach wykazują szereg zalet, jak proste wykonanie, łatwy transport i magazynowanie, łatwe układanie na dachu i estetyczny wygląd dachu. Widok dachu krytego płytkami papowymi. W Polsce płytki papowe nie są produkowane (uprawnienia budowlane).
W licznych budynkach pochodzących z dawniejszych okresów brak jest izolacji przeciwwilgociowej poziomej i pionowej ścian. Zdarza się, że izolacja w budynkach z późniejszego okresu uległa z jakichś powodów zniszczeniu i nie spełnia swego zadania. Brak izolacji powoduje, że pomieszczenia parterowe, a w niekorzystnych warunkach nawet piętrowe są w tych budynkach nieprzydatne do przebywania ludzi lub do innych celów utylitarnych ze względów higienicznych z powodu nadmiaru wilgoci w powietrzu.

Siły poprzeczne

Aby pomieszczenia te uczynić przydatnymi do użytkowania, wykonuje się niekiedy bardzo uciążliwe i kosztowne izolacje poziome istniejących ścian wymurowanych z cegły (program egzamin ustny). W tym celu wycina się kolejno odcinkami pasy muru na wysokości kilku warstw cegieł, układa się izolację poziomą i wycięty mur zastępuje się murem nowo wznoszonym.
Do przecinania murów, co zwykle wykonuje się wzdłuż spoin poziomych, w szczególności gdy spoiny te są z wapiennej zaprawy o małej wytrzymałości (najczęściej z taką zaprawą spotykamy się w starych budynkach), używa się specjalnych pił poprzecznych.

Do założenia izolacji wystarczy najczęściej wycięcie pasa muru na wysokość 3 lub 4 warstw cegieł. Szerokość wycinanego pasa nie powinna wynosić więcej niż 1,0 m, tj. więcej niż czterokrotna długość cegły. Po ułożeniu izolacji w wyciętym otworze na podłożu z rozpostartej zaprawy, wyrównującej powierzchnię warstwy cegieł ułożonych pod izolację, muruje się słupek na zaprawie cementowej (opinie o programie). Ostatnią górną spoinę pomiędzy starym i nowo wznoszonym murem należy bardzo szczelnie wypełnić, wciskając np. zaprawę łopatkami i wbijając kliny z blach stalowych, podobnie jak to ma miejsce przy pogłębianiu fundamentów. Słupek muruje się nie na całej szerokości otworu, lecz węziej, tak aby po obu stronach można było wystającą izolację połączyć na zakłady z sąsiednimi odcinkami izolacji. Izolację tę wykonuje się po dostatecznym stwardnieniu zaprawy muru słupka, kiedy można już wyciąć sąsiednie odcinki ściany (segregator aktów prawnych).

Przy szerokości pasa równej 4 długościom cegieł słupek może mieć wymiar 3 cegieł. Słupek należy murować na strzępie, aby zapewnione było wiązanie z cegłami sąsiednich, w drugiej kolejności wykonywanych słupków. Po wykonaniu pierwszego słupka i stwardnieniu zaprawy wycina się sąsiednie odcinki muru i w analogiczny sposób jak poprzednio wykonuje się izolację, łącząc ją z izolacją uprzednio wykonaną (promocja 3 w 1)..