Przenoszenie parcia nasypów

Przenoszenie parcia nasypów przez przyczółki wymienione jako trzecie zadanie, wpływa zasadniczo na ich kształt i wyróżnia je od filarów.
Części przyczółków, ich zadania i siły wewnętrzne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zgodnie z celami budowy, przyczółki składają się z części zdolnych do przejmowania i przenoszenia obciążeń pionowych, parcia ziemi, parcia wody i kry, uderzeń taboru drogowego, kolejowego i wodnego oraz z części posiadających kształty dostosowane do opływu wody i do ruchu pod mostem.
Układ przyczółka z betonu nieuzbrojonego, wzorowany na przyczółkach kamiennych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Występują w nim następujące części:
1) płyta fundamentowa,
2) ściana przednia,
3) skrzydła,
4) ściana czołowa,
5) ława łożyskowa,
6) poduszki lub płyty podłożyskowe,
7) skosy między skrzydłami i ścianą przednią,
8) wsporniki skrzydeł,
9) gzyms ławy łożyskowej.
Części te spełniają następujące zadania (uprawnienia budowlane).
Płyta fundamentowa 1 służy do rozłożenia obciążeń i ciężaru przyczółka na ziemię. Podlega ona zginaniu, ścinaniu i ściskaniu.
Ściana przednia 2 przenosi na płytę fundamentową obciążenia z ławy łożyskowej i parcie ziemi. Podlega ona ściskaniu mimośrodowemu.
Skrzydła 3 utrzymują nasyp wypełniający przyczółek oraz niosą krawężniki lub chodniki wraz z poręczami. Przenoszą one parcie ziemi (program egzamin ustny). Podlegają zginaniu, skręcaniu i ścinaniu wskutek parcia ziemi, ciężaru własnego i obciążeń pionowych.

Ściana czołowa

Ściana czołowa 4 utrzymuje nasyp zalegający nad ławą łożyskową i przejmuje jego parcie. Ława łożyskowa 5 rozkłada naciski poduszek podłożyskowych na ścianę przednią. Podlega ona ściskaniu i zginaniu. Poduszki podłożyskowe 6 mają za zadanie rozłożenie nacisków z łożysk na ławę. Podlegają one ściskaniu i zginaniu. Skosy 7 między skrzydłami i ścianą przednią służą do przeciwdziałania powstawaniu skupień naprężeń w narożach między tymi częściami. Wsporniki poziome 8 nad skrzydłami służą do utrzymywania chodników, krawężników i poręczy; służą one też jako okapy chroniące ściany skrzydeł od zacieków. Ten ostatni cel mają również gzymsy 9 ławy łożyskowej. Wsporniki chodników podlegają zginaniu pod działaniem ciężaru własnego, obciążeń oraz sił i momentów przekazywanych przez poręcze. Kształty przyczółków zależą od sił przez nie przenoszonych, od właściwości materiałów, od wymiarów przęseł, pochyłości skarp, od sposobu posadowienia, od uwarstwienia podłoża, jego nośności i własności odkształceniowych (opinie o programie).

Kształty przyczółków zależą najbardziej od parcia ziemi. Im parcie jest większe, tym kształt ściany przedniej przyczółka jest bliższy kształtowi ściany oporowej. Im parcie jest mniejsze, tym kształt przyczółka jest bliższy kształtowi filara. Przyczółki przechodzą w filary wpuszczone w nasypy, gdy nie przenoszą parcia ziemi; kształt ich jest zbliżony do kształtu filarów, gdy to parcie jest ograniczone do parcia na ścianę czołową lub skrajną poprzecznicę czy też przeponę kończącą przęsło. Przyczółki budowane z betonu nieuzbrojonego miały kształty wzorowane na przyczółkach z muru kamiennego. Kształt ten utrzymał się w Polsce najdłużej, w budowie mostów kolejowych. W przyczółkach tego rodzaju odróżniamy następujące części:
- płytę fundamentową,
- ścianę przednią,
- skrzydła.
- ścianę czołową,
- ławę łożyskową (segregator aktów prawnych).

Kształt płyty fundamentowej zależy od rodzaju podłoża i sposobu fundamentowania. Jeżeli podłoże jest słabe i wymaga rozłożenia obciążeń na większe pole.
to podstawie tej przyjęto dawać kształt czworoboczny. Jeżeli podłoże jest dostatecznie mocne, to podstawie przyjęto dawać kształt prostokątny pod ścianą przednią, zakończony dwoma trapezami pod skrzydłami. Takie kształty zachowywano ustawiając przyczółki na palach. Posadowienie przyczółka wymagało wbicia ściany szczelnej, umożliwiającej wykonanie wykopu i odpompowywanie wody do żądanej głębokości.

Przyczółki tego rodzaju ustawiano w wielu przypadkach na palach drewnianych (promocja 3 w 1). Stosowano też pale betonowe nieuzbrojone lub uzbrojone wiercone lub wbijane. Ze względu na słabe wyposażenie w sprzęt, uniemożliwiające wiercenie lub wbijanie pali większych średnic i długości, nośność pali ograniczano do 30 lub 40 ton.