Przepisy francuskie uprawnienia budowlane

Przepisy francuskie zezwalają na obliczanie konstrukcji z kształtowników giętych w zależności od granicy plastyczności, określonej dla materiału taśmy wyjściowej, dla materiału płaskich ścianek gotowego kształtownika lub globalnie dla materiału gotowego kształtownika (program uprawnienia budowlane na komputer).

celu określenia granicy plastyczności materiału taśmy wyjściowej pobiera się losowo z blachy przewidzianej do użycia co najmniej 12 normowych próbek na rozciąganie. Wyznacza się granicę plastyczności przy wydłużeniu trwałym 0,2% dla każdej próbki, a jako podstawę do obliczeń przyjmuje się średnią wartość zmniejszoną o dwie wartości odchylenia standardowego z wyników prób rozciągania. Należy tu posługiwać się wzorami:
Taki sposób określania granicy plastyczności materiału taśmy wyjściowej umożliwia wykorzystanie w obliczeniach podwyższenia cech mechanicznych blach cienkich w stosunku do cech blach grubych lub kształtowników. Odpowiada on zezwoleniu ustalonemu w projekcie PN/B-03202 na podwyższenie w wysokości 15% dla stali St3S, rozszerzonemu na wszelkie gatunki stali konstrukcyjnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Opisanych wyżej prób i rachunku można nie dokonywać w przypadku, gdy minimalną granicę plastyczności gwarantuje wytwórca lub jest ona ustalona przez odpowiednie normy lub przepisy budowlane.

W celu określenia granicy plastyczności materiału płaskich ścianek gotowego kształtownika pobiera się z nich 12 normowych próbek na rozciąganie. Próbki te pobiera się z kilku przekrojów poprzecznych, rozłożonych w równych odstępach na długości kształtownika. Należy również dążyć do tego, aby z danego przekroju wycinać próbki równomiernie ze wszystkich ścianek kształtownika. Po wyznaczeniu granicy plastyczności, przy wydłużeniu trwałym 0,2% dla każdej próbki. Równocześnie za pomocą tych prób sprawdza się, czy wydłużenie przy zerwaniu wynosi co najmniej 20% (uprawnienia budowlane).

Globalna granica plastyczności

Taki sposób określania granicy plastyczności jest celowy w przypadku profilowania zapewniającego dość równomierne podwyższenie granicy plastyczności ścianek w rozwinięciu.

Jeśli tak nie jest, to właściwiej jest w obliczeniach statycznych posługiwać się granicą plastyczności materiału taśmy wyjściowej (program egzamin ustny). Gdy podwyższenie występuje tylko w pewnych strefach, to kwadrat średniej odchyłki może na tyle zwiększyć się, że granica plastyczności materiału płaskich ścianek kształtownika wypadnie niższa od granicy plastyczności materiału taśmy wyjściowej.
W celu określenia „globalnej granicy plastyczności” gotowego kształtownika przeprowadza się próby rozciągania na co najmniej 12 jego odcinkach, sporządzając wykres wydłużeń w zależności od siły przyłożonej osiowo. Zaleca się przyjmować długości odcinków próbnych, tak aby odległość w świetle między zamocowaniami maszyny wytrzymałościowej była równa co najmniej ośmiokrotnej większej szerokości profilu, a baza pomiarowa równała się co najmniej czterokrotnej tejże szerokości.

Nie jest konieczne prowadzenie próby aż do zerwania (opinie o programie). Wyznacza się wartość siły większej o 7,5% od granicy sprężystości (a właściwie od granicy proporcjonalności). Umowną granicę plastyczności, charakterystyczną dla każdej próby, oblicza się dzieląc tę siłę przez pole przekroju poprzecznego kształtownika.

W celu określenia „globalnej granicy plastyczności” gotowego kształtownika przy zginaniu w określonym kierunku przeprowadza się próby na co najmniej 12 jego odcinkach, sporządzając wykres ugięć w środku rozpiętości w zależności od momentu zginającego. Aby uniknąć zaburzeń, spowodowanych działaniem sił skupionych, zaleca się stosować schemat obciążenia (segregator aktów prawnych). Wyznacza się wartość momentu zginającego większą o 7,5% od wartości tego momentu, przy którego działaniu ugięcia były jeszcze proporcjonalne do obciążeń.

Umowną granicę plastyczności dla każdej próby oblicza się dzieląc ten moment przez mniejszy wskaźnik wytrzymałości profilu. Jako podstawę do obliczeń statycznych przyjmuje się wartość wyznaczoną wartość. Może zdarzyć się, że w wyniku tych prób uzyska się wartość granicy plastyczności niższą od określonej dla materiału taśmy wyjściowej. Wówczas oznacza to na ogół, że nośność kształtownika jest związana z utratą stateczności lokalnej ścianek profilu (promocja 3 w 1).

Granicą plastyczności taśmy wyjściowej można posługiwać się we wszelkich problemach wynikających z obliczeń, niezależnie od rodzaju produkcji i profilu, pod warunkiem że jest ona odniesiona do gatunku stali, dla którego próbę określono.