Przerwy robocze

Beton, wymieszany w betoniarce u stóp wieży, podnosi się wyciągiem we wnętrzu wieży na pewną wysokość, gdzie wylewa się automatycznie do stosownego leja, od którego biegnie rynna, względnie układ rynien, doprowadzających beton do miejsca przeznaczenia. Kąt pochylenia rynien do poziomu może się wahać w granicach od 20 do 30°. Do przewozu wielkich objętości betonu stosuje się również, gdy założenie ogólne budowli na to pozwala, kolejki wiszące i tak zwane przenośniki taśmowe. Przy betonowaniu zwrócić należy uwagę na przerwy robocze (program uprawnienia budowlane na komputer).

O ile możności przerwa ma ograniczać pewien całkowity element konstrukcyjny; może być jednak założona pośrednio, o ile to zgadza się z naszymi założeniami teoretycznymi. Słupy należy dobetonować do spodu belki, a za spód belki uważa się dolną krawędź podwyższonego przekroju podporowego. Belki teowe, w razie przerwy betonowania, zakończyć trzeba tak, aby zabetonować także płytę na szerokość jej współdziałania z żebrem. Przerwy w belkach zakładać można mniej więcej w połowie rozpiętości, bo w strefie ciągnionej betonu się nie uwzględnia, a styk w strefie ciśnionej nie wywoła szkodliwych rys. Po dłuższej przerwie w betonowaniu trzeba zawsze powierzchnie betonu stwardniałego odczyścić, zrąbać i zlać obficie wodą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do robót drobnych, a także do naprawy uszkodzonych części konstrukcji żelbetowych, nadaje się dobrze płynna zaprawa cementowa, doprowadzana pod ciśnieniem powietrza (uprawnienia budowlane). Suchy cement i piasek przechodzi pod ciśnieniem powietrza zgęszczonego stosownym przewodem, u wylotu którego domieszana jest woda; płynna ta mieszanina uderza gwałtownie o uszkodzoną część budowli lub o deskowanie, powodując dokładne przyleganie warstewek.

Beton rozgrzany

Najnowszy sposób betonowania polega na pompowaniu betonu na dość znaczną odległość poziomą i wysokość lub głębokość (także pod wodą). Beton, wytworzony w betoniarce w stanie plastycznym, spływa do zbiornika pompy i wciskany jest przez mieszadła do komór pompowych (program egzamin ustny). Stąd tłoki tłoczą go przez rurociąg nieprzerwanym strumieniem na miejsce zapotrzebowania. Rurociąg składa się z cienkościennych rur blaszanych o średnicy 120 mm. Odległość tłoczenia wynosić może pionowo 40 m, a poziomo 100 m. Wydajność pompy wynosi około 8 do 10 m³ na godzinę.

Świeżo wybetonowaną część konstrukcji żelbetowej należy przez kilka dni pozostawić w zupełnym spokoju. Nie można jej użyć na skład materiałów, ani nie powinni po niej przechodzić robotnicy, przenoszący materiały. W porze ciepłej i suchej musi być powierzchnia betonu obficie zlewana wodą, jednak nie wtedy, gdy beton rozgrzany jest promieniami słońca (opinie o programie). Dłużej utrzymuje się wilgoć w kilkucentymetrowej warstwie piasku, nasypanej na powierzchnię betonu. Gwałtowny deszcz może w niechronionym, świeżym betonie poprzebijać otworki i wypłukać zaprawę. W okresie przymrozków nocnych powinno się świeży beton chronić przed zmarznięciem. Należy go zatem nakrywać papą, słomą lub nawozem.

Po zdjęciu deskowania widać na powierzchniach konstrukcji żelbetowej ślady desek. Jeżeli deskowanie wykonano starannie, a deski ewentualnie heblowano, to wiele konstrukcji pozostaje bez żadnej obróbki i wyprawy w takim stanie, w jakim wychodzi z deskowania. Z reguły wszelkie fundamenty pozostawia się w stanie surowym (segregator aktów prawnych).

Wnętrze budowli żelbetowych wykazuje zwykle liczne ślady styków desek i nierówności, które muszą być pokryte wyprawą. W szczególnych przypadkach widoczne powierzchnie betonu bywają stosownie obrabiane np. sposobem kamieniarskim, zwłaszcza wtedy, gdy w czasie betonowania stosuje się w pobliżu deskowania warstwę 5 do 12 cm grubości z tłustej mieszaniny drobnoziarnistego betonu, oddzielaną od zwykłego betonu, wewnętrznej części elementu konstrukcyjnego, przy pomocy stosownych blach, podciąganych, w miarę postępu betonowania, ku górze (promocja 3 w 1).