Wysokość zasobników

W praktyce najlepszymi okazały się zamknięcia wahaczowe pojedyncze i podwójne, w przeciwieństwie do klap i zasuw.

W. Schulze zaleca też stosowanie wibratorów przyczepnych na lejach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy obliczaniu parcia kruszywa na ściany zasobnika przyjmuje się ciężar wilgotnego piasku lub żwiru w granicach 180(K-2000 kG/m3, a kąt tarcia wewnętrznego 30-45°.
Wysokość zasobników uwarunkowana jest rodzajem urządzenia załadowczego, którym może być przenośnik taśmowy kubełkowy bądź żuraw z chwytakiem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ładowanie zasobnika należy zawsze prowadzić centrycznie w osi i tak, by kruszywo nie ulegało rozfrakcjonowaniu. Woda zarobowa potrzebna do wykonywania masy betonowej nie może zawierać szkodliwych dla betonu (cementu) substancji, takich jak cukier, sole w zbyt dużej ilości (siarczany, chlorki), domieszki organiczne itd., a także nie może zawierać różnego rodzaju zanieczyszczeń (tłuszcze, glony itp.). Szczegółowe wymagania techniczne dla wody do betonów i zapraw precyzuje PN-58/B-32250, podając równocześnie sposób pobierania i badania próbek wody. Zasadą jest, że każdą wodę zdatną do picia można używać do betonu bez konieczności badania (z wyjątkiem wód mineralnych) (uprawnienia budowlane).

Szczegółowe dane o wodzie zarobowej i jej wpływie na własności betonu podano w I części „Budownictwa betonowego”.
Na przydatność wody do betonu należy zwrócić uwagę jeszcze przed podjęciem decyzji odnośnie do miejsca poboru wody (program egzamin ustny).
Drugim zagadnieniem wiążącym się z wodą jest sprawa jej ilości. Przy opracowywaniu projektu organizacji budowy oblicza się ogólne zapotrzebowanie wody, posługując się orientacyjnymi wskaźnikami zużycia wody dla potrzeb budownictwa.

W tablicy podano jedynie potrzeby związane z wytwarzaniem betonu i zapraw nie uwzględniając zużycia wody na potrzeby sanitarno-bytowe budowy i inne.

Obliczony bilans zapotrzebowania wody

Obliczony bilans zapotrzebowania wody dla okresu jednej zmiany, tj. 8 godzin pracy, z uwzględnieniem współczynników nierównomierności poboru wody przez poszczególne punkty odbioru pozwala na właściwe zaprojektowanie instalacji doprowadzającej wodę na plac. Najczęściej korzysta się z sieci wodociągowej i hydrantów (opinie o programie).
Podawanie składników masy betonowej (mieszanki betonowej) 0 z miejsc składowania do stanowisk dozowania i mieszania należy do zagadnień organizacji wewnętrznego transportu budowlanego. Rodzaje tego transportu mogą być ustalane z różnych punktów widzenia, np. w zależności od kierunku podawania rozróżniamy transport poziomy, pionowy, poziomo-pionowy i pochyły. Inny podział transportu materiałów może być dokonany ze względu na stosowane środki transportowe, które mogą mieć napęd ręczny lub mechaniczny (segregator aktów prawnych). Środki transportowe o napędzie mechanicznym mogą być sterowane ręcznie lub automatycznie, gdzie rola człowieka sprowadza się do nadzorowania urządzeń sterujących. Zasadnicze znaczenie jednak dla doboru środka transportowego mają odległości podawania kruszywa i cementu, czas trwania cyklów mieszania oraz pojemności betoniarek.

Do środków transportu ręcznego dla podawania składników masy betonowej do stanowisk mieszania zalicza się: łopaty ręczne, taczki jednokołowe, taczki dwukołowe (japonki), wózki specjalne oraz wywrotki wąskotorowe z trakcją ręczną.
Dobór odpowiedniego środka transportu ręcznego w danych warunkach wymaga znajomości charakterystyki technicznej poszczególnych rodzajów sprzętu, możliwych do zastosowania w danym przypadku. Wpływ będą wywierały takie czynniki jak: pojemność, wydajność, prędkość jazdy, pracochłonność, wymagane urządzenia pomocnicze.
Łopaty ręczne jako samodzielny środek podawania kruszywa i cementu mają jedynie sporadyczne zastosowanie, np. przy betoniarkach nie mających kosza zasypowego i przy małym zapotrzebowaniu na masę betonową (promocja 3 w 1).

Materiał powinien być składowany w sąsiedztwie betoniarki w celu uniknięcia wtórnych przerzutów. Dla średniego cyklu mieszania wynoszącego 2 minuty, tj. 30 cyklów na godzinę, wydajność jednego robotnika przyjmuje się 13 łopat na każdy cykl, przy zastosowaniu łopat używanych (6,7 kg materiału) oraz 10 łopat na każdy cykl, przy użyciu łopat nowych (10 kg materiału).