Przesiewanie kruszywa

Powierzchnie obydwu walców wykonane są ze stali chromoniklomolibdenowej. Poza omówionymi już kruszarkami (szczękowymi, stożkowymi oraz walcowymi) stosowane są również kruszarki młotkowe oraz kulowe (zwane młynami kulowymi) służące do rozdrabniania materiałów o średniej i małej twardości jak np. żużel, łupek, gips, kreda, złom ceglany itp. na drobne frakcje (młyny kulowe w zasadzie nie są stosowane do produkcji kruszywa dla konstrukcji betonowych i żelbetowych) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przesiewanie (sortowanie) kruszywa polega na podziale kruszywa naturalnego lub sztucznie rozdrobnionego w kruszarkach na grupy w zależności od frakcji, tj. wielkości poszczególnych ziaren kruszywa, odpowiednio do wymagań stawianych przez odnośne normy dla poszczególnych marek betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podział, czyli sortowanie kruszywa na frakcje, stanowi niezbędny warunek właściwego doboru kruszywa przy wytwarzaniu określonej mieszanki betonowej. Najwłaściwszym miejscem sortowania jest kopalnia kruszywa, zarówno z punktu widzenia technicznego jak i ekonomicznego. Maszyny służące do przesiewania kruszywa noszą nazwę przesiewników (nazywanych także sortownikami lub przesiewaczami) (uprawnienia budowlane).

Przesiewanie kruszywa polega w zasadzie na przemieszczaniu go po sicie, przy czym cząstki kruszywa większe od wymiarów oczek sita przesuwają się swobodnie po jego powierzchni i tworzą kruszywo o frakcji większej, a cząstki mniejsze przechodzą przez oczka i gromadzone są jako kruszywo o frakcji mniejszej. Liczba frakcji kruszywa otrzymywana przy przesiewaniu jest zawsze o jedność większa od liczby sit znajdujących się w przesiewniku (program egzamin ustny).

Przesiewanie

Przesiewanie odbywa się na jednym lub na kilku sitach. Jeśli sita położone są na jednym poziomie, to przesiewnik nazywamy jednopokładowym i wówczas przesiewanie rozpoczyna się od oddzielenia frakcji drobnych, a kończy się na oddzieleniu frakcji o największym uziarnieniu (opinie o programie). W przypadku paru lub kilku pokładów oddzielenie cząstek najdrobniejszych odbywa się na najniżej położonym sicie, a więc w końcowym etapie procesu przesiewania.

Chociaż przesiewniki jednopokładowe są prostsze pod względem konstrukcyjnym, a odbiór oddzielnych frakcji jest łatwiejszy, to jednak przesiewniki wielopokładowe są w praktyce budowlanej coraz częściej stosowane. Powodem tego jest znaczna długość przesiewników jednopokładowych w porównaniu z odpowiednimi przesiewnikami wielopokładowymi (segregator aktów prawnych).

W przesiewnikach stosowanych w budownictwie rozróżnia się w zasadzie trzy rodzaje sit: ruszty, sita z blachy perforowanej z otworami o różnym kształcie (najczęściej okrągłym) oraz sita plecione z drutu.

Ruszty składają się z równoległych podłużnych prętów. Najkorzystniejszy układ otworów w sitach z blachy perforowanej jest, gdy są one rozmieszczone mijankowo w szachownicę. Odstęp między otworami zazwyczaj odpowiada 1,5-2 średnicom otworów. Zaletami sit z blachy są prostota ich konstrukcji oraz znaczna wytrzymałość na ścieranie. Natomiast wadami - znaczny ciężar oraz stosunkowo mała sumaryczna powierzchnia otworów w stosunku do całej powierzchni sita. Sita plecione o różnych kształtach oczek wykonywane są z drutów. Sita, w których stosunek długości oczka do szerokości wynosi jak 20-30 do 1, stosowane są przy przesiewaniu mokrego kruszywa (promocja 3 w 1).

Sita, w których stosunek długości oczka do szerokości wynosi jak 2 : 1, nadają się do przesiewania suchego kruszywa, przy czym są one więcej wydajne od sit o oczkach kwadratowych. Wymiana sit w przesiewnikach płaskich nie przedstawia trudności, a zużycie (ścieranie) siatek nie jest większe niż blachy w przesiewnikach walcowych (cylindrycznych). W budownictwie stosowane są przesiewniki płaskie i walcowe (cylindryczne). Przesiewniki płaskie budowany są jako nieruchome i ruchome.