Przestrzenne modele

Modele do badań tej grupy nazywane są modelami przestrzennymi lub trójwymiarowymi (program uprawnienia budowlane na komputer). Dzieli się je na modele:
- z dnem stałym, stosowane gdy chodzi o zbadanie przekształceń parametrów fali wskutek spłycającego się dna, dyfrakcji, odbić itp. czynników, i gdy obojętny jest wpływ falowania na ukształtowanie dna; w takim wypadku modeluje się dno według jego chwilowego kształtu, jaki miało przed przystąpieniem do badań i zakłada się, że kształt ten w czasie odpowiadającym czasowi trwania badań nie ulegnie zmianie, oraz
- z dnem ruchomym, stosowane gdy chodzi o wykrycie wpływu falowania i prądów na ukształtowanie dna i na odwrót, wpływu zmienności dna na parametry falowania, o zbadanie możliwości i intensywności podmywania projektowanych budowli, lub ich zamulania, zapiaszczania czy zamulania wejść do portów, kanałów i innych akwenów, wpływu nowo zbudowanych obiektów na zastany reżim litologiczny itd. Tu dno formuje się odpowiednio do zastanego stanu, ale z materiału ziarnistego, który może być unoszony i przenoszony w inne miejsce pod wpływem ruchów wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Falę na modelach przestrzennych generuje się zwykle mechanicznie za pomocą specjalnych urządzeń zwanych falorobami lub wywoływaczami fal.
Druga grupa badań ma dać odpowiedź na pytanie dotyczące najdogodniejszego rozwiązania konstrukcyjnego danej budowli w określonych warunkach (uprawnienia budowlane).
Będzie tu chodziło bardzo często o wyznaczenie wartości sil działających na budowlę pod wpływem falowania, o badania stateczności budowli
w danych warunkach, o badania wytrzymałościowe elementów budowli poddanych działaniu czynników trudno uchwytnych teoretycznie, o zbadanie zjawisk erozji i akumulacji rumowiska w bezpośrednim otoczeniu budowli i wreszcie o zjawiska filtracji wody przez budowlę lub pod nią (program egzamin ustny).

I tu także badania bardzo często muszą być kompleksowe, obejmując rozpatrzenie obiektu pod kilku lub wszystkimi wymienionymi względami. Obiektem będzie tu zwykle jakaś budowla: falochron, jego głowica, nabrzeże, grodzą, wał ziemny itp.
Podziałka modelu może być dość duża, w granicach od 1:10 do 1:50. Skażenie podziałki jest tu niepożądane i zwykle niepotrzebne.
Bardzo często wystarczy rozpatrywanie zagadnienia jako dwuwymiarowego, tzn. badanie budowli w jej przekroju poprzecznym (opinie o programie).

Podobieństwo geometryczne

Zachodzi to wtedy, gdy ma się do czynienia z budowlami długimi, które w budownictwie morskim należą do najczęściej spotykanych (falochrony, nabrzeża, pomosty itp.). Zagadnienie musi być rozpatrywane jako trójwymiarowe, gdy obiekt jest krótki (głowica falochronu, wysepka robocza, podstawa znaku nawigacyjnego, dalba itp.).
Badania tej grupy przeprowadza się zwykle w tzw. kanałach (korytach) doświadczalnych o przekroju prostokątnym i o szerokości kilkudziesięciu centymetrów, a głębokości nieco mniejszej. Koryta te mają na pewnym odcinku ściany ze szkła lub innego stosownego przezroczystego materiału (plexiglas), pozwalające na bezpośrednią wizualną obserwację obiektu (a także fotografowanie lub filmowanie) w warunkach wytworzonych w korycie (segregator aktów prawnych).

Warunki stwarza się przepuszczając przez koryto odpowiednią ilość wody, której nadaje się odpowiednią prędkość, lub którą wprawia się w ruch falowy za pomocą falorobu, albo dmuchawy.
Tu również dno kanału może być stałe (ewentualnie przechylne, tzn. takie, które może przybierać różne położenia względem poziomu) lub ruchome, gdy usypane jest z piasku lub innego materiału ziarnistego.

Wyciągnięcie prawidłowych wniosków z obserwacji i pomiaru przebiegu zjawisk na modelach wymaga zwymiarowania modelu we wszelkich szczegółach według praw podobieństwa (promocja 3 w 1).
Model powinien być tak zwymiarowany, aby nie tylko było zachowane podobieństwo geometryczne między nim a oryginałem (podobieństwo proste lub skażone), ale także, aby były zachowane stałe stosunki pomiędzy różnego rodzaju czynnikami występującymi na modelu i w rzeczywistości (jak siły, prędkości itp.). Można więc w tym wypadku mówić nie tyle o odtworzeniu zjawisk, ile o związkach pomiędzy zjawiskami zachodzącymi na modelu a zjawiskami zachodzącymi w rzeczywistości.