Przetwórstwo spożywcze

Gospodarka kraju, dotowana przez Francję, opiera się gł. na sektorze usługowym (83% PKB, 73% zatrudnionych). Zasadnicze z 11, turystyka i wolnocłowych. Dominujące niegdyś rolnictwo dostarcza obecnie jedynie 6% PKB. Wśród upraw najważniejsze są plantacje bawełny, bananów, mango, ananasów, cytrusów i trzciny cukrowej. Uprawia się też i jam. Prowadzona jest hodowla trzody chlewnej, kóz, owiec i bydła, a rybołówstwo przybrzeżne służy wyłącznie zaspokojeniu potrzeb lokalnych. W ograniczonym stopniu eksploatowane są zasoby leśne (26% pow.). Relatywnie słabo rozwinięty jest przemysł (11% PNB, 17% zatrudnionych), bazujący gł. na przetwórstwie (program uprawnienia budowlane na komputer).

W centralnej części wyspy eksploatuje się wapienie do produkcji cementu i niewielkie ilość i granitu. Dominuje przetwórstwo spożywcze (zakłady mięsne, cukrownie, destylarnie rumu), a od końca lat 60. rozwija się także rafinacja importowanej ropy naftowej, przemysł chemiczny, drzewny i papierniczy. Sprzyja temu powołanie pięciu wolnych stref produkcyjnych. Na eksport kieruje się przede wszystkim banany i owoce tropikalne, produkty naftowe oraz rum, a ich odbiorcami są: Francja, Gwadelupa, Gujana Francuska, Stany Zjednoczone i Wenezuela. PNB sięga 9,5 tys. USD na I mieszkańca, a tworzą go m.in. dochody mieszkających na wyspie rentierów i emerytów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do najliczniej odwiedzanych przez turystów miejscowości należą: stolica kraju Fort-de-France (zabytkowa zabudowa kolonialna z XVII-XIX w., liczne parki i ogrody) oraz miasto Saint-Pierre, nazywane Pompejami Antyli. Atrakcję turystyczną stanowi także karnawał kreolski (uprawnienia budowlane). Większość nadmorskich kąpielisk zlokalizowano na południowym wybrzeżu wyspy (m.in. Le Marin, Sainte-Anne). Baza hotelowa liczy 11 tys. łóżek. Wśród przybyłych w 1995 na Martynikę 223 tys. turystów zagranicznych dominowali mieszkańcy Francji (76%). Znacznie mniejszą grupę stanowili obywatele Stanów Zjednoczonych (5%) i Kanady (2,5%). Wpływy z turystyki zagranicznej wyniosły 384 min USD (program egzamin ustny).

Obszar autonomiczny

Antyle I tolenderskie, obszar autonomiczny królestwa Holandii, obejmują położone na Morzu Karaibskim wyspy wchodzące w skład archipelagu Małych Antyli. Należą do nich Curaęao (pow. 444 km-’) i Bonaire (288 km’) na pn. od wybrzeży Wenezueli oraz część wyspy Sint Maarten (43 km²), Sini Eustatius (21 km²) i Saba (13 km²) na wsch. od Portoryko (opinie o programie).

Curaęao i Bonaire, w przeważającej mierze równinne, zbudowane gł. z silnie skrasowiałych wapieni pochodzenia mioceńskiego, są wyspami pochodzenia kontynentalnego. Wyspa Sint Maarten jest położona na styku zewnętrznej części luku Izw. Antyli węglanowych (wapiennych) oraz strefy magmowej. Obrzeża tych wysp należą do typu niskich, zarówno mangrowych, jak i koralowych. Pozostałe dwie wyspy, Sint Eustatius i Saba, są pochodzenia wulkanicznego (neo- gen), o rzeźbie górskiej. Najwyższe wzniesienie, wygasły stożek wulkanu Scenery o wys. 862 m n.p.m., znajduje się na Sabie (segregator aktów prawnych).

się od 500-800 mm (Curasao, Bonaire) d 1500 mm (Sint Maarten, Sint Eustatius, Saba Brak stałej sieci rzecznej. Naturalna roślinność wysp wchodzącyc* w skład Antyli (suche lasy równikowe i zaroś krzewiaste) została w znacznym stopni zniszczona przez człowieka. Na wapiennyc" wyspach Curaęao i Bonaire, gdzie wykształci’, się gleby ferralitowe i ferrytowe (ferralsole dominują kolczaste zaroślaki i kserofilra roślinność sawannowa. Na wyspach Sir- Eustatius i Saba występują gleby pochodzeń wulkanicznego (andosole). Przybrzeżne płycizny morskie oraz płytkie zatoki porasta i zarośla namorzynowe (mangrowe) (promocja 3 w 1).

System ochrony przyrody Antyli Holenderskich obejmuje teren o pow. 13 500 h.-. W pn. części wyspy Bonaire utworzono par. narodowy Washington-Slagbaii (5900 ha - obszar błotny i solniskowy, z bogatą, liczą:: ok. 130 gatunków awifauną (wśród której rozróżniają się stada czerwonaków karaibskie