Ciśnienie powietrza

Z nieznanych powodów co trzy lub cztery lata następuje w równikowych rejonach środkowego i wschodniego Pacyfiku znaczniejsze niż zwykle nagrzanie wód. To silne i długotrwałe nagrzanie (trwające na ogół 14-18 miesięcy) wywiera tak ogromny wpływ na pogodę na świecie, że obecnie nazwę El Nino zarezerwowano nie dla prądu, ale dla tego właśnie doniosłego zjawiska (program uprawnienia budowlane na komputer).

W grudniu ciśnienie atmosferyczne nad południowo-wschodnim Pacyfikiem jest zazwyczaj wysokie. Wiąże się to z opadaniem powietrza i niżem nad Indonezją, wskazującym na unoszenie się powietrza w tamtym rejonie. Kiedy nadchodzi El Nino, sytuacja odwraca się. Ciśnienie powietrza nad południowo- -wschodnim Pacyfikiem spada, gdyż powietrze nad nim unosi się, by opaść nad Indonezją i Australią - tam ciśnienie wzrasta. El Nino jest więc częścią gigantycznej „wahadłowej" cyrkulacji w układzie ocean-atmosfera, której przebieg odkrył w latach dwudziestych naszego wieku sir Gilbert Walker. Zjawisko to znane jest jako „cyrkulacja Walkera" lub „oscylacja południowa" (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wiejące nad Pacyfikiem północno-wschodnie i południowo-wschodnie pasaty zbiegają się zwykle w strefie równikowej („doldrums”). Chłodne, bogate w substancje odżywcze wody Prądu Peruwiańskiego stanowią znakomite łowiska. Gigantyczne ławice małych sardeli, wykorzystywanych do przemysłowej produkcji karmy dla zwierząt, tworzą w Peru i Ekwadorze podstawę przemysłów rybnych, które w roku 1971 były największe na świecie (uprawnienia budowlane).

Przemysł rybny

Kiedy pojawia się El Nino, następuje odpływ ciepłych wód powierzchniowych Pacyfiku na wschód. Wiąże się z tym zmiana kierunku równikowych wiatrów wschodnich, które zaczynają wiać z zachodu. Wspomagają one przepływ na wschód, co sprzyja nagromadzeniu się ciepłej wody wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej oraz wstrzymaniu unoszenia się (zwanego przez oceanologów upwellingiem) wód z głębszych rejonów oceanu. Brak tych bogatych w substancje odżywcze wód stanowi dla rybaków katastrofę. Podczas El Nino w roku 1972 przemysł rybny został doprowadzony niemal do upadku, a w latach 1982-1983 połowy spadły do 50 procent swej normalnej wysokości (program egzamin ustny).

Takie zmiany w rozkładzie ciśnienia i wiatrów wywierają olbrzymi wpływ na pogodę nad całym Pacyfikiem. Zazwyczaj wysokie ciśnienie nad środkowym Pacyfikiem i wybrzeżem Ameryki Południowej powoduje wyjątkowo suchą pogodę, natomiast niskie ciśnienie przynosi chmury i intensywne opady deszczu w rejonie Pacyfiku zachodniego. Kiedy nadchodzi El Nino, układ ten odwraca się: zmieniają się nawet „zwyczaje" cyklonów tropikalnych. W latach 1982-1983 Tahiti i leżące w jej pobliżu wyspy, zwykle nie nawiedzane przez cyklony, zostały zaatakowane przez sześć niszczycielskich huraganów. Dach nad głową straciło wówczas 25 000 ludzi (opinie o programie).

Podczas El Nino w latach 1982-1983 rekordowe susze dotknęły część Australii, czego skutkiem były pożary buszu i straszliwe burze pyłowe, oraz Indonezji, gdzie nastąpił głód. W tym samym czasie potężne opady deszczu nad wschodnim i środkowym Pacyfikiem spowodowały katastrofalne powodzie i osunięcia się mułu na andyjskich wyżynach Ekwadoru, Peru i Boliwii (segregator aktów prawnych).

Kiedy trwa El Nino, cała światowa cyrkulacja atmosferyczna odczuwa wpływ zasilenia atmosfery przez olbrzymie ilości dodatkowego ciepła i wilgoci, pochodzących z parowania cieplejszego  niż zwykle oceanu. W roku 1983 zimowe sztormy - które zwykle nawiedzają północne wybrzeża Ameryki Północnej przesunęły się na południe, przynosząc deszcze i burze w Kalifornii. Niezwykle mokra i wietrzna pogoda panowała również na Florydzie i na Kubie. Za suszę, która dotknęła środkowo-zachodnie rejony Ameryki Północnej w roku 1988, obwinia się również El Nino: w latach 1986-1988 odsunął on chmury deszczowe daleko od tego rejonu (promocja 3 w 1).