Przewody żywiczne

Wysokie promienie rdzeniowe występują na przekroju promieniowym, np. dębu i buka, w postaci błyszczących smug o nieregularnym przebiegu. Materiał wykazujący dużą liczbę promieni rdzeniowych, widocznych gołym okiem na przekroju promieniowym, określa się mianem materiału błyszczowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Błyszcz ceniony jest w niektórych sortymentach, np. w deszczułkach podłogowych lub w okleinach; zależnie od nasilenia błyszczu wyróżnia się materiały z błyszczem i półbłyszczem. Obecność błyszczu urozmaica rysunek i zwiększa połysk, wskutek czego podnosi estetyczną wartość drewna, utrudnia natomiast klejenie, co stanowi ważny szczegół w zastosowaniu oklein z błyszczem.
W drewnie wielu gatunków iglastych występują przewody żywiczne i żywica. Spośród naszych gatunków iglastych obecność przewodów żywicznych w drewnie wykazują: sosna, kosodrzewina, limba, modrzew i świerk, brak ich natomiast w drewnie jodły, cisa i jałowca. Jodła ma pęcherze żywiczne w korze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przewody żywiczne dzielą się na podłużne, przebiegające wzdłuż pnia, i poprzeczne, umiejscowione w wielowarstwowych promieniach rdzeniowych, przebiegające od rdzenia przez drewno i miazgę do łyka. Długość przewodów podłużnych wynosi 15-70 cm, niekiedy dochodzi do 100 cm, jako wartość średnią przyjmuje się 50 cm; średnica wynosi 0,06-0,13 mm, średnio około 0,1 mm. Maksymalna długość przewodów poprzecznych nie może przekraczać długości promienia pnia, średnica wynosi około 0,04 mm. Z wiekiem drzewa zwiększa się średnica przewodów żywicznych.

Wszystkie przewody żywiczne powiązane są w jedną całość tworzącą system kanałów. Dzięki temu w wycieku żywicy, na skutek zranienia drzewa lub celowego żywicowania, biorą udział nie tylko blisko położone i bezpośrednio otwarte, lecz także odległe przewody żywiczne (uprawnienia budowlane).

Gęstość rozmieszczenia przewodów żywicznych

Gęstość rozmieszczenia przewodów żywicznych wynosi około 70 przewodów podłużnych na 1 cm2 przekroju poprzecznego i około 100 przewodów poprzecznych na 1 cm2 stycznego przekroju drewna. Minch wiąże gęstość występowania przewodów żywicznych z szerokością słojów. Przewód żywiczny ma w przekroju poprzecznym kształt kanału zbudowanego z 4-6 komórek wyścielających, określonych nazwą komórek żywicorodnych. Są to cienkościenne, żywe komórki mające elastyczną błonę, plazmę i jądro. Są one spłaszczone i zrośnięte z sobą w zamknięty pierścień, otoczony warstwą martwych komórek o grubych ścianach; dalej na zewnątrz występują żywe komórki miękiszowe. Podłużne przewody żywiczne otoczone są warstwami cewek (program egzamin ustny).

Komórki żywicorodne produkują żywicę, która wypełnia przestwór przewodu. Nie jest wyjaśnione, czy żywica tworzy’się wewnątrz komórek wyścielających czy też w ich błonie. Być może, że pierwsze stadium wytwarzania żywicy odbywa się w komórkach, a dalszy jego ciąg przebiega w błonie lub nawet w kanale żywicznym. Wyprodukowane cząsteczki żywicy wtłaczane są do przestworu z dużą siłą, potrzebną do pokonania panującego w kanale wysokiego ciśnienia, które według Tschircha może dochodzić do 70 atn; nowsze i bardziej precyzyjne badania radzieckie określają je na 18-20 atn (opinie o programie).

Ciśnienie to jest wywołane ciśnieniem osmotycznym, wywieranym przez komórki żywicorodne. Może ono ulegać dużym wahaniom w zależności od koncentracji roztworu w komórkach żywicorodnych, dopływu wody i stopnia wypełnienia przewodu żywicą (segregator aktów prawnych).
W miarę wypełniania przewodu żywica wywiera nacisk na komórki wyścielające, które oddają wodę, zmniejszają swoje wymiary i ulegają spłaszczeniu wzdłuż pierścienia martwych komórek. Wskutek tego żywica znajduje się w przestworach przewodów żywicznych pod ciśnieniem.

W przypadku skaleczenia drzewa i otwarcia przewodów żywicznych panujący dotychczas stan równowagi między ciśnieniem żywicy a ciśnieniem w komórkach wyścielających ulega zakłóceniu; następuje wyciek żywicy, która musi pokonać opory wynikające z lepkości żywicy i włoskowatości przewodów (promocja 3 w 1). Następstwem tego jest zmniejszenie szybkości wycieku żywicy, która wypływa pod zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym według Arcichows kiego około 10 atn. Największe zmniejszenie ciśnienia obserwuje się w sąsiedztwie wylotu przewodu na zewnątrz.