Przyczepność lepików

Zupełnie nie zostało ustalone kryterium oceny przyczepności lepików do betonów i wkładek (pap itp.) w różnych warunkach wykonywania izolacji i pracy. Również nie wyjaśniony jest wpływ różnych czynników biologicznych na izolację.
Zagadnienia te powinny być rozwiązane przez placówki naukowo-badawcze, a następnie ujęte normami (program uprawnienia budowlane na komputer).
Każda izolacja wymaga ochrony przed działaniem czynników mechanicznych lub chemicznych oraz przed wpływami temperatury.

Ponadto izolacje ciężkie z wkładkami pochodzenia organicznego powinny podlegać stałemu dociskowi. Do tego celu służące warstwy ochronne należy tak ukształtować, aby przy występowaniu sił lub ruchów docisk izolacji nie przestał istnieć i sama izolacja była chroniona przed działaniem sił ścinających i odrywających.
Jakość izolacji w dużym stopniu zależy od sposobu rozwiązania jej pod względem konstrukcyjnym, jakości wykonania robót budowlanych oraz robót bezpośrednio związanych z robotami izolacyjnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Projektowanie konstrukcji w oderwaniu od wymogów izolacyjnych i kierowanie się wyłącznie względami konstrukcyjno-statycznymi, a w szczególności ekonomią samej konstrukcji, nie powinno mieć miejsca, gdyż może doprowadzić do rozwiązań, które będą nieodpowiednie dla właściwego wykonania izolacji.

W tych warunkach wykonywane izolacje mogą być tak skomplikowane i kosztowne, że zamiast spodziewanych korzyści uzyskuje się rozwiązania droższe oraz mniej pewne pod względem skuteczności działania (uprawnienia budowlane).
Izolowana część obiektu powinna mieć jak najprostsze kształty geometryczne. Powierzchnie przeznaczone do izolacji powinny być możliwie płaskie lub pochyłe, lecz w żadnym razie nadwieszone. Krawędzie wypukłe, wklęsłe i naroża powinny być zaokrąglone. Należy stosować się do wytycznych. Szczególnie należy zwracać Uwagę na to, aby powierzchnie, po których ma spływać woda, miały odpowiednie nachylenie (program egzamin ustny).

Wykonywanie izolacji szczelin dylatacyjnych

Rysy w konstrukcji zagrażają trwałości izolacji. Dlatego w budowli należy zastosować szczeliny dylatacyjne wszędzie tam, gdzie można się spodziewać rys na skutek skurczu, wpływu wahań temperatury, nierównomiernego osiadania gruntu, drgań itp. Tego rodzaju szczeliny można podzielić na szczeliny budowlane, skurczowe i ruchowe. Mają one różne zadania i dlatego powinny być w różny sposób rozwiązane (opinie o programie). Szczeliny robocze na stykach roboczych tworzą się, jeśli nanoszenie betonu nie może odbywać się w sposób ciągły i muszą być przewidziane przerwy w betonowaniu. Części jednak konstrukcji pomiędzy wyraźnymi szczelinami należy starać się betonować bez przerw roboczych, jako monolityczne, bowiem styki robocze mogą być nieszczelne.

Wykonywanie izolacji szczelin dylatacyjnych nastręcza poważne trudności i z tych względów należy ich w miarę możności unikać. Należy w każdym przypadku rozważyć, czy zamiast stosowania szczeliny dylatacyjnej nie byłoby bardziej celowe obliczenie statyczne konstrukcji na wpływy termiczne i skurczu oraz wprowadzenie dodatkowego zbrojenia. Takie właśnie rozwiązanie, biorąc pod uwagę całokształt pracy budowli, może być bardziej celowe i zapewnić lepsze i pewniejsze warunki eksploatacyjne obiektu (segregator aktów prawnych).

Szczeliny dylatacyjne zapewniają przylegającym do siebie konstrukcjom możliwość wzajemnych ruchów pionowych lub poziomych, albo też jednych i drugich jednocześnie. Ponieważ różne rodzaje szczelin dylatacyjnych wymagają różnego rodzaju rozwiązań izolacji, mają zatem istotny wpływ na ukształtowanie izolacji i dlatego zostaną omówione właśnie pod tym kątem widzenia (promocja 3 w 1).
Szczeliny tego rodzaju pomiędzy istniejącą częścią konstrukcji i konstrukcją nową stosuje się, jeżeli nie ma możliwości stworzenia między nimi mocnego połączenia. Stosuje się je w celu oddzielenia budowli lub ich części, w szczególności spoczywających na niejednolitym gruncie. Należy je również stosować wówczas, gdy ze względu na przeznaczenie budowli występują znaczne różnice naprężeń na grunt, np. pomiędzy przyczółkiem i jego skrzydłami lub pomiędzy kominem i stojącym obok niego budynkiem.