Przyczepność zaczynu

Przygotowane betony: tłuczniowy, żwirowy i że żwiru parafinowanego są modelami o różnym stopniu jednorodności. Beton tłuczniowy wobec silnego zwarcia z zaczynem ma stopień jednorodności najwyższy, beton ze żwiru parafinowanego ma stopień jednorodności najniższy, bowiem w nim ziarna żwiru stanowią obce ciała odizolowane (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jak łatwo z powyższego wywnioskować, przyczepność zaczynu do ziarn kruszywa decyduje w wysokim stopniu o wytrzymałości betonu nie tylko na rozciąganie, lecz również na ściskanie. Również bardzo charakterystyczny jest wzrost wytrzymałości w czasie. Dla wszystkich c/w początkowy przyrost wytrzymałości dla zaczynu jest największy, następnie jednak, tj. po 28 dniach dla wysokich c/w wytrzymałość betonu tłuczniowego osiąga wartości zbliżone do wytrzymałości zaczynu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla niskich wskaźników cementowo-wodnych (c/w < 2,5) wpływ kruszywa tłuczniowe jest coraz mniejszy o tyle, że już przy c/w = 1,5 wszystkie trzy rodzaje betonów mają wytrzymałości zbliżone i znacznie mniejsze od wytrzymałości zaczynu. Jest to zrozumiałe w świetle teorii warstwy stykowej, odgrywające; znacznie mniejszą rolę przy dużej zawartości wody, której pęcherzyki gęsto rozłożone na powierzchni kruszywa, zamieniające się czasem w pęcherzyki powietrza, tworzą powłoczkę izolacyjną między zaczynem a powierzchnią żwir. czy tłucznia (uprawnienia budowlane). Podczas badań wytrzymałościowych na ściskanie próbki betonowej, mim: teoretycznie jednoosiowego stanu naprężeń, wewnątrz próbki powstaje skomplikowany rozkład naprężeń wobec istnienia ziarn kruszywa, jako ciał obcych odbiegających znacznie własnościami mechanicznymi od otaczającej zaprawy Na powierzchni ziarn powstają naprężenia styczne i rozrywające, które limitują wytrzymałość betonu na ściskanie. A więc, ze wzrostem wytrzymałości na rozciąganie betonu w ty ra samym stosunku rośnie również wytrzymałość jego na ściskanie. Jednakże .» do wartości bezwzględnej prawie zawsze wytrzymałość na rozciąganie betce a o kruszywie tłuczniowym jest najwyższa (program egzamin ustny).

Jak widać z przytoczonych badań, morfologiczne cechy kruszywa, kształt oraz rodzaj powierzchni mają doniosły wpływ na wytrzymałość betonu.

Ziarna tłucznia

Ziarna tłucznia o powierzchni chropowatej i krępych kształtach wprowadzone do betonu o elw > 2,5 w miejsce żwiru podnoszą wytrzymałość betonu o 24 do 40%. Dotyczy to zarówno wytrzymałości na ściskanie jak ter na rozciąganie (opinie o programie).
Kruszywa lekkie, które stosowane są przeważnie tylko do betonów izolacyjnych wpływają na wytrzymałość na rozciąganie w dość specyficzny sposóć. Doświadczenia jakie podaje G. D. Ciskreli [109] przeprowadzone z kruszywem tłuczniowym z pumeksu o ciężarze objętościowym 0,77 T/m3 i tufowym o ciężarze 0,74 T/m3 wykazały związanie tych kruszyw z zaprawą cementową tax silne, że przy działaniu sił rozciągających rozerwaniu uległy ziarna kruszywa, a powierzchnia styku między kruszywem a zaprawą nie była naruszona (segregator aktów prawnych).

Zaobserwowano również dla tych betonów dość dużą ogólną wytrzymałość na rozciąganie, tak że stosunek Rr/Rzn wynosił 0,13.
Analizę oddziaływania pyłów na własności wytrzymałościowe, opartą na badaniach O. Grafa, H. Burchartza, S. Bryły, Hermanna, K. Walza, Ale siejowa, Cz. Kłosia i własnych podał Br. Bukowski. Badania te wskazuje, że mechanizm oddziaływania pyłów’ jest bardzo złożony i stąd też wynikają poważne trudności w ustaleniu dokładnych związków między ilością i jakości pyłów a wzrostem lub obniżeniem wytrzymałości betonu (promocja 3 w 1).

Z podsumowania doświadczeń wynika jednak, że na ogół pyły nienasiąkliwe, o ile ilość ich r » przekracza pewnej określonej granicy, wpływają w kierunku podwyższer_ł wytrzymałości betonu na działanie sił rozciągających. Górna granica, powyżej której działanie pyłów staje się dla mieszanki niekorzystne, określona zosts.Ł tzw’. receptą Grafa. Wynosi ona średnio 38% ciężaru suchej zaprawy (O-s-2 rr~ t dla piasku naturalnego i 53% dla piasku łamanego. Niekorzystne działanie pyłów, gdy ilość ich jest zbyt duża, ujawnia się zwiększeniem porowatości betonu.