Przygotowanie szlifierki taśmowej

Jaka taśma szlifierska nadaje się do tej pracy?
Do szlifowania elementów korpusu i den stosuje się według tab. 2 taśmę szlifierską o ziarnistości 120, ponieważ wymogi stawiane powierzchni nie są aż tak wysokie (program uprawnienia budowlane na komputer). Do wykonania powierzchni o wysokiej jakości, jak np. drzwi szafy, grubość ziarna należy stopniowo zmniejszać.

Szlif ostateczny odbywa się przy użyciu materiału szlifierskiego o ziarnistości 150.
Im większa jest gęstość drewna w stosunku do jego objętości, tym drobniejsza może być ziarnistość.
Taśmy szlifierskie mogą mieć różną gęstość ziarna. Oznacza to, że poszczególne ziarna materiału szlifującego znajdują się w większych odstępach od siebie.
Przy napinania taśmy szlifierskiej należy zwrócić uwagę, aby strzałka po wewnętrznej stronie taśmy wskazywała w stronę zacisku. Napinanie odbywa się przy pomocy przestawnego ciężarka napinającego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przestawny zacisk zapobiega porywaniu wyrobów podczas obróbki przez taśmę szlifierską. W nowoczesnych maszynach, o pewne przyleganie dbają pneumatyczne przyssawki.
Górna część taśmy i tarcze prowadzące należy zawsze zabezpieczać przed niezamierzonym dotknięciem, stosując pokrywę taśmy.
Do obróbki małych wyrobów szlifierka taśmowa jest wyposażona z reguły w dodatkowy podkład szlifierski. Do szlifowania płyt fornirowanych materiałem z drewna dębowego wybieramy prędkość cięcia od 20 do 30 m/s, podczas gdy dla miękkich gatunków drewna nastawilibyśmy prędkość 15 do 20 m/s. Wybierając większą prędkość cięcia można przy tej samej ziarnistości uzyskać delikatniejszą powierzchnię (uprawnienia budowlane).

Proces szlifowania

Podczas szlifowania narzędzie szlifierskie odrywa wióry o bardzo małej grubości dzięki swoim przeważnie negatywnym kątom skrawania. Jest to jednak możliwe tylko przy użyciu ostrych narzędzi szlifierskich. Jeżeli krawędzie sieczne środka szlifierskiego są tępe, to włókna w obszarze drewna wczesnego są wciskane, podczas gdy drewno późne jest jeszcze szlifowane. W trakcie obróbki powierzchniowej wciśnięte włókna drewna wybijają się ponownie na zewnątrz, a powierzchnia staje się znów szorstka (program egzamin ustny). Gładką powierzchnię uzyskamy, jeżeli drewno jest suche. Taśmy szlifierskie zatkane kurzem szlifierskim lub brudem i żywicą dają wynik niezadowalający.
Jakość powierzchni jest uzależniona od stanu taśmy szlifierskiej, grubości ziarna ściernego, prędkości cięcia, nacisku na wyrób i wilgotności drewna.

Na jakość powierzchni wpływa w decydującym stopniu zręczność szlifierza, który za pomocą suwaka szlifierskiego wywiera równomierny i dobrze wyważony nacisk na wyrób obrabiany. Równocześnie musi on prowadzić stół poprzecznie do kierunku szlifu, a suwak szlifierski w kierunku wzdłużnym. Przy zbyt dużym nacisku, lub przy zbyt długim zatrzymywaniu suwaka szlifierskiego w jednym miejscu, powstaje niebezpieczeństwo przeszlifowania wyrobu (opinie o programie).
Czyszczenie maszyny i obszaru szlifierskiego.
Nie wolno wydmuchiwać ani zamiatać kurzu szlifierskiego, można tylko go odkurzać odkurzaczami o sprawdzonej jakości.

Kurz szlifierski zagraża zdrowiu.
Prędkość przepływu powietrza w miejscu odkurzania musi wynosić, jak na wszystkich maszynach do obróbki drewna, minimum 20 m/s i być sprawdzana aparatem pomiarowym co trzy miesiące (segregator aktów prawnych).
W zakładzie produkcji zabudowy wnętrz będą szlifowane dna do mebli z drewna litego. Dna muszą uzyskać po oszlifowaniu dokładną grubość jaka została dla nich przewidziana, muszą być gładkie i cechować się gładkimi powierzchniami. Do tej pracy zostanie zastosowana szlifierka szerokopasmowa.

Jak zbudowana jest szlifierka szerokopasmowa?
Szlifierka szerokopasmowa posiada dwa leżące za sobą agregaty szlifierskie. Przez to zostaje zaoszczędzony jeden proces robót. Pierwszy agregat posiada bęben stykowy, który służy do wygładzania dna i do osiągnięcia przewidzianej grubości (kalibrowania). Przy pomocy drugiego agregatu wykonuje się szlif właściwy (promocja 3 w 1).