Przygotowanie zapraw

Przygotowanie zapraw i zapełnienie nimi kanałów. Zaprawy przygotowuje się za pomocą intensywnego mieszania w specjalnych szybko obracających się mieszalnikach o działaniu wymuszonym. Zlepione ziarna cementu rozdzielają się przy tym i osiąga się lepsze ich stykanie się z wodą. Tworzą się koloidalne cząsteczki, sprzyjające zmniejszeniu lepkości i zwiększeniu ciekłości zaprawy, jak również przyspieszające proces hydratacji. Wszystko to zwiększa stabilność i jednorodność zaprawy, a przy twardnieniu polepsza też jej właściwości fizyczne i mechaniczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zalecane są mieszalniki typu śmigłowego, a lepiej typu łopatkowego. Najbardziej sprawne są mieszalniki—agregaty, w których obok przygotowywania odbywa się również mieszanie zaprawy przy jej wstrzykiwaniu. Na rysunku 36-7 pokazano taki agregat, składający się z dwóch zbiorników o pojemności po 100 1 każdy. W górnym zbiorniku 1 zaprawa jest mieszana przez obracające się łopatki 3 i następnie spływa do dolnego zbiornika 2, z którego za pomocą pompy przeponowej 4 z powietrznikiem tłocznym 5 jest nieustannie tłoczona do kanałów elementów. W dolnym zbiorniku zaprawa jest dodatkowo mieszana, ażeby cząsteczki cementu nie osadzały się i przez cały czas znajdowały się w stanie zawieszonym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przygotowanie kanałów do wstrzykiwania zaprawy polega na ich oczyszczeniu, zwilżeniu ścianek i sprawdzeniu szczelności. Zwilżanie jest konieczne przy wyciąganych elementach kształtujących kanały, ponieważ suche ścianki betonowe wchłaniają wodę z zaprawy (uprawnienia budowlane). Może to gwałtownie zmniejszyć ciekłość jej przedniej części, przesuwającej się w kanale i sprzyjać powstawaniu korka powodującego duże trudności przy dalszym iniektowaniu. Kanały wypełnione wodą przetrzymuje się przez 18 godz.

Wstrzykiwanie

Po przedmuchaniu kanałów (w szczególności kształtowanych metalowymi rurkami) należy usunąć z nich wodę i przed iniektowaniem powtórnie przedmuchać kanały kilka razy sprężonym powietrzem. Szczelność kanałów sprawdza się kolejno przemywając je wodą (program egzamin ustny). Pęknięcia w kanałach, przez które wycieka woda, zalewa się zaprawą cementową z dodatkiem szkła wodnego.

Wstrzykiwanie należy wykonać nie później niż 2-P3 dni po ukończeniu naciągu wiązek lub prętów zbrojenia. Dla zapobieżenia przedostawaniu się większych cząsteczek do kanałów montuje się na otworze wylotowym przewodu tłocznego nasadkę filtracyjną, po czym tłoczy się zaprawę. Prędkość napełniania kanału zaprawą dobiera się doświadczalnie w zależności od konstrukcji kanału, rozmieszczenia w nim zbrojenia, właściwości sedymentacyjnych zaprawy i wynosi 1-3 m/min (opinie o programie).

W celu uniknięcia zmniejszania się ciekłości zaprawy i nawet zapewnienia możliwości wtłaczania należy zaprawę iniektować nieustannie do kolejnych kanałów i dysponować co najmniej dwiema pompami, aby w razie awarii jednej pompy można było niezwłocznie użyć drugiej. Ciągły ruch zaprawy na całym przekroju bez gwałtownych pulsacji i porywania powietrza osiąga się przez zastosowanie pomp ręcznych i tłokowych lub przeponowych przy ciśnieniu co najwyżej 6-P8 atn (segregator aktów prawnych).

Po zakończeniu iniektowania trzeba z krańcowego otworu kanału wypuścić kilka litrów zaprawy dla usunięcia jej przedniej części, w której mogą być pory powietrzne, jak również zamknąć krańcowy otwór kanału i sprasować zaprawę dla jej zagęszczenia przez tłoczenie, bez wyjścia z kanału. Ciśnienie na manometrze podnosi się przy tym do 8-10 at i utrzymuje w ciągu 3-PlO min dla kanałów o długości do 30 m i średnicy do 50 mm (promocja 3 w 1).