Przyrządy pomiarowe

Prawdopodobnie najważniejszą z wymienionych grup jest pierwsza, tzn. odchylenia od rzeczywistych warunków spowodowane korzystaniem z przybliżonego zbioru praw. Przyrządy pomiarowe rzadko mierzą bezpośrednio tę wielkość, która nas interesuje; znacznie częściej mierzą one coś, o czym sądzimy, że jest związane z badaną wielkością jakimś znanym prawem. I tak w większości pomiarów prędkości światła w próżni mierzymy naprawdę tzw. prędkość grupową światła w powietrzu, a tymczasem istnieją rozbieżne poglądy co do związków łączących te dwie prędkości (program uprawnienia budowlane na komputer).

W większości zabiegów pomiarowych takich jak np. czytanie podziałki, ustawienie nitki itp., w których gra rolę osąd indywidualny, różne osoby będą często otrzymywać wyniki różniące się systematycznie między sobą. Ktoś na przykład może być skłonny stale do zatrzymywania z opóźnieniem sekundomierza przy pomiarze czasu. Takie błędy osobowe łatwo wykryć, gdy wielu obserwatorów powtarza ten sam pomiar, ale znacznie trudniej jest rozstrzygnąć, który z nich najbliższy jest prawdy, chyba że mierzymy dobrze znane skądinąd wartości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do tej samej grupy należy zaliczyć niezwykle rozpowszechnione uprzywilejowanie pewnych liczb, którą to cechę mają prawie wszyscy. Jest ono tak silne, że wywiera znaczny wpływ nie tylko na częstość występowania rozmaitych dziesiętnych części działki, przy oszacowaniu ostatnich cyfr znaczących, lecz także znane są przypadki fałszowania wyników, wymagających po prostu tylko bezpośredniego odczytania i zapisania. Każdy obserwator powinien rozpatrzyć długie serie wyników otrzymanych przez siebie np. przy posługiwaniu się suwakiem i zbadać rozkład ocenianych cyfr. Można posłużyć się tu próbą /² (p. 8.10), jeśli podejrzewamy wpływ selektywnej tendencyjności (uprawnienia budowlane).

Błędy osobowe

Błędy osobowe wślizgują się najłatwiej, gdy odczyty mogą być przez obserwatora interpretowane bezpośrednio z punktu widzenia interesujących go teorii. Ludzie o najwyższej rzetelności często zupełnie nieświadomie odczytują z tego powodu trochę za dużo lid) trochę za mało. Bardziej jaskrawe przykłady nieświadomej tendencyjności dotyczą zwykle obserwacji nie liczbowych. Wybitni uczeni donosili o obserwacjach, które po prostu byłyby niemożliwe przy użyciu przyrządów przez nieb posiadanych. Jak wzmiankowano uprzednio (p. 4.6), jest. obowiązkiem każdego naukowca zastosować takie środki, by ten typ błędu stał się jak najrzadszy. Wcale nie wystarczą tu zapewnienia, że takie błędy przytrafiają się tylko innym (program egzamin ustny).

Pomyłki. Błędy arytmetyczne, niewłaściwe umiejscowienie przecinka w ułamku dziesiętnym, zmiana znaków, przestawienie cyfr, zapisanie innej liczby, wsteczne odczytanie podziałki lub nawet odczytanie niewłaściwej podziałki - wszystko to zwiemy pomyłkami. Można je zmniejszać ogólnie znanymi sposobami. Niewłaściwie zaprojektowana aparatura, zawierająca skomplikowane rodzaje podziałek, może być źródłem tak wielu błędów tego typu, k jest rzeczą niezwykle rana, by w tej sprawie dążyć do jak największej pro stoły (opinie o programie).

Przyczyny uchwytne. Na każdy pomiar wywiera wpływ wielka ilość zmiennych. Eksperymentator pragnie panować, jeśli tylko to jest możliwe, nad tymi, których wpływ jest wyraźny, nie interesując się znaczną ilością zmiennych, których działania są nieznaczne. Jest to zwykle zadanie bardzo trudne i często pozostaje nieco zmiennych niekontrolowanych, choć działanie ich jest wyraźne. Są to tzw. przyczyny uchwytne, które nie umiejscowione, nie wyeliminowane lub jakoś inaczej nie uwzględnione zakłócą poważnie dokładność i pewność wyników (segregator aktów prawnych).

Na przykład Anderson w swoich pomiarach prędkości światła wykrył takie zaburzenie i w końcu umiejscowił jego przyczynę. Dwa promienie światła wpadały do fotokomórki z nieco różnych kierunków, tak że elektrony wyrzucone przez nie przebiegały odmiennymi drogami i w nieco różnych czasach osiągały kolektor. Anderson nie potrafił usunąć tego źródła błędu, ale jego rozpoznanie pozwoliło Bergstrandowi tak zmienić układ, że rozbieżność ta już nie występowała i otrzymywane wartości były poprawniejsze (promocja 3 w 1). Rozważamy nieco szczegółowiej zagadnienie umiejscowienia błędów tego rodzaju.