Ramy ze sztywnymi węzłami

Druga grupa metod obliczania nabrzeży płytowych z płytą giętką polega na przyjęciu za schemat obliczenia ramy ze sztywnymi węzłami. Ustrój taki można obliczyć opierając się na ogólnej teorii ram, przy czym najczęściej znajduje zastosowanie metoda odkształceń. Należy zwrócić przy tym uwagę, że nie można tu pomijać wpływu sił podłużnych w stojakach ramy (tj. palach), co w obliczaniu ram zwykle się czyni (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do metod tych należą m. in. metoda Goriunowa, Antonowa i Meiersona i in. Przedstawimy tu jako nowocześniejszą metodę drugą, którą można zastosować zarówno do pali utwierdzonych w dolnym i górnym końcu (w gruncie i w płycie), jak i do pali jednostronnie lub obustronnie uchwyconych przegubowo.

Omawiana metoda należy do „metod mieszanych” (częściowo sił, częściowo odkształceń) rozwiązywania ustrojów statycznie niewyznaczalnych. Nie wchodząc zatem w jej szczegóły, ograniczymy się do podania toku postępowania, zwracając uwagę jedynie na okoliczności, związane z zagadnieniem. W danym wypadku nie można stosować np. zwykłego przy obliczaniu ram uproszczenia, polegającego na nieuwzględnianiu sił osiowych w słupach ramy, bowiem właśnie o wyznaczenie tych sil przede wszystkim chodzi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zgodnie z ogólnie przyjętą terminologią płytę w tym wypadku nazywać będziemy również ryglem ramy.

Rozpatrując ustrój palowy jako ramę, należy przyjąć, że pod wpływem obciążeń zewnętrznych ulegnie ona odkształceniom, które można sprowadzić do przesunięć pionowych <5„ i poziomych poszczególnych węzłów. Jeżeli pominiemy odkształcenia podłużne samej płyty (rygla) jako nieistotne, będziemy mogli przyjąć, że wszystkie węzły rygla przesuwają się poziomo o tę samą wartość (uprawnienia budowlane).
Możliwe jest również posługiwanie się innymi niż podane w normie wzorami, opartymi na naukowo uzasadnionych teoriach. Przegląd takich teorii znaleźć można w każdym podręczniku fundamentowania, gdzie należy szukać również metod wymiarowania żelbetowych prefabrykowanych pali i brusów ścianek szczelnych.

Zakładając płytę sztywną obciąża się ją siłami w palach, wyznaczonymi za pomocą poprzednio opisanych metod, oraz siłami zewnętrznymi (każda w punkcie jej zaczepienia), do których należą: parcie gruntu, siła pozioma przenoszona na nadbudowę przez ściankę szczelną (wyznaczona jako siła w kotwie), ciężar własny płyty i nadsypki (jako rozłożone i zamienione na skupione - w paskach), parcie i wypór wody, obciążenia użytkowe (od statku, pojazdów itp.) (program egzamin ustny).

Momen zginający

Jeżeli ścianka szczelna utwierdzona jest w płycie, należy w obciążeniu płyty uwzględnić także moment zginający pochodzący od ścianki.
Momenty w każdym punkcie płyty sztywnej wyznacza się jako sumę momentów wymienionych sił działających z jednej strony przekroju względem danego punktu.
Suma momentów wszystkich sił względem każdego punktu płyty powinna być równa zeru, ponieważ oddziaływanie pali zostało obliczone m. in. z warunku równowagi sił zewnętrznych i sił w palach.
Gdy płyta jest sprężysta, to wartości momentów zginających wyznacza się równocześnie z wartościami sił w palach (opinie o programie).

Obliczenie nabrzeży i pomostów na filarach masywnych przeprowadza się w dwu etapach:
- obliczenia filarów (ich stateczności i nośności, a także elementów w trakcie wykonywania robót),
- obliczanie konstrukcji przęseł.
Filary masywne mogą być stawiane, wykonane z bloków lub skrzyń żelbetowych, lub zapuszczane - wykonane ze studni lub zapuszczane na kesonach pneumatycznych. W pierwszym wypadku oblicza się je podobnie jak fragmenty falochronów stawianych według zasad (segregator aktów prawnych).

Filary masywne oblicza się na następujące obciążenia:
- Oddziaływanie przęseł budowli:
- pionowe od ciężaru własnego przęseł i obciążeń użytkowych pionowych,
- poziome równoległe do osi budowli, pochodzące od sił spowodowanych w czasie hamowania,
- poziome prostopadłe do osi budowli (tylko w nabrzeżach), pochodzące od parcia gruntu wywieranego przez ewentualnie opierającą się o przęsło ściankę szczelną lub mur maskujący; mur maskujący w zasadzie powinien być wolno stojący i nie obciążać przęseł,
- poziome, prostopadłe do osi budowli siły parcia wiatru (tylko w pomostach) (promocja 3 w 1).