Regularne kostki

Częściej stosuje się kostki wyrobione z marmuru lub wypalane z barwionej gliny, rzadziej z barwionej masy cementowej. Przy użyciu białego cementu portlandzkiego mogą one mieć efektowne zabarwienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

W handlu oprócz luźnych kostek można czasami nabyć arkusze mozaikowe w rulonach, tj. arkusze papieru z nalepionymi kostkami w gotowe wzory. Dalej opiszemy, jak się je stosuje. Prócz kostek regularnych używa się do mozaiki również nieregularnych kawałków różnokolorowych marmurów lub innych kamieni stanowiących materiał odpadkowy zakładów kamieniarskich. Mozaika miała swój pierwszy okres rozwojowy w starożytności. Możemy ją podziwiać w wykopaliskach greckich lub rzymskich.

Obecnie jest ona znów chętnie stosowana, zwłaszcza we wnętrzach pomieszczeń reprezentacyjnych. Należy jednakże uważać, aby wykonanie takich posadzek spoczywało w rękach kwalifikowanych rzemieślników oraz aby był poprzednio wykonany projekt na odpowiednim poziomie artystycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wykonywanie bowiem posadzek „na oko” lub na podstawie nie zawsze udanych katalogów może być powodem zeszpecenia wnętrza. Stosuje się ją wtedy, gdy w celu ożywienia większych płaszczyzn posadzki terrazzowej wykonuje się w niej zdobnicze motywy z mozaiki. Będą to więc np. gwiazdy, rozety, fryzy wokoło ścian, pasy dzielące posadzkę na pola, jak przy posadzkach terrazzowych itp. Wówczas deseń taki układa się z kostek wewnątrz szablonu z desek.

Szablon ten o tej samej grubości co posadzka, smaruje się od wewnątrz szelakiem. Musi on być łatwo rozbieralny, aby przy usuwaniu go nie uszkodzić krawędzi desenia. Kostki mozaikowe układamy wewnątrz szablonu przyklejając je od spodu rzadkim rozczynem cementowym do wyrównanego przedtem dokładnie podłoża. Szczeliny między kostkami zalewamy spoiwem cementowym o kolorze naturalnym lub z dodaniem barwidła (uprawnienia budowlane). Należy uważać, aby kostki były ułożone dokładnie do poziomu, co trzeba stale sprawdzać poziom- nicą i łatą podczas układania.

Każdą kostkę po ułożeniu jej pobijamy lekko młotkiem.
Po stwardnieniu cementu zdejmujemy ostrożnie szablon i resztę pola posadzki zapełniamy masą terrazzową. Po stwardnieniu szlifujemy ją wraz z deseniem mozaikowym.
Ponieważ kostki mają wymiar boku 12 lub 20 mm, a grubość spoiny wynosi około 1,5 mm, przeto projektując deseń mozaikowy wewnątrz szablonu należy wyrysować go na siatce kwadratowej o boku 16,5 lub 21,5 mm (program egzamin ustny).

Układanie szczelnie kostek

Układanie szczelnie kostek przy sobie mija się z celem, ponieważ wtedy szczeliny są niewidoczne i posadzka nie czyni wrażenia mozaiki, lecz jednolitej płaszczyzny.
Szczeliny te potrzebne są jeszcze i z tego powodu, że kostki mają czasami odchylenia od wymiarów zasadniczych. W szczelinie mogą się te odchylenia zagubić.
Wykonywanie większych szczelin jak 1,5 mm nie daje dobrych efektów wzrokowych (opinie o programie).

Jest to mozaika oparta na siatce kwadratowej pokrywającej całą posadzkę. Przy prostym wzorze można ją układać w ten sposób, że na papierze kratkowanym rysujemy barwnie projekt posadzki, a na wyrównanym podłożu układamy według tego rysunku kostki mozaikowe odpowiedniej barwy, jedna obok drugiej, na spoiwie cementowym, sprawdzając tylko linią, aby były zachowane proste spoiny.
Równocześnie przy pomocy poziomnicy i łaty pilnujemy utrzymania ścisłego poziomu posadzki (segregator aktów prawnych). Potem zmywamy ją prądem wody, a po obeschnięciu zalewamy spoiny spoiwem cementowym, zwykle zabarwionym. Po stwardnieniu szlifujemy posadzkę i polerujemy - jak terrazzo.
Przy kostkach porcelanowych i szklankach szlifowanie i polerowanie odpada.

Przy zawilszym rysunku posadzki postępujemy inaczej. Na wyrównanym podłożu układamy rysunek posadzki, wykonany w naturalnej skali na cienkim papierze, przyklejonym mlekiem cementowym do podłoża. Na rysunku tym układamy, jak poprzednio, odpowiednie kostki, ściśle według projektu i zalewamy po tym spoiny, jak podaliśmy wyżej (promocja 3 w 1).