Roboty kosmetyczne

W budownictwie tradycyjnym, po wzniesieniu obiektu w stanie surowym, można było w zależności od sposobu wykończenia elewacji osiągnąć dużą różnorodność wyrazów plastycznych. Obecnie jednak, wobec dążności do łączenia możliwie największej ilości robót budowlanych i przerzucania ich do zakładów prefabrykacyjnych, określanie podstaw formy plastycznej elewacji następuje już w chwili produkcji prefabrykatu, pozostawiając dla terenu samej budowy niewiele więcej czynności ponad montaż (choćby w sposób murarski) i ewentualne roboty „kosmetyczne” (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dlatego projektując budynek z elementów prefabrykowanych należy ze szczególną pieczołowitością podejść do układu podstawowego wątku budowlanego, bez względu na wielkość jego zasadniczych elementów, ponieważ ten układ wątku niczym nie przykryty, z obrobioną najwyżej w sposób specjalny powierzchnią, zadecyduje o efekcie plastycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Efekt ten osiągnąć można (poza stosowaniem czynnika kolorystycznego) przez regularność układu wątku bądź przez świadomie wprowadzone nieregularności, rytmikę itp., a więc posługując się środkami szczególnie dostępnymi, a nawet często narzuconymi przez stosowanie układu modularnego (uprawnienia budowlane).

Jeżeli operujemy elementami małymi, wymiarowanymi przy pomocy modułu podstawowego M (a więc dość małego), dobrze jest, gdy występują one w zespołach dających pożądany wyraz plastyczny, uporządkowanych w dyscyplinie modułu osiowego MO (stosunkowo dużego). Jeżeli operujemy elementami dużymi, układ całości również podporządkowany jest modułowi osiowemu MO (program egzamin ustny).

Widać stąd, że architekt projektujący skrępowany jest w swym działaniu siatką modularną drobną dla detali, i wielką dla kształtowania ogólnej formy budynku. Ponieważ zaś stosowane w Polsce fabrycznie produkowane elementy o mniej lub więcej surowych powierzchniach i obrobieniach są niekiedy wyszczerbione w czasie transportu, zadanie osiągnięcia dodatniego wyrazu architektonicznego ma zupełnie inny charakter niż przy wykonawstwie tradycyjnym, prowadzącym w większości przypadków do potraktowania elewacji niezależnie od ukrytej za jej powierzchnią konstrukcji budowlanej Jako rekompensatę za to architekt może wymagać niekiedy od konstruktora odstąpienia od zasady czystej utylitarności elementów konstrukcyjnych, a zastosowania zamiast tego form, będących właściwym kompromisem pomiędzy czynnikami czysto budowlanymi a plastycznymi, a więc czynnikami działającymi często w przeciwnych kierunkach (opinie o programie).

Wpływ systemu prefabrykatów

Ogólnie rzecz biorąc większych ustępstw od konstruktora można wymagać w detalach (zarówno w detalu o znaczeniu plastycznym, jak i w detalu utylitarnym np. związanym z rozwiązywaniem problemów instalacyjnych); architekt zaś musi bardziej niż dotąd podporządkować się względom technicznym w ogólnej linii projektowej, a więc szczególnie uwzględniać musi wpływ systemu prefabrykatów, ich skali, możliwości ich układu, a często ich faktury (segregator aktów prawnych). Ustępstwa te, które robić sobie muszą wzajemnie konstruktor i architekt, będą miały tym mniejsze znaczenie, im bardziej masowa będzie produkcja elementów prefabrykowanych. Masowość bowiem usprawiedliwia z punktu widzenia ekonomicznego większą ilość poszczególnych typów elementów i ich bardziej wyspecjalizowaną formę, co da większą swobodę architektowi w kształtowaniu plastycznym budynku.

Przyjąwszy jako definicję konstruktywizmu podporządkowanie wyrazu plastycznego obiektu względom konstrukcji należy stwierdzić, że architektura budynków wznoszonych z elementów prefabrykowanych skłaniać się będzie ku konstruktywizmowi i tylko bardzo pieczołowite podejście do zagadnienia oraz pewne nie przekraczające granic szczerości naginanie względów budowlanych do wymagań plastyki (osiągane w znacznej mierze w drodze omawianych ustępstw ze strony konstruktora) zabezpieczyć może zachowanie prawidłowej linii kompozycyjnej, opartej często na innych niż wynikające bezpośrednio z konstrukcji przesłankach (promocja 3 w 1).