Rodzaje dylatacji

Zarówno cały budynek, jak i poszczególne jego elementy są narażone na działanie czynników powodujących zmiany wymiarów wielu części budynku oraz ich posunięcia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ruchy te są niewielkie, ale wystarczająco duże aby powodować rysy i pęknięcia ścian, stropów, gzymsów, attyk lub innych elementów.
W celu uniknięcia tych pęknięć wykonuje się specjalne szczeliny umożliwiające ruc elementom budynku bez szkodliwych następstw.

W zależności od rodzaju konstrukcji działających na nią czynników można rozróżnić następujące grupy dylatacji:
a) termiczne i skurczowe.
b) konstrukcyjne.
c) wywołane różnym osiadaniem części budynku,
d) wywołane wpływami dynamicznymi i akustycznymi.
e) na terenach górniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ruchy termiczne i skurczowe powstające przy wiązaniu cementu w konstrukcji żelbetowej powodują zwiększanie lub zmniejszanie szerokości szczelin dylatacyjnych or oddziaływają na inne elementy.
Ruchy wywołane przez konstrukcję, podobnie jak i powstające przy nierównomierny osiadaniu części budowli, mogą powodować nie tylko zmiany szerokości szczelin ale i przesunięcia jednych elementów względem drugich, np. w pionie.
Drgania powstające pod wpływem sil dynamicznych lub czynników akustycznych powodują szybkie wielokrotne przesunięcia stykających się części elementów w pion i poziomie. Brak szczelin dylatacyjnych powoduje samorzutne tworzenie się rys li pęknięć w konstrukcji (uprawnienia budowlane).
Niezależnie od głównych dylatacji budynku konieczne jest zapewnienie dylatacji pośrednich jego elementom, wykonanym zarówno z betonu lub betonu zbrojonego, ja i z innych materiałów, np. z azbestocementu, blachy itp. Formowanie przerw dylatacyjnych w konstrukcjach Płyty dachowe, stropy i podłoża. Szczelinę formuje się za pomocą desek grubości 20-30 mm ustawionych “na kant" i dzielących wspomniane elementy xi części. Przekrój szczeliny jest prostoliniowy i ściany betonowe lub żelbetowe.

Szczelinę w elementach pionowych formuje się a pomocą desek, najlepiej struganych o grubości 22-28 mm. umieszczanych prostopadle do deskowania slupów lub ścian i zakładanych pojedynczo „na kant” tak, aby wystawały poza boczne deskowania słupów lub ścian 3-5 cm (program egzamin ustny). Po częściowym związaniu betonu deski te powinny być lekko wybite. Przyczepność betonu do desek może być zmniejszona przez posmarowanie ich lub przez obicie ich folią PCW folią polietylenową lub blachą aluminiową. Szczelinę pionową formuje się w trakcie murowania, przy czym w przekroju ściany po jednej stronie szczeliny pozostawia się występ, a po drugiej grubość szczeliny wynosi 3 cm.

zczeliny dylatacyjne

Oprócz szczelin formowanych w przekroju ścian lub stropów stosuje się szczeliny w tych elementów ze sobą (opinie o programie). Wytwarza się je bądź za pomocą deski usuwanej, bądź za pomocą płyt sprężystych pozostawianych na stałe między fikającymi się elementami. Aby zapewnić swobodę ruchów termicznych poszczególnym stropom lub stropodachom względem ścian, oddziela się je od ścian dylatacjami poziomymi i pionowymi lub dylatacjami usytuowanymi pod innym kątem.

Najmniejszym ruchom termicznym ulegają części obiektu zagłębione w ziemi, nieco większym ściany, gdyż mogą być nagrzewane do temperatury ok. 40 C. natomiast najsilniej nagrzewane są dachy i stropodachy (do 80 C) dlatego trzeba zapewnić im największą swobodę odkształceń (segregator aktów prawnych).
Rozstaw dylatacji głównych jest zwykle podany w projekcie (uwzględniającym wymagania norm).
Płyty dachowe i stropodachy. Szczeliny dylatacyjne umieszczone wzdłuż kalenicy lub na połaciach dachowych prostopadle do okapu mogą być pokrywane (cyframi oznaczono kolejno wykonywane warstwy).
Formę, na której nakleja się papę. może stanowić sznur konopny smołowany. Szczeliny w stropodachu powinny być wypełnione miękkim materiałem termoizolacyjnym i osłonięte od spodu listwą umocowaną do stropu z jednej strony szczeliny.  W razie możliwości występowania większych ruchów płyt dachowych, ocieplonych np. styropianem, stosuje się rozwiązanie dylatacji.
W wielu przypadkach w miejscach, w których znajdują się szczeliny dylatacyjne, powstają pęknięcia i odpadanie tynków. Wynika stąd wniosek, że tynk nie powinien być nakładany na te szczeliny (promocja 3 w 1).